vidu ankaŭ la klarigojn
sur

   I.

sur

        1.
                Prepozici·o; uz·at·e kun _nominativ·o_ indik³·as fizik·an 
                metafor¹·an _pozici¹·on_, karakteriz¹·at·an per kontakt¹·o de
                ekster·e, kaj precip·e de supr·e; pli special·e:

              a)
                      Prepozici·o indik³·ant·a pozici¹·on de ·o  ul·o rilat·e
                      al iu ali·a (kiu·n la prepozici·o en·konduk·as), kiu
                      est·as pli mal·alt·e kaj ĝi·n tuŝ·as: sur la ter·o kuŝ·as
                      ŝton·o ; mi sid·as sur seĝ·o kaj ten·as la pied·ojn sur
                      benk·et·o ; ĉio star·is sur la kap·o ; tiu konstru·aĵ·o
                      star·is sur alt·aĵ·o ekster la urb·o ; sur krut·a ŝtup·ar·o
                      li lev·is si·n al la tegment·o de la dom·o ; dorm·i sur
                      seĝ·o ; sid·i sur seĝ·o de ministr¹·o ; [li] ripoz·as sur
                      si·a kuŝ·ej·o ; sur la sojl·o ; pord·o turn·iĝ·as sur si·a
                      hok·o, kaj mal·diligent·ul·o sur si·a lit·o ; spik·oj
                      rost·it·aj sur fajr·o ; mi ja est·os la plej feliĉ·a hom·o
                      sur la ter·o ; pak·aĵ·o mi·a est·as sur la ŝip·o ; kio
                      est·is sur la fund·o de ĉi tiu kor·o ? sur ĉeval·' de
                      najbar·o la ŝarĝ·o ne pez·as ; mizer·o sur (al·don·e al)
                      mizer·o .

              b)
                      Prepozici·o indik³·ant·a surfac⁸·on (supr·an  ali·an) de
                      objekt·o, real¹·an  ŝajn·an, kiu est·as lok·o kie io
                      aper·as, vid·ebl·as  okaz·as:  unu polv·er·on vi ne
                      trov·os sur li·a vest·o ; sur li·a vizaĝ·o mi vid·is ĝoj·an
                      rid·et·on ; sur la ĉiel·o star·as la bel·a sun·o ; [la]
                      dorm·em·ul·o hav·os sur si ĉifon·aĵ·ojn ; ŝajn·is al li, ke
                      […] io aper·os sur la horizont¹·o ; la sun·o […] hel·e
                      lum·is sur la seren²·a ĉiel·o ; [ĉu] ankoraŭ ĉiam nub·oj
                      sur la frunt·o ? sur la front·a mur·o est·is pentr·aĵ·oj ;
                      sur la salik·oj tie ni pend·ig·is ni·ajn harp·ojn ; klar·a
                      kaj bon·e leg·ebl·a skrib·o sur paper·aj foli·oj .

              c)
                      Prepozici·o indik³·ant·a supr·aĵ·on de lok·o ne·ferm·it·a,
                      sen·konstru·a  sen·kovr·a, kie okaz·as la pri·parol·at·a
                      ag·o: [li] pas·is sur la plac·o preter ŝi·a angul·o ; la
                      pastr·o brul·ig·u tio·n sur la altar·o ; sur tiu·j ĉi
                      vast·aj kaj herb·o-riĉ·aj kamp·oj paŝt·as si·n grand·aj
                      brut·ar·oj ; sur la kort·o star·as kok·o kun tri kok·in·oj
                      ;  star·is sur la bazar·o kun la tornistr·o sur
                      la dors·o ; promen·ant·e sur la strat·o mi fal·is ; sur
                      la bord·o de la mar·o star·is amas·o da hom·oj ; ir·i al
                      la labor·o sur la kamp·oj ; mi ĉes·ig·os en la urb·oj de
                      Jud³·uj·o kaj sur la strat·oj de  la son·ojn
                      de ĝoj·o ; li loĝ·as sur la unu·a etaĝ·o ; mi ir·ig·os vi·n
                      sur rekt·a voj-strek·o ; ni ĉiu·j labor·os sur unu
                      fundament·o ; tiu·j ĉi prov·oj est·is fond·it·aj sur la
                      naiv·a esper·o, ke la mond·o renkont·os ili·n kun ĝoj·o .

              d)
                      Prepozici·o, indik³·ant·a lok·on de io ĝeneral¹·e: sur la
                      dekstr·a flank·o ; li tie fal·is kaj mort·is sur la sam·a
                      lok·o ; se mi est·us sur ŝi·a lok·o, mi ne long·e
                      marĉand·us ; mi loĝ·as sur la Sun·a Flank·o ; sur la
                      flank·o de sun+lev·iĝ·o ; sur ĉiu lok·o est·as la okul·oj
                      de la Etern·ul·o ; sur ĉiu paŝ·o ni renkont·as […]
                      grand·eg·ajn mal·facil·aĵ·ojn ; la vort·o jam balanc·iĝ·is
                      sur mi·aj lip·oj por korekt·i li·an erar·on ; bon+kor·a
                      instru·o est·as sur ŝi·a lang·o ; li hav·as la kap·on sur
                      ĝust·a lok·o .

              e)
                      Prepozici·o, en·konduk·ant·a komplement²·on kiu indik³·as
                      port·ant·on, posed·ant·on  sufer·ant·on de efik·o, influ·o
                       ec·o: Mi·a spirit·o […] est·as sur vi ; konsekr⁴·o al
                      li·a Di·o est·as sur li·a kap·o ; li port·is sur si la
                      pek·on de mult·aj ; Di·o sever·a […] la mal·bon~ag·on de la
                      patr·oj pun·as sur la id·oj en la tri·a kaj kvar·a
                      generaci·oj .

        2.
                Prepozici·o; uz·at·e kun _akuzativ·o_, indik³·as _direkt·on_ per
                fin-pozici¹·o, t.e. fizik·an  metafor¹·an supr·aĵ·on, kie·n io
                mov·iĝ·as, cel·as, streb⁶·as, efik·as:

              a)
                      Indik³·as lok·on, sur^1.a kiu situ⁸·as la cel·o 
                      fin-pozici¹·o de la mov·o: [ŝi] mal·supr·en~ir·is sur la
                      kort·on ; ŝi ĵet·is en la kot·on la pan·on por paŝ·i sur
                      ĝi·n ; ali·aj funebr·ant·aj gast·oj […] pren·is ili·n sur
                      si·an vetur·il·on ; tra la fenestr·o […] apud la pord·o,
                      la vapor·o ir·as sur la kort·on ; li fal·is sur la ter·on
                      kaj preĝ·is ; li en angul·o met·as si·n sur la genu·ojn ;
                      la brust·o tiel dolor·is, ke ŝi fal·is sur seĝ·on, […]
                      kaj dir·is al si: mi ne pov·as ! li […] rigard·is la
                      pep·ant·ajn bird·ojn, kiu·j vigl·e salt·ad·is de branĉ·o sur
                      branĉ·on .

              b)
                      Indik³·as tio·n, sur^1.b kio·n efik·as, cel·as, traf·as la
                      ag·o: [li] rigard·as mal·supr·en sur la kamp·on ; kvin·op·e
                      ili si·n ĵet·is sur mi·n ; ĉerp·i akv·on kaj verŝ·i ĝi·n
                      sur kamp·ojn ; mi met·os sur mi·n zibel·an pelt·on ;
                      direkt·ant·e si·an rigard·on sur la kamarad·in·on ; [ili]
                      ne tim·as kraĉ·i sur mi·an vizaĝ·on ; sed tio est·is
                      verŝ·i akv·on sur anas·on ; la sun·o tre afabl·e en·lum·is
                      tra la mal·grand·a fenestr·o sur la plank·on ; [ni]
                      rigard·as sur la mar·on, sur la mult·ajn ŝip·ojn ; li
                      ĵet·is si·n sur la kol·on de si·a frat·o ; la mal·amik·o
                      etend·is si·ajn man·ojn sur ĉiu·jn ŝi·ajn grand+valor·aĵ·ojn
                      ;  met·is sur si·n si·an plej bon·an vest·on kaj
                      si·ajn nov·ajn ŝu·ojn ; al Di·o plaĉ·u, sed sur diabl·on
                      ne kraĉ·u ; traf·is falĉ·il·o sur ŝton·on ; brog·it·a 
                      sur akv·on blov·as .

              c)
                      Prepozici·o indik³·ant·a mov·on kies cel·o est·as lok·o
                      ne·ferm·it·a, sen·konstru·a  sen·kovr·a (kp sur^1.c):
                      fin·e li tamen rimark·is ne·ferm·it·an pord·et·on kaj ven·is
                      tra ĝi sur ni·an Nov·an Bazar·on ; bel·a dom·et·o kun ses
                      front·aj fenestr·oj, el·ir·ant·aj sur rond·o-form·an
                      herb·o-tapiŝ·e kovr·it·an kort·on .

              d)
                      Prepozici·o, en·konduk·ant·a komplement²·on kiu indik³·as
                      ricev·ant·on, traf·at·on, akcept·ant·on de efik·o, influ·o
                       ag·o: nenia hom·o per si·aj privat·aj fals·aj paŝ·oj
                      pov·as hav·i ia·n influ·on sur ĝi·an sort·on ; honest·aj
                      hom·oj, kiu·j […] pren·is sur si·n la mal·grand·an labor·on
                      efektiv·e kon·at·iĝ·i kun ĝi ; sur vi·n fal·os la mal·ben·o
                      de la kondamn·o ; mi pren·os sur mi·n la respond·ec·on ;
                      [ŝi] pren·is sur si·n la form·on de mal·riĉ·a vilaĝ·a
                      vir·in·o ; [tio ne] pov·us hav·i influ·on sur mi·a sort·o ;
                      sur la dan⁸·an tron·on mi hav·as rajt·on ; ne met·int·e
                      atent·on sur la raport·on de la komisi·o .

al sur

                {Al} lok·o situ⁸·ant·a {sur^1.a} .

          Rim.: Pri la prepozici·aj kun·aĵ·oj kun _al_, vid·u rimark·on sub {al
          ĉe} .

de sur, de~sur

                {De} ^1,^2 lok·o situ⁸·ant·a {sur} : eksterm·i ili·n de sur la
                ter·o ; kia fulm·ad·o kaj krak·ad·o de~sur la rempar·oj de
                Antverpen⁽⁺⁾·o .

   II.

                Prefiks·o sam+signif·a: la bird·o […] sur·flug·is sur la
                tegment·on ; ni do sur·ir·is la mont·on, de kiu oni pov·as pli
                facil·e vid·i la signal·on ; [li] bandaĝ²·is li·ajn vund·ojn, kaj
                sur·verŝ·is ole·on kaj vin·on ; vir·oj el la kontraŭ·spion·a
                serv·o al·ven·is sur·lok·e, prepar·e al long·a pacienc·a atend·o .
                {sur·bend⁸·ig·i} , {sur·ĉeval·iĝ·i} , {sur·genu·i} , {sur·hav·i} ,
                {sur·met·i} , {sur·skrib·o} , {sur·ŝultr·ig·i} , {sur·ter·a} ,
                {sur·voj·iĝ·i}

   [artikol-versi⁹·o: 1.113 2023/12/27 23:25:46 ]
     __________________________________________________________________