vidu ankaŭ la klarigojn
spit·/·e

spit·i

   (tr)

          Mal·kaŝ·e, obstin·e kaj sen·tim·e kontraŭ·ag·i al iu  io: spit·i la
          danĝer·ojn de sovaĝ·a land·o ; mi kuraĝ·is spit·i la rid-ind·iĝ·on kaj
          sen·ĝen·e demand·is ; por kiu cel·o ĉi tiu mond·o est·as kre·it·a? […] –
          por spit·i ni·n, respond·is  ; ĉiu·jn si·ajn mal·amik·ojn li
          for·spit·as ; se vi malgraŭ tio spit·os Mi·n kaj ne vol·os obe·i Mi·n,
          tiam Mi al·don·os sep·obl·e da frap·oj ; laĉ·o da koral¹·et·oj ĉirkaŭ·is
          la kol·on, kvazaŭ spit·ant·e la tru·ojn kaj la flik·ojn de la
          tali-vest·o ; spit·ant·e ĉiu·jnkvankamojnkajne-ĉiam·ojn” ;
          abel·uj·on ne incit·u, amas·on ne spit·u ; pli facil·e est·as evit·i ol
          spit·i . {al·front·i} , {defi⁹·i} , {mal·evit·i} , {mal·obe·i} ,
          {obstin·i} , {provok⁴·i}

          Rim.: Laŭ la origin¹·a difin·o en , „spit·iokaz·as plezur·e (ĉu 
          mal·bon+vol·e, malic·e?) sed tiu sub·kompren·o apenaŭ trov·iĝ·as en la
          supr·e cit·it·aj ekzempl·oj.

spit·e al, spit·' al, spit·e ... -n

   (prepozici·aĵ·o)

          Intenc·e kontraŭ·star·ant·e la vol·on de iu ali·a, montr·ant·e, ke oni
          ne tim·as batal·on: spit·e mi·ajn insid·ant·ojn ; spit·e mi·ajn
          mal·amik·ojn liber·ig·u mi·n ; spit·e ĉiu·jn argument·ojn li rifuz·is;
          tie grand·ajn ŝanc¹·ojn hav·as precip·e naci·ism·aj parti·oj, spit·e al
          ankoraŭ funkci¹·ant·aj aparat¹·oj de eks·aj komun·ist·oj ; ĉu efektiv·e
          vi ordon·is, sankt·a vir·o, mort·ig·i la kapt·it·ojn, spit·e (malgraŭ)
          mi·a promes·o, ke ili ricev·os la pardon·on ; se ili kontraŭ ĉiu
          atend·o kaj spit·e ĉiu·j argument·oj de la san·a prudent·o tamen
          elekt·us ia·n ali·an lingv·on, tiam kontraŭ tio ĉi protest¹·us la viv·o
          mem ; la flor+kolor·an! ... est·as cert·e, ke vi dir·as nur por far·i
          spit·e, […] ĉar mi vol·as sur·met·i la pajl·o-kolor·an ; ni hav·os
          venk·on spit·' al pest·o kaj putr·o . {dank·e al}

          Rim. 1: _Malgraŭ_ montr·as simpl·an kontraŭ·ec·on; _spit·e_ montr·as
          ĉiam intenc·on kaj obstin·an kontraŭ·star·on.

          Rim. 2: La esprim·ospit·' alest·as tre mal·oft·eg·e uz·at·a kaj
          kontraŭ·as la dek+ses·an fundament·an regul·on de gramatik·o (pri la
          {elizi¹·o} ): ĝi form-simil·as al „ {dank·' al} “, sed ne est·as
          prav·ig·ebl·a per la sam·a kial·o.

spit·e de

          {Spit·e al} : spit·e de divers·aj danĝer·oj kaj mal·favor·oj, jun·ul·oj
          elekt·ad·is pastr·an voj·on kaj fidel·e serv·is al Di·o ; est·as
          mir·ind·e, ke  en Irak⁸·o, spit·e de tie·a ĥaos·o, intern·a milit·o kaj
          alt·aj kost·oj […] la prez·oj est·as nur de·kon·o de la alban⁸·aj .

spit·em·a

          Volont·e spit·ant·a: — ĉiu milit·o est·as frenez·aĵ·orespond·is
          spit·em·e la du·a jun·ul·o ; la spit·em·a bel·ul·in·o, kiu unu·e mal·estim·is
          la jun·ul·on kiel el·ĵet·it·on, pov·us post·e invit·i li·n al kelk·ajaventur·oj” . {arogant·a} , {mal·tim·a} , {obstin·a} , {tenac⁽⁺⁾·a}

spit·e ke, spit·e al tio ke

          Kontraŭ·ant·e tio·n ke, {malgraŭ ke} : spit·e ke mi rapid·e el·ir·is el
          la vend·ej·o mi ne pov·is vid·i kiu·j est·is la vir·oj kiu·j
          inter·parol·is mal·antaŭ la stok⁹-bret·ar·o ; spit·e al tio, ke Jozef·o
          nur spert·is tri jar·ojn de formal²·a eduk·o, li far·ig·is kompetent·a
          lingv·ist·o ; religi·o est·os en la 21a jar-cent·o anakronism²·o, spit·e
          ke la pli·mult·o de la hom·oj est·as religi·aj .

spit·o

          Kontraŭ·star·o; la ag·o spit·i: Talp·e ven·as kreditor⁴·' / Kaj frakas·e
          ek·protest¹·as, / Ĉar pro spit·o  mal·ord·' / Kvitanc·ig·i vi forges·as
          ; ag·ant·e kun spit·o, la kok·in·oj detru·is si·ajn ov·ojn ; spit·o-mok·aj
          .

   [artikol-versi⁹·o: 1.37 2023/10/21 07:46:48 ]
     __________________________________________________________________