vidu ankaŭ la klarigojn
sulk·/·o

sulk·o

   1.
          Long+form·a rekt·a fos·aĵ·o far·it·a per plug·il·o en la ter·o: plug·is
          plug·ist·oj, far·is si·ajn sulk·ojn long·aj ; la plug·ist·o plug·as por
          sem·ad·o, sulk-aranĝ·as kaj erp·as si·an kamp·on ; herb·o sur la sulk·oj
          de la kamp·o .

   2.
          Long+form·a rekt·a kav·aĵ·o  kav·aĵ·et·o: ĉiu·n brut·on, kiu hav·as
          dis·fend·it·ajn huf·ojn kaj dis·tranĉ·an sulk·on sur la huf·oj […] vi
          pov·as manĝ·i (vd {par+huf·ul·o} ) ; av·in·et·o est·as tre mal·jun·a, ŝi
          hav·as tre mult·e da sulk·oj sur la vizaĝ·o kaj tut·e blank·ajn har·ojn
          ; la mal·grand·a bird·o […] trov·is tie  ali·e en la glit-vetur·il·aj
          ter-sulk·oj ia·n grajn·et·on ; li sid·as kun griz·a kap·o, kurb·ig·it·a,
          grat·ant·e per la ung·oj sulk·ojn en la ŝton·a tabl·o ; ĉe pli detal·a
          rigard·ad·o, la dezert·o ŝajn·us mal·pli unu+ton·a, ĝi·a sabl·o […]
          form·as vic·on de sulk·oj, kiu·j simil·as grand·eg·ajn akv·ajn ond·ojn ;
          sulk·o-plen·a frunt·o . {fald·o} , {falt⁽⁺⁾·o} , {fend·o}

sulk·a

          Hav·ant·a sulk·ojn: en la […] sen·dorm·aj nokt·oj griz·iĝ·is la har·oj en
          la barb·o kaj ĉe la tempi·oj, la haŭt·o far·iĝ·is sulk·a kaj flav·a ;
          kap·o, kiu sid·as ĉe long·a sulk·a kol·o, la kap·o de testud·in·o .

sulk·i

   (tr)

          {Sulk·ig·i} : li sulk·is la frunt·on, klak³·is mal·pacienc·e per la
          fingr·oj ili·aj vizaĝ·oj est·as sulk·it·aj ; arb·oj [kun] sulk·it·a ŝel·o
          ; post ĉiu rikolt·o oni ne per plug·il·o simpl·e tra·sulk·as la
          grund⁴·on, sed kvazaŭ muel·as ĝi·n ĝis polv·o .

sulk·ig·i

   (tr)

          Far·i sulk·ojn: vi·aj vort·oj est·as mal·respekt·aj dir·is la knab·in·o
          sulk·ig·ant·e la brov·ojn ; rev·em·aj okul·oj kaj strang·e nobl·aj
          trajt·oj, kiu·jn neniam, ŝajn·is, sulk·ig·is la koler·o,  la tim·o ;
          rigard·ant·e la majest·ajn ale¹·ojn, ŝi rev·is […] sid·i unu moment·on
          en ĉi tiu mar·o de verd·aĵ·o, kies supr·aĵ·on sulk·ig·as ombr·oj kaj
          lum·oj ; vent·et·o sulk·et·ig·is la akv·on. {plug·i}

sulk·iĝ·i

   (ntr)

          Plen·iĝ·i per sulk·oj: vi·aj vang·oj iam sulk·iĝ·os; li·a mal·alt·a frunt·o
          tamen tre vid·ebl·e sulk·iĝ·is, li·aj vigl·aj okul·oj montr·is
          konfuz·it·ec·on ; kvazaŭ unu frunt·o de mal·ĝoj·o la tut·a regn·o dev·us
          nun sulk·iĝ·i ; ŝi lev·is si·an sulk·iĝ·int·an fingr·on al la buŝ·o ;
          sulk·iĝ·int·a mal·jun·ul·a man-plat·o .

ŝov-sulk·o

          En·tranĉ·o far·it·a laŭ·long·e en lign·o  metal·o por en·ŝov·i io·n en
          ĝi·n: mi dev·is aĉet·i kart·on por ŝov-sulk·o por pli·ig·i la memor·on
          ĝis 64k bit⁹·ojn . {fold⁽⁺⁾·o}

voj-sulk·o

          {Rad·o-kav·o} : la paser·oj salt·et·ad·is en la voj-sulk·oj ; la voj-sulk·o
          de la rutin¹·o .

   [artikol-versi⁹·o: 1.95 2023/11/13 21:24:14 ]
     __________________________________________________________________