spontane³·/·a , spontan⁽⁺⁾·/·a , spont/a

spontane³·a, spontan⁽⁺⁾·a, sponta

          Far⭑·iĝ·ant·a per⭑ si mem⭑, sen⭑ ia⭑ ekster⭑·a influ⭑·o; {refleks⁽⁺⁾·a} ,
          {sen·pri·pens⭑·a} , {sen·plan⭑·a} : spontane³·a gener⁽⁺⁾·ad·o ; ili kutim⭑·iĝ·is
          al⭑ zorg⭑·e prepar⭑·it·aj preleg⁸·oj anstataŭ⭑ spontane³·a diskut¹·o kia
          okaz⭑·as nun⭑ ; la⭑ mutaci⁽⁺⁾·oj pov⭑·as est⭑·i spontane³·aj, sen⭑ vid⭑·ebl·aj aŭ⭑
          re·kon⭑·ebl·aj ekster⭑·aj instig⭑·oj ; ĉiu·j viv⭑·ant·aj lingv⭑·oj pli⭑ kaj⭑ pli⭑
          simpl⭑·iĝ·is, kaj⭑ spontane³·e, kaj⭑ laŭ·plan⭑·e ; spontan⁽⁺⁾·a al·parol⭑·o ; mi⭑·a
          respond⭑·o est⭑·is spontan⁽⁺⁾·a: „mi ne⭑ sci⭑·as“ ; neniam⭑ mi plan⭑·as io·n
          antaŭ⭑·e, la⭑ ide⭑·oj ĉiam⭑ ven⭑·as spontan⁽⁺⁾·e en⭑ mi⭑·an kap⭑·on ; infan⭑·a
          spontan⁽⁺⁾·ec·o ; sonĝ⭑·as pur⭑·e kaj⭑ sen·hont⭑·e / pri⭑ Ni⭑~al⭑·o bronz⭑·a+brov⭑·a /
          kiu ŝi·n pri·laŭd⭑·os sponte, / kiam⭑ kur⭑·os ŝi renkont⭑·e / en⭑ la⭑ blu⭑·a
          rob²·o nov⭑·a .

   [artikol⭑-versi⁹·o: 1.24 2023/10/21 07:46:48 ]
     __________________________________________________________________