ŝajn⭑·/·i

ŝajn⭑·i

   (ntr)

   1.
          Ekster⭑·e {aspekt¹·i} simil⭑·e al⭑ io ali⭑·a, tia·mani¹·er·e, ke⭑ pov⭑·as okaz⭑·i
          aŭ⭑ efektiv⭑·e okaz⭑·as inter·konfuz⭑·o kaj⭑ erar⭑·o: la⭑ fundament⭑·o de⭑ ni⭑·a
          lingv⭑·o dev⭑·as est⭑·i absolut⭑·e ne·tuŝ⭑·ebl·a, se⭑ eĉ⭑ ŝajn⭑·us al⭑ ni, ke⭑ tiu
          aŭ⭑ ali⭑·a punkt⭑·o est⭑·as sen·dub⭑·e erar⭑·a . iu+foj⭑·e voj⭑·o ŝajn⭑·as ĝust⭑·a
          [sed⭑] konduk⭑·as al⭑ la⭑ mort⭑·o ; tia·j ide⭑·oj […] al⭑ la⭑ sam⭑+temp⭑·ul·oj
          ŝajn⭑·as sen·en·hav⭑·a fantazi¹·o ; ĉiu statu¹·o […] ŝajn⭑·is kvazaŭ⭑
          ricev⭑·int·a viv⭑·on ; ŝajn⭑·is, ke⭑ ŝi dorm⭑·as ; tiam⭑ ŝajn⭑·is al⭑ ŝi,
          kvazaŭ⭑ ĉiu·j stel⭑·oj de⭑ la⭑ ĉiel⭑·o de·fal⭑·as al⭑ ŝi ; li ŝajn⭑·as hom⭑·o
          prudent⭑·a kaj⭑ honest⭑·a ; subit⭑·e, ŝajn⭑·is al⭑ li, ke⭑ iu man⭑·o tuŝ⭑·et·is
          de⭑ post⭑·e li⭑·an kap⭑·on ; Arb⭑·ar·' nud⭑·iĝ·ant·a ⫽ Kun⭑ vent⭑·o bru⭑·eg·as, ⫽ ĝi
          ŝajn⭑·as plor⭑·ant·a ⫽ Pri⭑ ĉarm⭑·a printemp⭑·o ; vi ŝajn⭑·is pret⭑·ig·it·a ĉio·n
          aŭd⭑·i ; jen⭑, ŝajn⭑·as, ili ; la⭑ esperant⭑·ist·oj tut⭑·e ne⭑ est⭑·as tia·j
          fantazi¹·ist·oj, kia·j ili ŝajn⭑·as al⭑ mult⭑·aj tiel⭑ nom⭑·at·aj […]
          „praktik⭑·aj hom⭑·oj“ . {aper⭑·i^2} , {montr⭑·iĝ·i}

   2.
          Est⭑·i opini⭑·at·a, kred⭑·at·a, supoz⭑·at·a, kvankam⭑ ne⭑ cert⭑·a: ŝi rid⭑·et·as:
          tio ŝajn⭑·as al⭑ mi tut⭑·e natur⭑·a ; [tio] ŝajn⭑·as al⭑ mi kaj⭑ kred⭑·ebl·e
          ankaŭ⭑ al⭑ vi danĝer⭑·a afer⭑·o, ke⭑ la⭑ kron⭑-princ⭑·o far⭑·as donac⭑·ojn
          [kvankam⭑] li⭑·a sankt⭑·ec·o ne⭑ hav⭑·as mon⭑·on ; ni⭑·a ĝoj⭑·o kaj⭑ entuziasm⭑·o
          […] ebl⭑·e ŝajn⭑·os al⭑ ili naiv⭑·a kaj⭑ infan⭑·a ; [tiu·j] vort⭑·oj […] ebl⭑·e
          ŝajn⭑·is al⭑ vi tro⭑ fabel⭑·aj ; terur⭑·e gaj⭑·aj ŝajn⭑·is al⭑ ili ili⭑·aj
          propr⭑·aj ŝerc⭑·oj ; ŝajn⭑·as al⭑ mi, ke⭑ vi est⭑·as person⭑·o, al⭑ kiu oni
          mal·kaŝ⭑·e pov⭑·as el·dir⭑·i si⭑·ajn mal·trankvil⭑·iĝ·ojn ; ŝajn⭑·as al⭑ mi, ke⭑
          est⭑·is inter⭑ ili la⭑ kron⭑-princ⭑·o ; la⭑ kre⭑·ad·o de⭑ taŭg⭑·a kaj⭑ vivipova
          lingv⭑·o ne⭑ est⭑·as tiel⭑ facil⭑·a afer⭑·o, kiel⭑ al⭑ mult⭑·aj ŝajn⭑·as ; en⭑ la⭑
          unu⭑·a minut⭑·o ŝajn⭑·as, ke⭑ respond⭑·i tiu·n ĉi⭑ demand⭑·on ekzist⭑·as nenia
          ebl⭑·o ; ŝajn⭑·as al⭑ mi, ke⭑ vi est⭑·as mal·ĝoj⭑·a .

ŝajn⭑·o

          Ekster⭑·a {aspekt¹·o} , kiu pov⭑·as erar⭑·ig·i: ne⭑ juĝ⭑·u laŭ⭑ ŝajn⭑·o, sed⭑
          juĝ⭑·u just⭑·an juĝ⭑·on ; el⭑ sub⭑ la⭑ ŝajn⭑·o de⭑ ĝentil⭑·ec·o ĉiu+moment⭑·e
          el·glit⭑·is ili⭑·a fier⭑·o kaj⭑ mal·ŝat⭑·o ; malgraŭ⭑ la⭑ mal·serioz⭑·a ŝajn⭑·o,
          li hav⭑·is nobl⭑·an kaj⭑ energi⭑·an karakter⭑·on ; [li⭑·a] vizaĝ⭑·o, dank’ al⭑
          ek·pen⭑·o de⭑ li⭑·a vol⭑·ad·o, est⭑·is re·pren⭑·int·a si⭑·an kutim⭑·an ŝajn⭑·on ;
          ŝajn⭑·o tre⭑ perfekt⭑·e hipokrit⭑·a ; tiu ĉambr⭑·o hav⭑·is ŝajn⭑·on de⭑
          salon⭑·et·o, sed⭑ en⭑ efektiv⭑·ec·o ĝi est⭑·is komerc⭑·ej·o . [la⭑] lud⭑·ej·o […]
          malgraŭ⭑ luks⭑·aj ŝajn⭑·oj est⭑·is nur⭑ ver⭑·a ŝtel⭑·ej·o ; ŝajn⭑·o tromp⭑·as ;
          {aper⭑·o^2} , {aspekt¹·o} , {ekster⭑·o} , {fizionomi¹·o} , {mask⭑·o} ,
          {vest⭑·o}

ŝajn⭑·a

          Erar⭑·ig·a pro⭑ ekster⭑·a aspekt¹·o, kiu ne⭑ konform⭑·as al⭑ la⭑ esenc⭑·o;
          prezent⭑·ant·a nur⭑ ekster⭑·an supr⭑·aĵ·an simil⭑·ec·on al⭑ io ali⭑·a:
          klin⭑·iĝ·ad·o antaŭ⭑ ŝajn⭑·aj aŭtoritat⭑·oj ; [li] ne⭑ pov⭑·is kompren⭑·i
          ili⭑·an ŝajn⭑·an trankvil⭑·ec·on ;  kaŝ⭑·as mal·sincer⭑·ec·on sub⭑ la⭑
          ŝajn⭑·a bon⭑·ec·o ; malgraŭ⭑ la⭑ ŝajn⭑·a ŝerc⭑·em·o, li⭑·a voĉ⭑·o son⭑·is pli⭑
          amik⭑·a, ol⭑ ordinar⭑·e ; tiu silent⭑·o est⭑·is nur⭑ ŝajn⭑·a, […] tie est⭑·is
          mult⭑·o da⭑ son⭑·oj ali⭑·aj, ne·klar⭑·aj, inter·romp⭑·at·aj, sed⭑ tamen⭑
          form⭑·ant·aj bru⭑·et·on ; la⭑ ŝajn⭑·a valor⭑·o de⭑ mi⭑·aj traduk⭑·oj tiam⭑ mult⭑·e
          pli·grand⭑·iĝ·us . {supr⭑·aĵ·a}

ŝajn⭑·e

   1.
          Nur⭑ en⭑ ŝajn⭑·a manier⭑·o, sed⭑ ne⭑ laŭ⭑ la⭑ real¹·a: [li] observ⭑·ad·is li·n
          akr⭑·e per⭑ ŝajn⭑·e mal·lev⭑·it·aj okul⭑·oj ; sid⭑·i ĉe⭑ la⭑ freŝ⭑·aj
          roz⭑·ar+bet⭑·aĵ·oj, kiu·j ŝajn⭑·e neniam⭑ ĉes⭑·os flor⭑·i ! ili ŝajn⭑·e akcept⭑·as
          ni·n kiel⭑ gast⭑·ojn kaj⭑ post⭑·e rab⭑·as ; [t]ia⭑ est⭑·as la⭑ rezultat⭑·o de⭑
          la⭑ mal·zorg⭑·o, ŝajn⭑·e mal·grand⭑·a ! mal·mult⭑·aj el⭑ vi kon⭑·as la⭑
          histori⭑·on de⭑ la⭑ unu⭑·aj dek⭑ jar⭑·oj, kiu·j konsist⭑·is el⭑ sen·fin⭑·a,
          ŝajn⭑·e tut⭑·e sen·sukces⭑·a sem⭑·ad·o .

   2.
          {Ver⭑+ŝajn⭑·e} , {kred⭑·ebl·e} , vid⭑·ebl·e: li vid⭑·ebl·e ne⭑ atend⭑·is tia·n
          pet⭑·on [kaj⭑] ŝajn⭑·e ne⭑ sci⭑·is, kio·n li dev⭑·as respond⭑·i ; el⭑ divers⭑·aj
          far⭑·it·aj teori⭑·aj propon⭑·oj ni analiz¹·is nur⭑ unu⭑ – la⭑ ŝajn⭑·e plej⭑
          bon⭑·an ; li ŝajn⭑·e sci⭑·is, ke⭑ la⭑ ceter⭑·aj ne⭑ dezir⭑·as manĝ⭑·on ; en⭑ la⭑
          labor⭑·ej·o reg⭑·is ŝajn⭑·e absolut⭑·a silent⭑·o, kaj⭑ la⭑ sol⭑·aj aŭd⭑·ebl·aj
          son⭑·oj est⭑·is la⭑ akr⭑·a son⭑·ad·o de⭑ la⭑ grand⭑·eg·aj tond⭑·il·oj ; ŝi⭑·a tiel⭑
          oft⭑·e ripet⭑·at·a rid⭑·ad·o, […] ŝajn⭑·e ven⭑·is pli⭑ de⭑ kutim⭑·o al⭑ konstant⭑·a
          rid⭑·ad·o, ol⭑ de⭑ gaj⭑·ec·o ; la⭑ spert⭑·o ŝajn⭑·e (evident¹·e) montr⭑·is, ke⭑ li
          est⭑·as sen·kapabl⭑·a; la⭑ erar⭑·o est⭑·as bedaŭr⭑·ind·a, sed⭑ ŝajn⭑·e neniu
          leg⭑·ant·o ĝi·n rimark⭑·is; tiu·j frat⭑·oj […] dis·iĝ⭑·is ŝajn⭑·e por⭑ ĉiam⭑ en⭑
          mal·amik⭑·ajn grupet⁽⁺⁾·ojn .

ŝajn⭑·ig·i

          Lud⭑·e, tromp⭑·e aŭ⭑ ali⭑+cel⭑·e al·pren⭑·i aspekt¹·on, kiu erar⭑·ig·as pri⭑ la⭑
          real¹·o, kred⭑·ig·as io·n ali⭑·an ol⭑ la⭑ fakt¹·o: [li] ŝajn⭑·ig·as si·n riĉ⭑·a,
          hav⭑·ant·e nenio·n ; [ŝi] jen⭑ si·n de·turn⭑·is de⭑ li, ŝajn⭑·ig·ant·e koler⭑·on
          ; mi prov⭑·is ŝajn⭑·ig·i mi·n indiferent⭑·a por⭑ li ;  ŝajn⭑·ig·is
          tia·n indign⭑·on ; ŝi ŝajn⭑·ig·as kvazaŭ⭑ ŝi plor⭑·as ; ŝi ŝajn⭑·ig·is, ke⭑
          ŝi ne⭑ aŭd⭑·as; [li] ordon⭑·is al⭑ ili ŝajn⭑·ig·i for·kur⭑·int·ojn ; li nur⭑
          lud⭑·as, ŝajn⭑·ig·as, t.e. ag⭑·as kiel⭑ aktor¹·o . {fals⭑·i} , {simul⁽⁺⁾·i ^1}
          {afekt⭑·i} , {hipokrit⭑·i} , {tromp⭑·i}

ver⭑+ŝajn⭑·a

          Aspekt¹·ant·a ver⭑·a; iom⭑ {probabl³·a} aŭ⭑ {kred⭑·ebl·a} : tiu rakont⭑·o
          est⭑·is tiel⭑ ver⭑+ŝajn⭑·a, ke⭑ mi ne⭑ dub⭑·is eĉ⭑ unu⭑ minut⭑·on ;  ne⭑
          vol⭑·is kontraŭ·dir⭑·i ĉi⭑ tiu·n ver⭑+ŝajn⭑·an argument⭑·on ; la⭑ plej⭑
          ver⭑+ŝajn⭑·a el⭑ tiu·j du⭑ hipotez¹·oj est⭑·as cert⭑·e la⭑ du⭑·a ; tiu cert⭑·ig·o
          est⭑·as ne⭑ nur⭑ tut⭑·e ver⭑+ŝajn⭑·a sed⭑ pli⭑·e ne·diskut¹-ebl⭑·a ; dum⭑ oni pov⭑·as
          ankoraŭ⭑ supoz⭑·i io·n ver⭑+ŝajn⭑·an, oni puŝ⭑·as for⭑ ne·ver⭑+ŝajn⭑·an ; est⭑·as
          mal·mult⭑·e ver⭑+ŝajn⭑·a, [ke⭑ ŝi] for·las⭑·is la⭑ urb⭑·on ; hav⭑·ant·e elekt⭑·on
          inter⭑ pere⭑·o ver⭑+ŝajn⭑·a kaj⭑ cert⭑·a .

ver⭑+ŝajn⭑·e

          {Probabl³·e} , kiom⭑ oni pov⭑·as juĝ⭑·i laŭ⭑ ekster⭑·a aspekt¹·o: ver⭑+ŝajn⭑·e
          trov⭑·iĝ·as ankoraŭ⭑ pec⭑·et·o da⭑ meĉ⭑·o en⭑ la⭑ fajr⭑·il·o ; ĝi ver⭑+ŝajn⭑·e […]
          hav⭑·is la⭑ aĝ⭑·on de⭑ du⭑·on·o da⭑ jar⭑-cent⭑·o, tiel⭑ mal·nov⭑·a ĝi aspekt¹·is ;
          vi posed⭑·as bon⭑~stat⭑·on, vi ver⭑+ŝajn⭑·e est⭑·as trankvil⭑·a pri⭑ vi⭑·a
          morgaŭ⭑·a tag⭑·o ; tio ver⭑+ŝajn⭑·e est⭑·as spec⭑·o de⭑ ĝarden⭑·a kresk⭑·aĵ·o !
          ver⭑+ŝajn⭑·e mi hav⭑·as ankoraŭ⭑ sign⭑·ojn de⭑ ili⭑·aj baston⭑·oj sur⭑ mi⭑·a
          dors⭑·o ! {cert⭑·e} , {ebl⭑·e} , {kred⭑·ebl·e} , {probabl³·e} , {sen·dub⭑·e} ,
          {supoz⭑·ebl·e}

   [artikol⭑-versi⁹·o: 1.124 2023/12/12 20:10:28 ]
     __________________________________________________________________