vidu ankaŭ la klarigojn
substantiv·/·o

substantiv·o

          {Vort·o} esprim·ant·a la {nom·o} n de afer·o (est·ul·o, objekt·o, ide·o)
          kaj rol¹·ant·a en fraz¹·o kiel subjekt·o, objekt·o, predikativ⁽⁺⁾·o 
          part·o de adjekto  de suplement⁸·o: [en Esperant·o] ĉiu
          substantiv·o en la nominativ·o fin·iĝ·as per „o“ ; la fin·a vokal·o de
          la substantiv·o kaj de la artikol·o pov·as est·i for·las·at·a kaj
          anstataŭ·ig·at·a de apostrof²·o ; preskaŭ en ĉiu·j lingv·oj ĉiu
          substantiv·o ial aparten·as al tia  ali·a seks·o . {kaz·o} ,
          {pronom·o}

          Rim.: Pli konkret²·e, substantiv·o esprim·as la nom·on de kategori¹·o
          de afer·oj („hom·o“, „insul·o“, „koler·o“)  de individu¹·o („Petr·o“,
          „Kor-sik⁽⁺⁾·o“).

substantiv·ig·i

   (tr)

          Ŝanĝ·i la kategori¹·on de vort·o al la substantiv·a: verb·o,
          substantiv·ig·it·a per particip·a sufiks·o, pov·as esprim·i nur
          konkret²·aĵ·on ; ekzist·as en la lingv·o specif⁹·aj deriv⁴·il·oj, per kiu·j
          oni pov·as substantiv·ig·i ‚V‘-baz¹·an radik·on […] ekzempl·e,
          aplik³·ant·e la sufiks·on -ad ni kre·as afer-stat·onkur·ad·o“ .

   [artikol-versi⁹·o: 1.102 2024/01/05 01:35:46 ]
     __________________________________________________________________