suspir⁽⁺⁾·/·i

suspir⁽⁺⁾·i

   (ntr)

          {Vesp⭑-ir⭑·i} : mal·feliĉ⭑·aj, mal·feliĉ⭑·aj infan⭑·oj! – ek·suspir⁽⁺⁾·is la⭑
          bo·patr⭑·in·o ; laŭ⭑ la⭑ aspekt¹·o de⭑ la⭑ mur⭑·oj oni pov⭑·us far⭑·i tru⭑·on en⭑
          ili per⭑ nur⭑·a pied⭑-frap⭑·o […], li ĉirkaŭ·rigard⭑·is, suspir⁽⁺⁾·eg·is .

suspir⁽⁺⁾·o

          Aŭd⭑·ebl·a el·spir⭑·o pro⭑ emoci³·o: suspir⁽⁺⁾·o de⭑ lac⭑·ec·o kaj⭑ rezign³·o el·iĝ⭑·is
          el⭑ li⭑·a brust⭑·o ; kia·n liber⭑·ig·an suspir⁽⁺⁾·on el·met⭑·is mi⭑·a patr⭑·in·o,
          kiam⭑ ni⭑·a najbar⭑-in⭑·o rezign³·is la⭑ pozici¹·on kaj⭑ la⭑ pord⭑·o ferm⭑·iĝ·is !

   [artikol⭑-versi⁹·o: 1.21 2023/11/23 21:23:49 ]
     __________________________________________________________________