strang⭑·/·a

strang⭑·a

          Mir⭑·ig·a pro⭑ mal·ordinar⭑·ec·o: ne⭑ surpriz⭑·iĝ·u pri⭑ la⭑ fajr⭑·eg·o […]
          kvazaŭ⭑ io strang⭑·a okaz⭑·us ĉe⭑ vi ; tio est⭑·as tre⭑ strang⭑·aj mal·nov⭑·aj
          bot⭑·oj por⭑ tiel⭑ riĉ⭑·a sinjor⭑·o ; ŝi hav⭑·is en⭑ la⭑ nokt⭑·o tre⭑ strang⭑·an
          sonĝ⭑·on […] ke⭑ ŝi rajd⭑·is sur⭑ la⭑ hund⭑·o kaj⭑ la⭑ soldat⭑·o ŝi·n kis⭑·is ;
          la⭑ vapor⭑·o form⭑·is la⭑ plej⭑ strang⭑·ajn figur⭑·ojn, tiel⭑ ke⭑ est⭑·is
          terur⭑·e ili·n vid⭑·i ; en⭑ la⭑ flor⭑-pot⭑·oj star⭑·is kap⭑·oj de⭑ mort⭑·int·oj kaj⭑
          rikan²·is, tio est⭑·is strang⭑·a ĝarden⭑·o por⭑ reĝ⭑·id·in·o ; akv⭑·o, kiu
          ceter⭑·e hav⭑·is strang⭑·an al·don⭑·an gust⭑·on, preskaŭ⭑ kiel⭑ mar⭑·a akv⭑·o ;
          aper⭑·is strang⭑·aj kre⭑·aĵ·oj, du⭑·on·e hom⭑·aj, du⭑·on·e best⭑·aj ; kio
          impres⭑·as vi·n kiel⭑ plej⭑ strang⭑·a en⭑ ĉi⭑ tiu afer⭑·o ? {bizar⁽⁺⁾·a} ,
          {ekstravaganc⁽⁺⁾·a} , {fremd⭑·a} , {frenez⭑·a} , {grotesk²·a} , {kurioz¹·a}
          , {ne·normal¹·a} , {original¹·a} , {skuril⁽⁺⁾·a} {gril⭑·o} , {muŝ⭑·o}

strang⭑·aĵ·o

          Tio, kio impres⭑·as strang⭑·a, ne·kutim⭑·a: la⭑ jur⭑·a konsil⭑·ist·o apog⭑·is
          si⭑·an kap⭑·on sur⭑ la⭑ man⭑·o, profund⭑·e spir⭑·is kaj⭑ medit⭑·is pri⭑ la⭑ tut⭑·a
          strang⭑·aĵ·o, kiu·n li vid⭑·is ĉirkaŭ⭑ si ; ekzist⭑·as iu strang⭑·aĵ·o en⭑
          tiu ĉi⭑ vizaĝ⭑·o ; kia nov⭑·a strang⭑·aĵ·o en·flug⭑·is al⭑ vi en⭑ la⭑ kap⭑·on?
          ŝi demand⭑·is, vid⭑·ebl·e dev⭑·ig·ant·e si·n est⭑·i serioz⭑·a, tamen⭑ ne⭑
          pov⭑·ant·e tut⭑·e kaŝ⭑·i rid⭑·et·on ; kiam⭑ ŝi rimark⭑·is li⭑·ajn strang⭑·aĵ·ojn
          […] ŝi dum⭑ kelk⭑·a temp⭑·o du⭑·on·e bedaŭr⭑·is la⭑ edz⭑·in·iĝ·on ; la⭑ sinjor⭑·o
          pren⭑·as  n por⭑ danc⭑·i; „kia strang⭑·aĵ·o, kiu li est⭑·as?“
          demand⭑·as mal·jun⭑·ul·oj ; li est⭑·is la⭑ aŭtor⭑·o de⭑ fantazi¹·a strang⭑·aĵ·o:
          Per⭑ turb³·oj bon⭑+ton⭑·aj en⭑ Kakofonujo ; de⭑ 1967 la⭑ difin⭑·o de⭑ sekund⭑·o
          ŝanĝ⭑·iĝ·is al⭑ tiu strang⭑·aĵ·o hav⭑·ant·a nenia·n rilat⭑·on kun⭑ la⭑ ter⭑·o, la⭑
          sun⭑·o kaj⭑ la⭑ lun⭑·o . {ekstravaganc⁽⁺⁾·o} , {fantazi¹·aĵ·o} , {frenez⭑·aĵ·o}
          , {ĥimer⭑·o} , {mani¹·o^2} , {marot⁽⁺⁾·o}

strang⭑·et·a

          Vek⭑·ant·e iom⭑·et·an sent⭑·on de⭑ fremd⭑·ec·o, ne·ordinar⭑·ec·o; moder⭑·e
          strang⭑·a: kiam⭑ ili ek·rigard⭑·is la⭑ mal·nov⭑·an ŝrank⭑·on, ili rimark⭑·is
          en⭑ ĝi strang⭑·et·an mal·trankvil⭑·ec·on ; tiu mal·klar⭑·a, strang⭑·et·a kaj⭑
          naŭz⭑·a poem¹·o est⭑·is mal·ŝat⭑·at·a tuj⭑ ĉe⭑ ĝi⭑·a nask⭑·iĝ·o ; okaz⭑·is mult⭑·aj
          strang⭑·et·aj program¹·er·oj: diskut¹-rond⭑·o „Kial⭑ ne⭑ venk⭑·os Esperant⭑·o“,
          konkurs⭑·o pri⭑ mal·bel⭑·a deklam¹·ad·o de⭑ vers⭑·oj, preleg⁸·o „Kiel⭑ drink⭑·i
          kaj⭑ evit⭑·i post·sekv⭑·ojn“ . {drol⁽⁺⁾·a} , {kurioz¹·a}

strang⭑·ul·o

          {Apart⭑·ul·o} , hom⭑·o, kiu impres⭑·as strang⭑·e: bon⭑·e est⭑·as, ke⭑ li
          for·ir⭑·is, li est⭑·as ia⭑ strang⭑·ul·o ; kia strang⭑·ul·o! cert⭑·e li est⭑·as
          tre⭑ grand⭑+anim⭑·a […] tamen⭑ est⭑·as moment⭑·oj, en⭑ kiu·j li mi·n tim⭑·ig·as
          ; li est⭑·as fort⭑·a kaj⭑ alt⭑·a, sed⭑ pal⭑·a, tro⭑ pal⭑·a, mult⭑·e tro⭑ pal⭑·a
          […] ver⭑·a strang⭑·ul·o ! stult²·ul·o kaj⭑ strang⭑·ul·o vi est⭑·as! li
          konklud⭑·is, nud⭑+ban⭑·iĝ·i kun⭑·e kun⭑ knab⭑·in·oj kaj⭑ ne⭑ kompren⭑·i la⭑
          esenc⭑·on de⭑ la⭑ afer⭑·o !

   [artikol⭑-versi⁹·o: 1.32 2023/10/21 07:46:48 ]
     __________________________________________________________________