vidu ankaŭ la klarigojn
spit⭑·/·e
spit⭑·i
(tr)
Mal·kaŝ⭑·e, obstin⭑·e kaj⭑ sen·tim⭑·e kontraŭ·ag⭑·i al⭑ iu aŭ⭑ io: spit⭑·i la⭑
danĝer⭑·ojn de⭑ sovaĝ⭑·a land⭑·o ; mi kuraĝ⭑·is spit⭑·i la⭑ rid⭑-ind⭑·iĝ·on kaj⭑
sen·ĝen⭑·e demand⭑·is ; por⭑ kiu cel⭑·o ĉi⭑ tiu mond⭑·o est⭑·as kre⭑·it·a? […] –
por⭑ spit⭑·i ni·n, respond⭑·is ; ĉiu·jn si⭑·ajn mal·amik⭑·ojn li
for·spit⭑·as ; se⭑ vi malgraŭ⭑ tio spit⭑·os Mi·n kaj⭑ ne⭑ vol⭑·os obe⭑·i Mi·n,
tiam⭑ Mi al·don⭑·os sep⭑·obl·e da⭑ frap⭑·oj ; laĉ⭑·o da⭑ koral¹·et·oj ĉirkaŭ⭑·is
la⭑ kol⭑·on, kvazaŭ⭑ spit⭑·ant·e la⭑ tru⭑·ojn kaj⭑ la⭑ flik⭑·ojn de⭑ la⭑
tali⭑-vest⭑·o ; spit⭑·ant·e ĉiu·jn „kvankamojn” kaj⭑ „ne⭑-ĉiam⭑·ojn” ;
abel⭑·uj·on ne⭑ incit⭑·u, amas⭑·on ne⭑ spit⭑·u ; pli⭑ facil⭑·e est⭑·as evit⭑·i ol⭑
spit⭑·i . {al·front⭑·i} , {defi⁹·i} , {mal·evit⭑·i} , {mal·obe⭑·i} ,
{obstin⭑·i} , {provok⁴·i}
Rim.: Laŭ⭑ la⭑ origin¹·a difin⭑·o en⭑ , „spit⭑·i“ okaz⭑·as plezur⭑·e (ĉu⭑ eĉ⭑
mal·bon⭑+vol⭑·e, malic⭑·e?) sed⭑ tiu sub·kompren⭑·o apenaŭ⭑ trov⭑·iĝ·as en⭑ la⭑
supr⭑·e cit⭑·it·aj ekzempl⭑·oj.
spit⭑·e al⭑, spit⭑·' al⭑, spit⭑·e ... -n
(prepozici⭑·aĵ·o)
Intenc⭑·e kontraŭ·star⭑·ant·e la⭑ vol⭑·on de⭑ iu ali⭑·a, montr⭑·ant·e, ke⭑ oni
ne⭑ tim⭑·as batal⭑·on: spit⭑·e mi⭑·ajn insid⭑·ant·ojn ; spit⭑·e mi⭑·ajn
mal·amik⭑·ojn liber⭑·ig·u mi·n ; spit⭑·e ĉiu·jn argument⭑·ojn li rifuz⭑·is;
tie grand⭑·ajn ŝanc¹·ojn hav⭑·as precip⭑·e naci⭑·ism·aj parti⭑·oj, spit⭑·e al⭑
ankoraŭ⭑ funkci¹·ant·aj aparat¹·oj de⭑ eks⭑·aj komun⭑·ist·oj ; ĉu⭑ efektiv⭑·e
vi ordon⭑·is, sankt⭑·a vir⭑·o, mort⭑·ig·i la⭑ kapt⭑·it·ojn, spit⭑·e (malgraŭ⭑)
mi⭑·a promes⭑·o, ke⭑ ili ricev⭑·os la⭑ pardon⭑·on ; se⭑ ili kontraŭ⭑ ĉiu
atend⭑·o kaj⭑ spit⭑·e ĉiu·j argument⭑·oj de⭑ la⭑ san⭑·a prudent⭑·o tamen⭑
elekt⭑·us ia·n ali⭑·an lingv⭑·on, tiam⭑ kontraŭ⭑ tio ĉi⭑ protest¹·us la⭑ viv⭑·o
mem⭑ ; la⭑ flor⭑+kolor⭑·an! ... est⭑·as cert⭑·e, ke⭑ vi dir⭑·as nur⭑ por⭑ far⭑·i
spit⭑·e, […] ĉar⭑ mi vol⭑·as sur·met⭑·i la⭑ pajl⭑·o-kolor⭑·an ; ni hav⭑·os
venk⭑·on spit⭑·' al⭑ pest⭑·o kaj⭑ putr⭑·o . {dank⭑·e al⭑}
Rim. 1: _Malgraŭ⭑_ montr⭑·as simpl⭑·an kontraŭ·ec⭑·on; _spit⭑·e_ montr⭑·as
ĉiam⭑ intenc⭑·on kaj⭑ obstin⭑·an kontraŭ·star⭑·on.
Rim. 2: La⭑ esprim⭑·o „spit⭑·' al⭑“ est⭑·as tre⭑ mal·oft⭑·eg·e uz⭑·at·a kaj⭑
kontraŭ⭑·as la⭑ dek⭑+ses⭑·an fundament⭑·an regul⭑·on de⭑ gramatik⭑·o (pri⭑ la⭑
{elizi¹·o} ): ĝi form⭑-simil⭑·as al⭑ „ {dank⭑·' al⭑} “, sed⭑ ne⭑ est⭑·as
prav⭑·ig·ebl·a per⭑ la⭑ sam⭑·a kial⭑·o.
spit⭑·e de⭑
{Spit⭑·e al⭑} : spit⭑·e de⭑ divers⭑·aj danĝer⭑·oj kaj⭑ mal·favor⭑·oj, jun⭑·ul·oj
elekt⭑·ad·is pastr⭑·an voj⭑·on kaj⭑ fidel⭑·e serv⭑·is al⭑ Di⭑·o ; est⭑·as
mir⭑·ind·e, ke⭑ eĉ⭑ en⭑ Irak⁸·o, spit⭑·e de⭑ tie⭑·a ĥaos⭑·o, intern⭑·a milit⭑·o kaj⭑
alt⭑·aj kost⭑·oj […] la⭑ prez⭑·oj est⭑·as nur⭑ de·kon⭑·o de⭑ la⭑ alban⁸·aj .
spit⭑·em·a
Volont⭑·e spit⭑·ant·a: — ĉiu milit⭑·o est⭑·as frenez⭑·aĵ·o — respond⭑·is
spit⭑·em·e la⭑ du⭑·a jun⭑·ul·o ; la⭑ spit⭑·em·a bel⭑·ul·in·o, kiu unu⭑·e mal·estim⭑·is
la⭑ jun⭑·ul·on kiel⭑ el·ĵet⭑·it·on, pov⭑·us post⭑·e invit⭑·i li·n al⭑ kelk⭑·aj
„aventur⭑·oj” . {arogant⭑·a} , {mal·tim⭑·a} , {obstin⭑·a} , {tenac⁽⁺⁾·a}
spit⭑·e ke⭑, spit⭑·e al⭑ tio ke⭑
Kontraŭ⭑·ant·e tio·n ke⭑, {malgraŭ⭑ ke⭑} : spit⭑·e ke⭑ mi rapid⭑·e el·ir⭑·is el⭑
la⭑ vend⭑·ej·o mi ne⭑ pov⭑·is vid⭑·i kiu·j est⭑·is la⭑ vir⭑·oj kiu·j
inter·parol⭑·is mal·antaŭ⭑ la⭑ stok⁹-bret⭑·ar·o ; spit⭑·e al⭑ tio, ke⭑ Jozef⭑·o
nur⭑ spert⭑·is tri⭑ jar⭑·ojn de⭑ formal²·a eduk⭑·o, li far⭑·ig·is kompetent⭑·a
lingv⭑·ist·o ; religi⭑·o est⭑·os en⭑ la⭑ 21a jar⭑-cent⭑·o anakronism²·o, spit⭑·e
ke⭑ la⭑ pli·mult⭑·o de⭑ la⭑ hom⭑·oj est⭑·as religi⭑·aj .
spit⭑·o
Kontraŭ·star⭑·o; la⭑ ag⭑·o spit⭑·i: Talp⭑·e ven⭑·as kreditor⁴·' / Kaj⭑ frakas⭑·e
ek·protest¹·as, / Ĉar⭑ pro⭑ spit⭑·o aŭ⭑ mal·ord⭑·' / Kvitanc⭑·ig·i vi forges⭑·as
; ag⭑·ant·e kun⭑ spit⭑·o, la⭑ kok⭑·in·oj detru⭑·is si⭑·ajn ov⭑·ojn ; spit⭑·o-mok⭑·aj
.
[artikol⭑-versi⁹·o: 1.37 2023/10/21 07:46:48 ]
__________________________________________________________________