vidu ankaŭ la klarigojn
star·/·i

star·i

   (ntr)

   1.
          Rest·i sen·mov·e kaj vertikal·e sur la pied·oj: sur la bord·o de la
          mar·o star·is amas·o da hom·oj ; li star·is tut·an hor·on apud la
          fenestr·o ; star·i gard·e ĉe la pord·eg·o ; la ge·fianĉ·oj star·is apud
          la altar·o ; sur la kort·o star·as kok·o ; li star·is sur si·a sol·a
          krur·o tiel sam·e firm·e, kiel la ali·aj sur si·aj du krur·oj ; li
          star·is kiel arb·o en la centr·o de la danc+trink·ej·o ; li dev·os kur·ised li rest·is star·ant·a, kie li star·is kaj ne sukces·is decid·i .

   2.
          Daŭr·e rest·i, vertikal·e alt·iĝ·ant·e: antaŭ la dom·o star·as arb·o ; la
          tabl·o star·as mal·rekt·e kaj kred·ebl·e baldaŭ renvers·iĝ·os ; apud
          blu·a lag·o star·is […] marmor·a kastel·o ; la horizont¹·on super·star·as
          la […] siluet²·oj de la piramid¹·oj .

   3.
          Fortik·e sen·ŝanĝ·e rest·i: per just·ec·o star·as fortik·e la tron·o ;
          nun ni·a afer·o star·as fort·e ; star·i fort·e kontraŭ ĉiu·j for·log·oj .
          {ten·i}

   4.
          Rest·i sen·mov·e, sen·ir·e, sen·flu·e; {stagn⁹·i} : flu·ant·a akv·o est·as
          pli pur·a ol akv·o star·ant·a sen·mov·e ; ŝi ating·is la voj·et·on, […]
          sur kiu star·is akv·o kaj form·iĝ·is kot-kav·o ; la ŝip·o […] ankoraŭ
          star·as ie en la golf·o .

   5.
          {Rest·i} sen·ag·e, sen·progres·e: ili star·as nun sur tiu sam·a punkt·o,
          sur kiu ili star·is antaŭ dek kvar jar·oj ; ne mort·os jam ni·a
          brav·eg·a an·ar·o, ĝi·n jam ne tim·ig·as la vent·o nek star·o .

   6.
          Daŭr·e rest·i, est·i en daŭr·a stat·o, {est·i} : sur la tabl·o star·as
          divers·aj suker·aĵ·oj ; sur la kamen·o […] star·as fer·a kaldron·o ;
          sur la ĉiel·o star·as la bel·a sun·o ; la ĉiel·o star·as kiel vitr·a
          kloŝ·o super la mar·o ; antaŭ ni […] star·is grand·a seri·o da
          paf·il·eg·oj ; ni […] star·as unu apud la ali·a ne kiel fremd·ul·oj,
          […] sed kiel frat·oj ; tiam larm·oj star·as en mi·aj okul·oj ; vi
          star·as nun antaŭ mi·aj okul·oj, mi·a kar·a Litov⁽⁺⁾·uj·o ; vid·i, kiel la
          afer·o star·as ; aspekt¹·is tiel, kvazaŭ la tut·a mond·o star·as en
          flam·oj, tiel fort·e fulm·as ; tiel star·as nun la demand·o ; la
          vort·oj star·as tie ĉi en akuzativ·o […] ĉar ni vol·is esprim·i
          direkt·on ; en tia·j okaz·oj ni uz·us la fin·iĝ·on „n“ tut·e egal·e ĉu
          ia prepozici·o star·us  ne . {kuŝ·i^2} , {kuŝ·i^3} , {ripoz·i} ,
          {sid·i^4} , {situ⁸·i} , {trov·iĝ·i^1}

star·ig·i

   1.
          Ig·i firm·e vertikal·a, met·i star·e: [ili] star·ig·is si·ajn tend·ojn ;
          ŝton·on [li] star·ig·is ĝi·n kiel monument·on ;  star·ig·is
          sep ŝaf-id·ojn apart·e ; li star·ig·is la sklav-in·ojn kaj ili·ajn
          infan·ojn antaŭ·e,  kun ŝi·aj infan·oj post·e ; tiel vi dev·as
          ten·i la kap·on, tiel vi dev·as star·ig·i la pied·ojn ; li ĵus
          star·ig·is si·an mal·grand·an teatr·on, kaj la hom·oj sid·is ĉirkaŭ·e,
          por rigard·i la komedi¹·on .

   2.
          Met·i firm·e en iu lok·o: ili star·ig·is la miel-kuk·ojn en la sun-lum·o
          ; ĉio·n kun·e en korb·o li star·ig·is mal·antaŭ·e en la ŝip·o ; ĉu ne
          est·us bon·e star·ig·i ĉirkaŭ·e spion·ojn? .

   3.
          Daŭr·e {fond·i} , daŭr·e {est·ig·i} : star·ig·i kurs¹·on, metod¹·on,
          teori·on; star·ig·i tribunal¹·on ; el inter vi·aj frat·oj star·ig·u super
          vi reĝ·on ; ili ambaŭ star·ig·is inter si inter·lig·on ; [en] si·a
          jun·ec·o ili star·ig·is inter si frat·ec·on ; miks·aĵ·o de instru·oj kaj
          legend·oj  mor·oj star·ig·it·aj de hom·oj ; li propon·is al
          diplomat·oj star·ig·i la sekv·ant·ajn leĝ·ojn . {establ⁴·i} , {instal²·i}
          , {kre·i}

   4.
          {Komisi·i} , elekt·i hom·ojn por cert·a task¹·o: [ili] star·ig·is la
          Levid⁽⁺⁾·ojn, hav·ant·ajn la ·on de du×dek jar·oj kaj pli, por inspekt²·i
          la labor·ojn en la dom·o de la Etern·ul·o ; mi kraĉ·is sur la roz·on,
          mi pov·as star·ig·i atest·ant·ojn pri tio ; kontraŭ li·a mil·o mi pov·as
          star·ig·i kvin×cent ni·ajn soldat·ojn ; influ·aj potenc·oj star·ig·is
          aŭtoritat·an komitat·on, kiu dev·as decid·i .

star·iĝ·i

   1.
          Vertikal·e rekt·iĝ·i: star·iĝ·i obstin·e ; jen mi·a garb·o star·iĝ·is ;
          ili star·iĝ·as apud tiu·j bov·in·oj ; li·a frat·in·o star·iĝ·is
          mal·proksim·e ; star·iĝ·u renkont·e al li sur la bord·o de la river·o ;
          li re·e star·iĝ·is sur la genu·oj ; [ŝi] star·iĝ·is sur la pint·oj de
          la fingr·oj pied·aj .

   2.
          Est·iĝ·i, nask·iĝ·i: teknik³·aj mal·facil·aĵ·oj star·iĝ·is; neŭtral²·a
          fundament·o moral¹·a dev·as star·iĝ·i krom la lingv·a ; rest·ar·iĝ·is
          diplomati·aj rilat·oj inter Albani⁽⁺⁾·o kaj Uson⁹·o .

star·em·a

          Pro fortik·ec·o kaj firm·ec·o ne·ŝanĝ·em·a, {stabil⁹·a} tiu loĝ·ant·ar·o
          est·as pli star·em·a […] pro ili·a al·lig·o al la materi¹·o .

antaŭ·star·i

   (x)

          Star·i antaŭ iu  io: mi al·ir·is al unu el la antaŭ·star·ant·oj kaj
          demand·is li·n pri la ver·a signif·o de ĉio ĉi tio ; al ili
          antaŭ·star·us la sekv·ant·a: (1)  elekt·i ia·n el la ekzist·ant·aj
          lingv·oj viv·ant·aj, (2)  elekt·i ia·n el la lingv·oj mort·int·aj ; la
          nominativ·a komplement²·o senc·e rilat·us ne al la antaŭ·star·ant·a
          komplement²·o, sed al la subjekt·o de la fraz¹·o .

ĉe·star·i

          Star·i proksim·e de io okaz·ant·a, {ĉe·est·i} star·ant·e: li ĉe·star·is
          mal·afabl·e .

ĉirkaŭ·star·i

   (ntr)

          Star·i en ĉirkaŭ·o: pro la ĉirkaŭ·star·ant·a hom-amas·o mi tio·n dir·is,
          por ke ili kred·u, ke Vi mi·n send·is ; la reĝ·id·o de·nov·e ricev·is la
          konsci·on kaj rid·et·is al ĉiu·j ĉirkaŭ·star·ant·oj ; la klient¹·oj kaj
          dung·it·oj ĉirkaŭ·star·is en strang·aj poz¹·oj, ŝajn·e paraliz·it·e pro
          tim·o (star·is ĉirkaŭ·e) .

de·star·i

   (ntr)

          Star·i pli mal·proksim·e: ĉar li fiks¹·e ten·is ambaŭ man·ojn ĉe la
          koks·oj, [la mal·dik·a bambu+baston·et·o] ankaŭ de·star·is kiel ponard·o
          .

dis·star·i

   (ntr)

          Star·i mal·kun·e: bel·eg·aj cign·oj […] kun dis·star·ig·it·aj plum·oj ; li
          […] star·is la man·oj en la poŝ·oj kaj la pied·oj sufiĉ·e
          dis·star·ig·it·aj, por esprim·i fid·on ; la har·oj dis·star·iĝ·as .

ek·star·i

   (ntr)

          Met·i si·n en vertikal·an pozici¹·on: Farise⁽⁺⁾·o, […] leĝ+instru·ist·o
          honor·at·a ĉe la tut·a popol·o, ek·star·is en la sinedri²·o, kaj
          ordon·is, ke oni ekster·en for·ig·u la hom·ojn ; ili aŭd·is fort·an
          kri·ad·on, ‐ ili ek·star·is silent·e kaj aŭskult·is ; la urs·o ek·star·is
          sur post·aj pied·oj, vang·o-frap·is dekstr·en kaj mal·dekstr·en tiel, ke
          ĉiu·j fal·is ter·en ; Ŝi ek·star·is antaŭ la spegul·o ; ŝi ek·star·is
          antaŭ la fenestr·o ; sur tiu kamp·o neces·us ek·star·ig·i ia·n
          difin·it·an fundament·on por neŭtral²·a renkont·iĝ·o .

el·star·a

   1.
          Star·ant·a pli alt·e  pli ekster·e ol la ceter·o: el·star·aĵ·oj ; la
          cerb·o kombin·as la stri·ojn, nask·ant·e el·star·an bild¹·on ;
          argil+mason·aĵ·o, kun el·star·aj korbel⁽⁺⁾·oj en ĉiu etaĝ·o .

   2.
          {Eminent·a} , pli alt·a ol ceter·aj: plej el·star·aj art·ist·oj; montr·i
          el·star·an hero·ec·on; la verk·oj de el·star·aj art·ist·oj ; [en] nov·a
          distrikt·o de Jerusalem⁽⁺⁾·o oni nom·os la nov·ajn strat·ojn ne plu laŭ
          el·star·aj mort·int·aj hom·oj ; iu·j artikol·oj est·as original¹·aj, sed
          pli·mult·o est·as el la plum·o de el·star·aj fak·ul·oj ; el·star·a event⁸·o
          ; el·star·a prezent·o teknik³·a kaj grafik⁹·a .

el·star·aĵ·o

          Io, kio el·star·as kompar·e kun la ĉirkaŭ·o: la sud·a lim·o turn·iĝ·os
          ĉe vi al la alt·aĵ·o  kaj […] ĝi·aj el·star·aĵ·oj (vd
          {antaŭ·mont·o} ) ir·os sud·en ĝis  ; la lim·o ir·os ĝis
           , kaj ĝi·aj el·star·aĵ·oj est·os ĝis la Sal·a Mar·o ; pren·u
          iom el ĝi·a sang·o, kaj ŝpruc·ig·u […] sur la kvar angul·ojn de la
          el·star·aĵ·o kaj sur la listel⁽⁺⁾·on [de la altar·o] ; dis·bat·ant·e si·n en
          dens·a mal·lum·o kontraŭ mur·aj el·star·aĵ·oj ; [ŝi] est·is re·trov·it·a,
          dum la maten-ruĝ·o, al·kroĉ·it·a sur rok³·a el·star·aĵ·o . {etend·aĵ·o}

el·star·i

   (ntr)

          Star·i pli alt·e  pli ekster·e ol la ceter·o: la ses branĉ·oj, kiu·j
          el·star·as el la kandelabr³·o ; unu rok³·o el·star·is nord·e […], kaj la
          du·a sud·e ; tur·o […] el·star·as el la supr·a reĝ·a dom·o ; nud·aj sek·aj
          stopl³·oj el·star·is el la glaci·iĝ·int·a ter·o ; ni aŭskult·is kun
          el·star·ant·aj orel·oj kiel lepor·oj .

el·star·ig·i

          Ig·i io·n el·star·a; {el·met·i} , {emfaz³·i} : [la] cerv·oj el·star·ig·is
          pli antaŭ·en si·ajn kap·ojn, lev·is la korn·ar·ojn ; long·e ŝi rigard·as
          kontraŭ la grand·a spegul·o, turn·as koks·ojn, sku·as kap·on kaj
          el·star·ig·as mam·ojn ; dum tiu tumult·o la prolet⁸·oj kutim·e
          el·star·ig·as unu person·on kiu·n ili sub·ten·as kaj glor·as ;
          universitat·a instru·ad·o ·is el·star·ig·it·a cel·o de ile⁽⁺⁾·i ; divid·ant·e
          du fot⁹·ojn kaj post·e miks·ant·e ili·n en unu sol·an vizaĝ·on, li
          el·star·ig·as la mister·ojn de la genetik⁽⁺⁾·aj simil·ec·oj kaj diferenc·oj
          . {akcent·i^3} , {ekspon⁽⁺⁾·i^2} , {en·fokus·ig·i} , {siluet²·i}

kontraŭ·star·i

   (x)

          Pen·i por mal·help·i: li·a profesi·o tiel tan·as al li la fel·on, ke ĝi
          long·an temp·on kontraŭ·star·as al akv·o ; Per flat·oj ŝi akir·is mi·an
          kor·on, ⫽ Se al la flat·oj nun mi kontraŭ·star·os, ⫽ Ŝi per ruz·aĵ·o
          kaj per tromp·o serĉ·osAl si la voj·on, kaj bon·ec·o mi·a ; neniu
          pov·is kontraŭ·star·i al ili, ĉar tim·o antaŭ ili fal·is sur ĉiu·jn
          popol·ojn ; kontraŭ·star·i al la kruel·ec·o de la vintr·o ; li
          kontraŭ·star·is al ŝi·aj pet·oj ; oni ne prov·us kontraŭ·star·i ili·ajn
          ordon·ojn ; oni ne pov·is kontraŭ·star·i al la iluzi¹·o ; ŝi ne
          kontraŭ·star·is, kaj nur iom post iom li konsci·iĝ·is pri si·aj ag·oj
          ; kiel·e jun·ul·o pov·us kontraŭ·star·i al la ĉarm·oj de mal·ĉast·ul·in·o ?
          mi ne pov·is kontraŭ·star·i al la pens·o halt·ig·i la vagon·ar·on ; ĝi
          ja kontraŭ·star·is interes·ojn politik¹·ajn ; kontraŭ·star·i per ĉiu·j
          fort·oj . {ced·i} {rezist⁴·i}

mem·star·a

          {Sen·de·pend·a} , aŭtonom⁴·a: mi·aj fil·oj est·as mem·star·aj kaj ne
          demand·as permes·on ; la anim·o est·as plej saĝ·a tiam, kiam ĝi ag·as
          mem·star·e ; juĝ·o mem·star·a ; mem·star·a vort·o ; sufiks·oj est·as
          uz·at·a[j] ankaŭ mem·star·e .

mem·star·ig·i

   (tr)

          Ig·i mem·star·a, sen·de·pend·ig·i, {emancip¹·i} : mem·star·ig·i sub·fraz¹·on .

re·star·ig·i

          Re·met·i en vertikal·an sin⁸-ten·on, re·bon·ig·i, re·funkci¹·ig·i, {restaŭr⁽⁺⁾·i}
          : ili pens·as ke Jesu³·o […] ir·as por re·star·ig·i la mort·int·an regn·on
          de Izrael·o ; mi re·star·ig·is la serv·o-regul·ojn de la pastr·oj ;
          re·star·ig·i la nom·on de la mort·int·o al li·a hered·aĵ·o ; ĉi tie est·as
          re·star·ig·it·a tiu tekst·o .

sen·kontraŭ·star·e

          Ne traf·ant·e kontraŭ·star·on, sen·bar·e, glat·e: la prav·ec·o fin·e
          kapt·as sen·kontraŭ·star·e la venk·on .

   [artikol-versi⁹·o: 1.140 2023/12/12 20:10:28 ]
     __________________________________________________________________