vidu ankaŭ la klarigojn
spektr²·/·o

spektr²·o

   1.
          Distribu⁸·a funkci¹·o de fizik·a grand·o, ekz. de energi·o, frekvenc⁽⁺⁾·o
           mas·o; pli konkret²·e i.a.:

        a)
                La intens⁴·ec·o de frekvenc⁽⁺⁾·oj de lum·o, aper·ant·a kiel vic·o da
                divers·aj kolor·aj stri·oj, ĉe mal·kompon¹·o de lum·o, ekz. per
                refrakt⁽⁺⁾·o tra prism¹·o: en la spektr²·o de iu stel·o ni vid·as
                mult·ajn nigr·ajn lini·ojn ; fort·a sign·o de akv·o est·as
                vid·ebl·a en la spektr²·o, grav·a indik³·o, ke la objekt·o est·as
                mal·varm·a ; la flank·en~ir·o al la ruĝ·o en la spektr²·oj de
                kosm⁸·aj korp·oj […] indik³·as la rapid·on, per kiu la korp·o
                mov·iĝ·as for de ni .

        b)
                Son-spektr²·o, {frekvenc} ar·o de son·o: kiam la son·a spektr²·o
                est·as plat·a, ĝi est·as nom·at·a blank·a bru·o .

   2.
          (de {endomorfi⁽⁺⁾·o} en {vektor⁽⁺⁾·a spac·o} ) La ar·o de ĝi·aj {ajgen⁽⁺⁾·oj} .

   3.
          Seri·o de ·oj ord·ig·ebl·aj inter du ekstrem·oj: spektr²·o de opini·oj
          ; la centr·o de la politik¹·a spektr²·o ; fiask¹·int·o sur la tut·a
          spektr²·o ; kun mil·o da membr·oj reprezent·ant·aj bunt⁽⁺⁾·an ide·an
          spektr²·on SAT tamen vigl·ig·us kaj pli·riĉ·ig·us la pejzaĝ·on de
          Esperant·o . {sortiment²·o}

   4.
          Aper·aĵ·o, {fantom·o} : la jun·ul·o tri·an foj·on kri·is al li, kaj ĉar
          ankaŭ tio ne efik·is, li al·kur·is la spektr²·on kaj fal·ig·is ĝi·n laŭ
          la ŝtup·ar·o .

          Rim.: Etimologi²·e, la latin⁽⁺⁾·a „  “ signif·asaper·aĵ·o“,
          „bild¹·o“, „fantom·o“. Tamen tiu arĥaism·a signif·o apenaŭ en·ir·is
          Esperant·on, kaj jam ne plu aper·as en la PIV-oj.

   [artikol-versi⁹·o: 1.29 2024/01/30 15:24:37 ]
     __________________________________________________________________