suflor¹·/·o

suflor¹·o

          Hom⭑·o, kies⭑ {okup⭑·o} est⭑·as mal·laŭt⭑·e flustr³·i al⭑ aktor¹·oj la⭑
          parol⭑·ojn, kiu·jn ili ne⭑ memor⭑·as: kia suflor¹·o, tia aktor¹·o ; li⭑·a
          patr⭑·o est⭑·is dram¹·a aktor¹·o kaj⭑ li⭑·a patr⭑·in·o est⭑·is teatr⭑·a suflor¹·o .

suflor¹·i

   (tr)

   1.
          {Flustr³·i} kiel⭑ suflor¹·o: la⭑ princ⭑·o vol⭑·is suflor¹·i al⭑ 
          la⭑ cel⭑·on de⭑ la⭑ vojaĝ⭑·o de⭑  , sed⭑ li mord⭑·is la⭑ lip⭑·ojn kaj⭑
          silent⭑·is . {suflor¹+slip⁵·et·o}

   2.
          {Sugest⁹·i} : laŭd⭑·u la⭑ stult²·ul·on kaj⭑ las⭑·u li·n labor⭑·i suflor¹·as la⭑
          saĝ⭑·ul·o ; la⭑ dir⭑·aĵ·oj kaj⭑ la⭑ kondut⭑·o de⭑ mult⭑·aj atend⭑·ant·oj en⭑ la⭑
          long⭑·eg·a vic⭑·o antaŭ⭑ la⭑ giĉet⁹·oj dokument⭑·ig·aj suspekt⭑·ig·as tiu·jn
          motiv¹·ojn suflor¹·at·ajn en⭑ la⭑ latin⁽⁺⁾+lingv⭑·a dokument⭑·o ; mi dev⭑·as nur⭑
          leĝer⁽⁺⁾·e prem⭑·i du⭑ klav⭑·ojn – la⭑ vort⭑·ar·o suflor¹·as la⭑ bezon⭑·at·an
          vort⭑·on .

   [artikol⭑-versi⁹·o: 1.27 2023/10/21 07:46:48 ]
     __________________________________________________________________