strangol⁹·/·i

strangol⁹·i

   (tr)

          {Sufok⭑·i} prem⭑·eg·ant·e la⭑ gorĝ⭑·on: oni ĵus⭑ strangol⁹·is en⭑
          Konstantinopol⁽⁺⁾·o du⭑ vezir⭑·ojn ; la⭑ last⭑·an jar⭑·on […] unu⭑ patr⭑·in·o de⭑
          en·land⭑·a komun⭑·ist·o postul⭑·is de⭑ si⭑·a fil⭑·o […], ke⭑ li strangol⁹·u ŝi·n
          ; li lev⭑·is brak⭑·on, evident¹·e por⭑ ĵet⭑·i la⭑ ŝnur⭑·on ĉirkaŭ⭑ mi⭑·an kol⭑·on
          kaj⭑ strangol⁹·i mi·n ; kiam⭑ oni aŭd⭑·as […] la⭑ vort⭑·on „Prus⁽⁺⁾·uj·o“, […]
          ĝi est⭑·as sinonim¹·o por⭑ la⭑ strangol⁹·ad·o de⭑ la⭑ liber⭑·o kaj⭑ por⭑ polic⭑·a
          kurator⭑·ec·o ; griz⭑·a nebul⭑·o strangol⁹·as la⭑ lamp⭑·o-bril⭑·on . {mort⭑·ig·i
          ^1} , {string⁽⁺⁾·i} {pend⭑·um·i}

   [artikol⭑-versi⁹·o: 1.19 2023/10/30 01:33:16 ]
     __________________________________________________________________