surpriz⭑·/·i

surpriz⭑·i

   (tr)

   1.
          Mir⭑·ig·i per⭑ si⭑·a ne·atend⭑·it·ec·o: la⭑ nov⭑·aĵ·o surpriz⭑·is ĉiu·jn.

   2.
          Subit⭑·e kaj⭑ ne·atend⭑·it·e al·ven⭑·i: la⭑ taĉment⭑·o surpriz⭑·is (surpriz⭑·e
          atak⭑·is) la⭑ mal·amik⭑·on apud⭑ la⭑ arb⭑·ar·o.

surpriz⭑·a

          Tut⭑·e ne·atend⭑·it·a, surpriz⭑·ant·a: tut⭑·e surpriz⭑·a nom⭑·o inter⭑ la⭑
          kandidat¹·oj est⭑·as François Simonnet el⭑ Franci⁽⁺⁾·o .

surpriz⭑·iĝ·i

          Iĝ⭑·i surpriz⭑·it·a: kiam⭑ mi aŭd⭑·is la⭑ paŝ⭑·ojn, mi surpriz⭑·iĝ·is, sed⭑ vi
          tuj⭑ aper⭑·is .

surpriz⭑·o

          Ag⭑·o surpriz⭑·i; io, kio surpriz⭑·as^1: mi ek·salt⭑·is de⭑ surpriz⭑·o ; tri⭑
          el⭑ li⭑·aj novel¹·oj fin⭑·iĝ·as per⭑ surpriz⭑·o por⭑ la⭑ leg⭑·ant·o .

   [artikol⭑-versi⁹·o: 1.26 2023/11/28 01:36:39 ]
     __________________________________________________________________