vidu ankaŭ la klarigojn
super⭑
I.
super⭑
Prepozici⭑·o montr⭑·ant·a:
1.
Lok⭑·on pli⭑ alt⭑·an ol⭑ la⭑ indik³·it·a per⭑ la⭑ de·pend⭑·a vort⭑·o: super⭑
la⭑ ter⭑·o si·n trov⭑·as aer⭑·o ; ne·grand⭑·a fenestr⭑·o, mal·ferm⭑·iĝ·ant·a
super⭑ la⭑ tegment⭑·o de⭑ la⭑ dom⭑·o, don⭑·is ne·sufiĉ⭑·an lum⭑·on ; la⭑
man⭑·on […] ten⭑·ant·e […] super⭑ la⭑ okul⭑·oj, li rigard⭑·is la⭑
lok⭑·on ; la⭑ sun⭑·o far⭑·is proksim⭑·um·e la⭑ tri⭑ kvar⭑·on·ojn de⭑ si⭑·a
ir⭑·ad·o super⭑ la⭑ horizont¹·o ; Mi don⭑·is pluv⭑·on super⭑ unu⭑ urb⭑·o,
kaj⭑ super⭑ ali⭑·a [ne⭑] ; salik⭑·o star⭑·as super⭑ la⭑ river⭑·o ; en⭑
januar⁽⁺⁾·o oni hav⭑·as 10 grad⭑·ojn super⭑ la⭑ nul⭑·o ; ili⭑·aj kap⭑·oj
[…] en⭑ la⭑ daŭr⭑·o de⭑ tut⭑·aj hor⭑·oj est⭑·is klin⭑·it·aj super⭑ la⭑
labor⭑·o ; li kis⭑·is ĉiu·jn si⭑·ajn frat⭑·ojn kaj⭑ plor⭑·is super⭑ ili
; lev⭑·u standard⭑·on super⭑ la⭑ popol⭑·oj ; flug⭑·il·ojn vi⭑·ajn super⭑
mi etend⭑·u ; li⭑·a okul⭑·o (propr⭑·e: li⭑·a rigard⭑·o) vag⭑·ad·is super⭑
la⭑ bel⭑·a ĉirkaŭ·aĵ⭑·o ; la⭑ di⭑·o de⭑ dorm⭑·o […] etend⭑·is super⭑ li
si⭑·an bel⭑·an ombrel⭑·on ; li sid⭑·as en⭑ ŝuld⭑·oj ĝis⭑ super⭑ la⭑
ŝultr⭑·oj .
Rim.: Pri⭑ uz⭑·o de⭑ _super⭑_ kun⭑ akuzativ⭑·o, vd {al⭑ super⭑,
super⭑ ...-n} .
2.
Pozici¹·on de⭑ io aŭ⭑ iu, kies⭑ fort⭑·o, grad⭑·o aŭ⭑ rang⭑·o est⭑·as pli⭑
alt⭑·a ol⭑ tiu de⭑ ali⭑·a: tio ĉi⭑ est⭑·as super⭑ ĉiu·j hom⭑·aj fort⭑·oj
! super⭑ si⭑·a pov⭑·o ili don⭑·is mem·vol⭑·e ; kaj⭑ oni met⭑·is super⭑
ili·n labor⭑·estr·ojn, por⭑ prem⭑·i ili·n per⭑ mal·facil⭑·aj labor⭑·oj ;
kiam⭑ insist¹·is super⭑ li li⭑·aj serv⭑·ant·oj, […] li obe⭑·is ili⭑·an
voĉ⭑·on ; [ne⭑] konven⭑·as al⭑ sklav⭑·o reg⭑·i super⭑ princ⭑·oj ; vi
hav⭑·as super⭑ mi sen·lim⭑·an potenc⭑·on ; vi vol⭑·as hav⭑·i David⁽⁺⁾·on
kiel⭑ reĝ⭑·on super⭑ vi ; super⭑ la⭑ trezor⭑·oj de⭑ la⭑ reĝ⭑·o est⭑·is
; mi est⭑·as tridekunujaraĝulo, do⭑, super⭑ la⭑
aĝ⭑-lim⭑·o ; mi pov⭑·as instru⭑·i mi⭑·an tez⭑·on nur⭑ laŭ⭑ ĝi⭑·a esenc⭑·o
kaj⭑ ties⭑ ver⭑·ec·o est⭑·as super⭑ ĉiu diskut¹·o ; el⭑ ili neniu
pov⭑·os lev⭑·iĝ·i super⭑ si⭑·aj koleg⭑·oj ; triumf¹·is super⭑
Johan⭑·o, sed⭑ nur⭑ por⭑ moment⭑·o .
3.
Stat⭑·on de⭑ iu, kies⭑ atent⭑·o direkt⭑·iĝ·as al⭑ ia⭑ labor⭑·o: [ŝi
sid⭑·is] super⭑ pec⭑·o da⭑ tol⭑·o, kiu·n ŝi kudr⭑·is diligent⭑·e ; kiam⭑
ajn⭑ mi ven⭑·as, li ĉiam⭑ sid⭑·as super⭑ labor⭑·o ; li labor⭑·is
super⭑ si⭑·a projekt⭑·o ne⭑ kun⭑ la⭑ cel⭑·o konvink⭑·i […] mal·saĝ⭑·ul·ojn
; labor⭑·u ankoraŭ⭑ iom⭑ super⭑ la⭑ muzik⭑·o ; labor⭑·ant·e super⭑ mi
mem⭑ mi komplet²·ig·us mi⭑·ajn sci⭑·ojn ; [ili]j labor⭑·ad·is super⭑
la⭑ mal·plen⭑·aj teks⭑·il·oj ; mi ne⭑ pov⭑·as kvalifik⁽⁺⁾·i ĝi·n, mi
romp⭑·as al⭑ mi la⭑ kap⭑·on super⭑ ĝi ; li ŝvit⭑·as ankoraŭ⭑ super⭑
la⭑ alfabet⭑·o . {ĉe⭑} , {pri⭑} , {por⭑}
super⭑ ...-n, al⭑ super⭑
{Al⭑} lok⭑·o situ⁸·ant·a {super⭑ ^1} : bel⭑·aj fiŝ⭑·oj […] el·salt⭑·is
super⭑ la⭑ akv⭑·on ; etend⭑·u vi⭑·an man⭑·on […] super⭑ ili⭑·ajn
river⭑·ojn […] kaj⭑ super⭑ ili⭑·ajn lag⭑·ojn ; la⭑ sun⭑·o lev⭑·iĝ·is
super⭑ la⭑ ter⭑·on ; la⭑ akv⭑·o ŝpruc⭑·as alt⭑·e super⭑ ni·n ; la⭑
aer⭑-ŝip⭑·o flug⭑·as super⭑ la⭑ land⭑·on ; la⭑ potenc⭑·a metal⭑·a son⭑·o
tra·kur⭑·is la⭑ kort⭑·ojn, re·salt⭑·is de⭑ la⭑ dik⭑·aj mur⭑·oj de⭑ l'⭑
templ¹·o kaj⭑ for·flug⭑·is super⭑ la⭑ tritik⭑·ajn kamp⭑·ojn ; dum⭑·e
Di⭑·o, la⭑ Etern⭑·ul·o, pret⭑·ig·is heder⭑·on, kaj⭑ ĝi el·kresk⭑·is super⭑
li⭑·an kap⭑·on, por⭑ ke⭑ li hav⭑·u ombr⭑·on super⭑ si⭑·a kap⭑·o kaj⭑
liber⭑·iĝ·u el⭑ si⭑·a sufer⭑·ad·o .
Rim.: Pri⭑ la⭑ prepozici⭑·aj kun·aĵ⭑·oj kun⭑ _al⭑_, vid⭑·u rimark⭑·on
sub⭑ {al⭑ ĉe⭑} .
de⭑ super⭑
{De⭑} ^1,^2 lok⭑·o situ⁸·ant·a {super⭑} : lev⭑·iĝ·is la⭑ nub⭑·o de⭑
super⭑ la⭑ tabernakl⁽⁺⁾·o de⭑ atest⭑·o ; [la⭑ vir⭑·in·o] lev⭑·is la⭑ kap⭑·on
de⭑ super⭑ la⭑ labor⭑·o .
II.
Vort⭑·er·o, esprim⭑·ant·a pli⭑ alt⭑·an fort⭑·on, grad⭑·on aŭ⭑ rang⭑·on:
super⭑·a
Est⭑·ant·a super⭑ io, pro⭑ si⭑·a kvalit¹·o aŭ⭑ funkci¹·o: tiu ĉi⭑ ŝtof⭑·o
est⭑·as super⭑·a ol⭑, al⭑ tiu; sed⭑ mi mi·n de·ten⭑·as, por⭑ ke⭑ neniu
mi·n opini⭑·u super⭑·a ol⭑ tia, kia li vid⭑·as mi·n ; mi pov⭑·us am⭑·i
nur⭑ super⭑·an ol⭑ mi ; super⭑·a oficir⭑·o, merit⭑·o, inteligent¹·o,
matematik¹·o; mal·super⭑·a situaci⭑·o; la⭑ super⭑·aj, mal·super⭑·aj
klas⭑·oj de⭑ la⭑ soci³·o; la⭑ saĝ⭑·ec·o hav⭑·as super·ec⭑·on antaŭ⭑ (al⭑,
super⭑) la⭑ mal·saĝ⭑·ec·o.
super⭑·i
(x)
Est⭑·i super⭑·a je⭑ io aŭ⭑ iu: la⭑ reĝ⭑·o Salomon⁽⁺⁾·o super⭑·is ĉiu·jn
reĝ⭑·ojn de⭑ la⭑ ter⭑·o per⭑ riĉ⭑·ec·o kaj⭑ per⭑ saĝ⭑·ec·o ; mi⭑·aj krim⭑·oj
super⭑·as mi⭑·an kap⭑·on […] ili est⭑·as tro⭑ pez⭑·aj por⭑ mi ; unu⭑
sent⭑·o […] super⭑·is ĉiu·jn ceter⭑·ajn ; la⭑ varm⭑·o ne⭑ super⭑·is 15
grad⭑·ojn ; eben⭑·aĵ·o, kies⭑ supr⭑·aĵ·o ne⭑ super⭑·as unu⭑ kvadrat¹·an
kilometr⭑·on ; mem⭑ […] aranĝ⭑·i ĉiu·jn afer⭑·ojn, tio super⭑·as la⭑
hom⭑·ajn fort⭑·ojn ; la⭑ lac⭑·iĝ·o super⭑·is la⭑ ekscit⭑·on ; mal·bon⭑·a
vir⭑·in·o diabl⭑·on super⭑·as ; pardon⭑·em·ec·o super⭑·as just⭑·ec·on .
{domin⁽⁺⁾·i} , {estr⭑·i} , {super·pas⭑·i} , {super·reg⭑·i} ,
{trans·pas⭑·i} , {reg⭑·i} , {venk⭑·i}
super·ig⭑·i
(tr)
Ig⭑·i io·n aŭ⭑ iu·n super⭑·a: Di⭑·o tre⭑ alt⭑·e super·ig⭑·is li·n, kaj⭑
don⭑·is al⭑ li nom⭑·on, kiu est⭑·as super⭑ ĉia nom⭑·o .
super·em⭑·o
Dezir⭑·o aŭ⭑ tendenc¹·o pri⭑ super·ec⭑·o: mi hav⭑·is nenia·n em⭑·on don⭑·i
baz¹·on al⭑ la⭑ pri·mok⭑·o kaj⭑ hont⭑·ig·a super·em⭑·o de⭑ Ze⁽⁺⁾-mok⭑·i .
{fier⭑·ec·o} , {konkur⭑·em·o} , {mal·humil⭑·ec·o} , {orgojl⁽⁺⁾·o}
super·ul⭑·o
Hom⭑·o, kiu hav⭑·as aŭtoritat⭑·on super⭑ ali⭑·a: per⭑ kia rajt⭑·o vi
parol⭑·as al⭑ mi per⭑ la⭑ ton⭑·o de⭑ super·ul⭑·o ? la⭑ unu⭑·e~nask⭑·it·a […]
far⭑·iĝ·u super·ul⭑·o en⭑ ĉio ; komplez⭑·o [per⭑ kiu la⭑] ofic⭑·ist·o
[…] risk⭑·is […] la⭑ riproĉ⭑·ojn de⭑ si⭑·aj super·ul⭑·oj ; vi tiel⭑
mal·ŝat⭑·as la⭑ super·ul⭑·ojn, la⭑ kapital¹·ist·ojn, kiel⭑ vi dir⭑·as ;
la⭑ serv⭑-soldat⭑·o frap⭑·is sur⭑ la⭑ pord⭑·on de⭑ si⭑·a super·ul⭑·o ;
ili rigard⭑·is ne⭑ nur⭑ kiel⭑ ekster·ordinar⭑·an heroin⁽⁺⁾·on
[…] sed⭑ ankaŭ⭑ kiel⭑ super·ul⭑·in·on . {ĉef⭑·o} , {estr⭑·o} ,
{mastr⭑·o}
ne·super⭑·ebl·a
Tiel⭑ {eminent⭑·a} , ke⭑ ĝi·n oni ne⭑ pov⭑·as super⭑·i: hero⭑·a
batal⭑·ad·o kontraŭ⭑ ne·super⭑·ebl·aj fort⭑·oj ; vest⭑·it·aj en⭑
fantazi¹·aj mult⭑+kolor⭑·aj vest⭑·aĵ·oj [ili] sving⭑·is si·n unu⭑ kun⭑
la⭑ ali⭑·a en⭑ ne·super⭑·ebl·a ĉarm⭑·o ; la⭑ kaloĉaj⁽⁺⁾·a traduk⭑·o […]
est⭑·is daŭr⭑·e opini⭑·at·a ne·super⭑·ebl·a ; la⭑ pik⭑·a, mord⭑·a, sagac⭑·a
ironi¹·o de⭑ est⭑·as sam⭑·e neces⭑·eg·a kaj⭑ rest⭑·as imit⭑·ind·a
model⭑·o ne·super⭑·ebl·a ; mur⭑·oj ŝajn⭑·e ne·super⭑·ebl·aj .
{ne·rezist⁴·ebl·a} , {ne·venk⭑·ebl·a}
III.
super⭑-
(prefiks⭑·o)
1.
Prezent⭑·ant·a fizik⭑·an pli·alt⭑·ec·on: super·el·star⭑·i; {super·pend⭑·i}
; {super·sign⭑·o} ; la⭑ urb⭑·on super·star⭑·as mont⭑·et·o.
Rim.: En⭑ la⭑ vort⭑·o _super·vest⭑·o_, la⭑ prefiks⭑·o signif⭑·as nur⭑,
ke⭑ tia vest⭑·o kovr⭑·as la⭑ ceter⭑·ajn vest⭑·ojn kaj⭑ ne⭑ sign⭑·ig·as ke⭑
ĝi ne⭑ tuŝ⭑·as ili·n.
2.
Prezent⭑·ant·a metafor¹·an spirit⭑·an super·ec⭑·on: {super·fort⭑·i} ;
{super·hom⭑·o} ; super·bril⭑·i (super⭑·i per⭑ si⭑·a bril⭑·o); super·kri⭑·i
(kri⭑·i pli⭑ laŭt⭑·e ol⭑); {super·saĝ⭑·i} ; super·intendant²·o;
super·bel⭑·a (bel⭑·eg·a, sublim⁽⁺⁾·a); {super·natur⭑·a} ; la⭑ sukces⭑·o
super·pas⭑·is la⭑ esper⭑·ojn; {super·reg⭑·i} ; super·ruz⭑·i.
3.
Hav⭑·ant·a tro⭑·ec·on, eksces²·on, ekstr⭑·ec·on: super·abund³·a,
{super·flu⭑·a} (super⭑·ant·a la⭑ bezon⭑·on, vd {marcipan⭑·o} ),
super·paŝ⭑·i; super·gajn⭑·o (ekster·kutim⭑·a, preter⭑·a gajn⭑·o);
super·nombr⭑·o (eks⭑~tra·nombr⭑·o); super·taks⭑·o (pli⭑·a taks⭑·o);
super·nutr⭑·ad·o (nutr⭑·ad·o super⭑·ant·a la⭑ normal¹·an kvant⭑·on);
super·rest⭑·o; super·satur⭑·i, {super·ŝarĝ⭑·o} , super·tag⭑·o; la⭑
glas⭑·o super·plen⭑·iĝ·is (f. oni ne⭑ pov⭑·as el·ten⭑·i pli⭑·e).
4.
Montr⭑·ant·a objekt⭑·on, inkluziv²·ant·an ali⭑·an sam⭑+struktur¹·an
objekt⭑·on, aŭ⭑ iel⭑ pli⭑ vast⭑·an ol⭑ ĝi. {super·ar⭑·o} ,
{super·grafe⁽⁺⁾·o} , {super·korp⭑·o} .
[artikol⭑-versi⁹·o: 1.120 2023/12/27 23:25:47 ]
__________________________________________________________________