vidu ankaŭ la klarigojn
suspekt·/·i

suspekt·i

   (tr)

   1.
          Supoz·i, diven·i, sen cert·a pruv·o, ke iu est·as kulp·a 
          mal·bon+intenc·a: la princ·o ne sen·baz¹·e suspekt·is, ke oni vol·is li·n
          tromp·i ; dum la inter·parol·ad·o li forges·is la avert·on, sid·iĝ·is
          sur la rand·on, ne suspekt·ant·e perfid·on ; kie ĵur·on vi aŭd·as,
          mal·bon·on suspekt·u . {mal·konfid·i} .

   2.
          Supoz·i, opini·i io·n sen cert·a pruv·o: [li] suspekt·is, ke mi est·as
          ĉi tie ; ili  ne suspekt·as, ke mi pov·as ...i ; mi ven·os
          ne·atend·it·e, kiam li tio·n plej mal·mult·e suspekt·os ; neniu el ili
          sci·is io·n pri Ann·et·o, neniu  suspekt·is, kia·n grav·an rol¹·on ŝi
          iam lud·is ĉi tie ; sen tiu·j pom-arb·oj oni neniam pov·us suspekt·i,
          ke tio est·as ĝarden·o ; la roz·oj ne suspekt·is, ke ili est·as
          bel·eg·aj .

suspekt·a

   1.
          {Suspekt·ind·a} : mi ne vol·is trink·i la vin·on, ĉar ĝi en·hav·is en
          si ia·n suspekt·an mal·klar·aĵ·on ; de kiam la afer·o ek·ŝajn·is al vi
          suspekt·a?

   2.
          {Suspekt·em·a} : li est·is suspekt·a, kaj ĉagren·it·a, sed ne ŝerc·em·a;
          la jun·ul·o ĉirkaŭ·rigard·is suspekt·e, balanc·is la kap·on kaj fin·e
          dir·is: „aŭskult·u, ne tut·e klar·a est·as la afer·o[…]“ ; tio est·as
          danĝer·a rat·o!... ― pens·is la mastr·o, suspekt·e li·n rigard·ant·e .

suspekt·em·a

          Facil·e suspekt·ant·a: kial ŝi kaŝ·as tio·n de mi […] ― ne est·u
          suspekt·em·aadmon·is li·n la patr·in·o ; la ruz·a Fenici⁽⁺⁾·an·o sukces·is
          dorm·ig·i ili·ajn suspekt·em·ajn kor·ojn ; la plej bon·a mask·o por la
          kron-princ·o antaŭ la suspekt·em·aj alt+rang·ul·oj est·is la mov·iĝ·em·o de
          li·a karakter·o ; okul·oj suspekt·em·aj .

suspekt·ind·a, suspekt·ebl·a

          Merit·ant·a suspekt·on, ne fid·ind·a: la ĵurnal·on li opini·is tre
          danĝer·a kaj suspekt·ind·a, pro tio li antaŭ la okul·oj de la
          fraŭl-in·o dis·ŝir·is ĝi·n je pec·et·oj ; tia insist¹·ad·o ŝajn·is al li
          suspekt·ind·a ; de temp·o al temp·o la fund·o suspekt·ebl·e krak·is ;
          jen ĉar²·o vetur·as, vetur·ig·ist·o kri·as al la ĉeval·o, sed oni vid·as
          neniu·nsuspekt·ind·a afer·o ; vag·ant·a nokt·e apud la dom·o de
          suspekt·ind·a vir·in·o ; ŝi vid·is mult·ajn mirakl¹·ojn dum si·a viv·o,
          kaj kelk·aj ankaŭ al ŝi ŝajn·is suspekt·ind·aj ; por tut·e liber·ig·i
          la esperant·ist·ojn de ĉia suspekt·ebl·a solidar¹·ec·o kun mi·aj
          privat·aj […] konvink·oj, mi […] for·met·is de mi ĉia·n oficial·an
          rol¹·on .

suspekt·ig·a

          Kiu vek·as suspekt·on: la fak·ul·oj ĉiu+spec·aj inter·konsil·iĝ·is pri la
          demand·o ĉu eksplod·ig·i la suspekt·ig·an skatol·on ; fajr·o-glob·o ĉe la
          ĉiel·o suspekt·ig·as flug+maŝin·an akcident²·on ; ni pri·skrib·is kelk·ajn
          el la plej oft·aj aidos⁹·o-rilat·aj mal·san·oj, mult·ajn oni  nom·as
          aidos⁹·o-indik³·il·oj, ĉar ili suspekt·ig·as HIV-infekt·on jam antaŭ
          laboratori⁸·aj esplor·oj .

suspekt·o

          Opini·o, ĝeneral¹·e mal·favor·a, pri io  iu, supoz·o: suspekt·o
          pruv·on ne egal·as ; ju pli da ĵur·oj, des pli da suspekt·o ;
          vek·iĝ·is en la anim·o de  suspekt·o, ke ebl·e ankaŭ 
          kaŝ·as mal·sincer·ec·on sub la ŝajn·a bon·ec·o ; por met·i fin·on al ĉiu·j
          suspekt·oj kaj mal·ĝust·aj fam·ojmi […] decid·is proklam·i mi·ajn
          princip·ojn tut·e publik·e ; ek·aper·i post tiom da monat·oj est·us
          konfirm·i la suspekt·on  denunc·on .

   [artikol-versi⁹·o: 1.29 2023/12/07 22:30:14 ]
     __________________________________________________________________