spron⭑·/·o

spron⭑·o

   1.
          Metal⭑·a pik⭑·il·o, kiu·n rajd⭑·ant·o fiks¹·as ĉe⭑ si⭑·a kalkan⭑·um·o por⭑ instig⭑·i
          ĉeval⭑·on aŭ⭑ rajd⭑-best⭑·on: salt⭑·i tiel⭑ viv⭑·eg·e, kiel⭑ ĉeval⭑·o ne·atend⭑·it·e
          frap⭑·it·a per⭑ spron⭑·o ; la⭑ meleagr⭑·o, kiu nask⭑·iĝ·is kun⭑ spron⭑·oj (
          {ergot⁽⁺⁾·o^2} j) kaj⭑ tial⭑ imag⭑·is al⭑ si, ke⭑ li est⭑·as reĝ⭑·o ; la⭑ moŝt⭑·o
          sinjor⭑·o ek·pik⭑·as si⭑·an ĉeval⭑·on per⭑ spron⭑·o kaj⭑ agrabl⭑·e galop¹·as tra⭑
          la⭑ est⭑·int·a gren⭑-kamp⭑·o .

   2.
          Stimul²·il·o: tiu promes⭑·o est⭑·is por⭑ li spron⭑·o; tio est⭑·as kiel⭑ la⭑
          antaŭ·spron⭑·oj de⭑ la⭑ kolos¹·aj obstakl⁸·oj, kiu·jn ni dev⭑·as venk⭑·i .

   3.
          Long⭑·a, kav⭑·a kaj⭑ pint⭑·a el·star⭑·aĵ·o de⭑ iu·j flor⭑·oj:

spron⭑·i

   (tr)

   1.
          Instig⭑·i per⭑ spron⭑·o: flank⭑·ojn de⭑ l'⭑ ĉeval⭑·oj ili akr⭑·e spron⭑·is ;
          akvilegi²·o est⭑·as staŭd⁽⁺⁾·o kun⭑ […] flor⭑·oj pro·vizit⭑·aj per⭑ pli⭑-mal·pli⭑
          long⭑·aj spron⭑·oj .

   2.
          {Instig⭑·i} , stimul²·i, pel⭑·i: la⭑ bezon⭑·o de⭑ mon⭑·aj rimed⭑·oj por⭑ la⭑
          ŝtat⭑·o spron⭑·as politik¹·ist·ojn tio·n debat²·i ; vi⭑·aj laŭd⭑·aj vort⭑·oj
          spron⭑·os la⭑ kun·labor⭑·ant·ojn ; amik⭑·ec·o spron⭑·as amik⭑·ec·on ; sen·sav⭑·a
          morn⁽⁺⁾·ec·o de⭑ la⭑ pens⭑·oj, al⭑ kiu nenia spron⭑·ad·o per⭑ la⭑ fantazi¹·o
          pov⭑·is al·trud⭑·i iom⭑ da⭑ majest⭑·o ;

kavalir⭑-spron⭑·o, alaŭd⭑·o-spron⭑·o

          {Delfini⁽⁺⁾·o} : mult⭑·aj speci⁽⁺⁾·oj [de⭑ delfini⁽⁺⁾·o] kaj⭑ vari³·oj est⭑·as
          ĝarden⭑·e kultur¹·at·aj. (kavalir⭑-spron⭑·o) ; la⭑ flor⭑·oj spir⭑·is bunt⁽⁺⁾·e,
          graci⭑·e […] gladiol⁽⁺⁾·oj, dali²·oj, alaŭd⭑·o-spron⭑·oj .

   [artikol⭑-versi⁹·o: 1.32 2023/10/21 07:46:48 ]
     __________________________________________________________________