strab⭑·/·i

strab⭑·i

   (ntr)

   1.
          Ne·pov⭑·i, pro⭑ difekt⭑·o de⭑ la⭑ okul⭑·aj muskol⭑·oj, direkt⭑·i ambaŭ⭑ okul⭑·ojn
          al⭑ sam⭑·a cel⭑·o.

   2.
          Rigard⭑·i de⭑ flank⭑·e, kun⭑ malic⭑·a aŭ⭑ envi⭑·a intenc⭑·o: ŝi⭑·aj pupil⭑·oj
          strab⭑·is al⭑ la⭑ lit⭑·o.

strab⭑·ism·o

          Stat⭑·o, en⭑ kiu ambaŭ⭑ okul⭑·oj de⭑ person⭑·o ne⭑ pov⭑·as sam⭑+temp⭑·e rigard⭑·i
          unu⭑ sam⭑·an punkt⭑·on (oft⭑·e nur⭑ unu⭑ el⭑ la⭑ okul⭑·oj est⭑·as tut⭑·e san⭑·a):
          diverĝ⁽⁺⁾·a strab⭑·ism·o; konverĝ⁽⁺⁾·a strab⭑·ism·o; paraliz⭑·a strab⭑·ism·o
          konstant⭑·a strab⭑·ism·o

strab⭑·a

          Traf⭑·it·a de⭑ strab⭑·ism·o: strab⭑·a infan⭑·o; mi aŭd⭑·is neniu·n riproĉ⭑·an
          vort⭑·on, vid⭑·is neniu·n strab⭑·an (= malic⭑·an) rigard⭑·on.

strab⭑·e

          En⭑ strab⭑·a manier⭑·o: strab⭑·e rigard⭑·i la⭑ riĉ⭑·aĵ·ojn de⭑ ali⭑·aj;

strab⭑·ul·o

          Person⭑·o strab⭑·a: inter⭑ blind⭑·ul·oj reĝ⭑·as strab⭑·ul·oj;

   [artikol⭑-versi⁹·o: 1.34 2023/10/21 07:46:48 ]
     __________________________________________________________________