vidu ankaŭ la klarigojn
special·/·a

special·a

          Destin¹·it·a por iu apart·a cel·o, ne·ĝeneral¹·a, ne·komun·a: pri tiu·j ĉi
          kaŭz·oj, kiel tro special·aj, ni tie ĉi detal·e ne parol·os ; kiam
          ni·a lingv·o est·os oficial·e akcept·it·a de la reg·ist·ar·oj […] kaj
          tiu·j ĉi reg·ist·ar·oj per special·a leĝ·o garanti·os al Esperant·o tut·e
          cert·an viv·on […] ; hom·o de tut·e special·a spec·o ; li·n atak·is la
          sent·o de ia special·a mal·trankvil·ec·o, kia atak·is li·n oft·e en li·aj
          pli jun·aj jar·oj ; vi est·as tiel mal·bel·a, ke vi hav·as special·an
          bel·ec·on kaj plaĉ·as al ni ; vi hav·as special·an talent·on por
          vag·ad·o ; tut·e special·an grav·ec·on li atribu¹·is al la histori·o ;
          ĉiu hav·as si·an special·an bon·ec·on, ĝi dir·is, ne ĉiu·j pov·as est·i
          nobel·aj, iu dev·as plen·um·i la labor·ojn ; se oni for·liber·ig·us ŝi·n
          por tiu lern·o-hor·o, tio ĉe la ali·aj infan·oj ebl·e pov·us vek·i
          mal·kontent·ec·on kaj ia·jn special·ajn pens·ojn, tial ŝi rest·ad·is .
          {ĝeneral¹·a}

   Rim.: Kp {apart·a} , {fak·a} , {precip·a} : _Special·a_ montr·as destin¹·on
   por difin·it·a cel·o: oni uz·as por tio special·an maŝin·on; mi ven·is
   special·e por la fest·o. _Apart·a_ montr·as mal·kun·ec·on, diferenc·on: ni
   pri·trakt·os la du afer·ojn apart·e; li ten·is si·n apart·e. Oft·e ĝi montr·as
   el+star·ec·on, eminent·ec·on, disting·ind·ec·on: la last·a er·o en la program¹·o
   est·is apart·e (precip·e) ŝat·ind·a. _Precip·a_ rilat·as al grad·o de kompar·a
   grav·ec·o: mi atent·ig·as vi·n precip·e pri tio; mi ŝat·is precip·e li·an last·an
   verk·on; ĉiu·j dev·os ir·i, sed precip·e la plej jun·aj.

special·e

          Laŭ special·a manier·o: cert·e, mi al·port·is arĝent·an vaz·on special·e
          por tio, por don·i trink·i al tiu ĉi sinjor·in·o ! lingv·o inter·naci·a
          aparten·as special·e al neniu naci·o ; li ir·is hejm·en, preskaŭ
          special·e por est·i bat-mort·ig·it·a ; por ili kvazaŭ special·e
          pret·ig·it·a ; al mi·aj konstru·aĵ·oj mi al·don·os ankoraŭ special·e
          konstru·it·an etaĝ·on, por montr·i mi·an geni¹·on ; li ek·kri·is,
          mal·rapid·e el·parol·ant·e ĉiu·n vort·on kaj special·e akcent·ant·e ;
          pur·ec·o est·as por mi tut·e special·e sent·ebl·a ; mi·a patr·uj·o mi
          nom·as tiu·n regn·on,  en grand·a regn·o ankoraŭ special·e tiu·n
          provinc·on, en kiu mi nask·iĝ·is .

special·iĝ·o, special·o

          Apart·a, mal·ĝeneral¹·a eduk·o; fak·o: la […] egipt⁽⁺⁾·a popol·o, divid·iĝ·is
          en du klas·ojn: ter+kultur¹·ist·oj kaj meti·ist·oj […], produkt·ant·aj la
          vest·ojn, mebl·ojn kaj instrument¹·ojn […], ĉiu el tiu·j special·oj,
          precip·e la arĥitektur·o, bezon·is fort·ojn mov·ant·ajn kaj tir·ant·ajn
          ; labor-divid·o kaj special·iĝ·o ; la merkat⁴·o est·as decid·a por la
          grad·o de special·iĝ·o ; la nun·a scienc·o ŝajn·as est·i ne·evit·ebl·e
          lim·ig·it·a pro eksces²·a special·iĝ·o .

special·ist·o

          Profesi·a {fak·ul·o} : li far·is en  maŝin·ojn,
          el·pens·it·ajn de special·ist·oj ; est·as bon·e hav·i inter la juĝ·ant·ar·o
          unu special·ist·on ; ĉiu labor·is en si·a meti·o, kiel lert·aj
          special·ist·oj ili hav·is grand·an klient¹·ar·on ; aŭskult·i teatr·aĵ·ojn
          kaj kant·ojn mult·e pli bon·ajn kaj plen·um·at·ajn ne de ne·spert·aj
          diletant³·oj, sed de plej perfekt·aj special·ist·oj ; li verk·as pri
          tiu tem·o, est·ant·e ne special·ist·o ; tiu·jn ĉi vort·ar·ojn dev·as
          el·labor·i nepr·e special·ist·oj, ĉiu en si·a special·ec·o .

   [artikol-versi⁹·o: 1.108 2023/10/21 07:46:48 ]
     __________________________________________________________________