ŝancel⭑·/·i

ŝancel⭑·i

   (tr)

   1.
          Fort⭑·e {puŝ⭑·i} star⭑·ant·an objekt⭑·on tie·n kaj⭑ re⭑·en tia·mani¹·er·e, ke⭑ ĝi
          pov⭑·as {renvers} iĝ⭑·i aŭ⭑ fal⭑·i, aŭ⭑ ke⭑ ĝi almenaŭ⭑ ne⭑ plu⭑ firm⭑·e
          star⭑·as: la⭑ river⭑·o si·n ĵet⭑·is kontraŭ⭑ tiu·n dom⭑·on, kaj⭑ ne⭑ pov⭑·is ĝi·n
          ŝancel⭑·i; ĉar⭑ ĝi est⭑·is bon⭑·e konstru⭑·it·a ; la⭑ vent⭑·o ek·ŝancel⭑·is la⭑
          kristal⭑·an akv⭑·on kaj⭑ en·kovr⭑·is la⭑ bel⭑·eg·an lili⭑·on per⭑ blank⭑·a ŝaŭm⭑·o
          ; inter⭑ du⭑ pens⭑·oj ŝancel⭑·is la⭑ kor⭑·o en⭑ brust⭑·o . {balanc⭑·i} ,
          {mal·stabil⁹·ig·i} , {sku⭑·i} , {sving⭑·i^1} , {trem⭑·ig·i}

   2.
          Mal·fortik⭑·ig·i, mal·firm⭑·ig·i, en·danĝer⭑·ig·i io·n: neniu est⭑·u ŝancel⭑·it·a
          de⭑ tiu·j aflikt³·oj ; subit⭑·e ŝi […] ŝancel⭑·is la⭑ kap⭑·on, far⭑·is gest⭑·on
          kvazaŭ⭑ ŝi vol⭑·as salt⭑·i ; la⭑ plen⭑·a de⭑ saĝ⭑·o pastr⭑·a parti⭑·o
          ek·ŝancel⭑·is la⭑ aŭtoritat⭑·on de⭑ l’ faraon⁽⁺⁾·o ; Al⭑ dolĉ⭑·a lud⭑·' de⭑ l'⭑
          am⭑·o / Mi tim⭑·as kor⭑-ŝancel⭑·ojn ; ĉu⭑ la⭑ moral¹·aj ekscit⭑·iĝ·oj […]
          ek·ŝancel⭑·is ŝi⭑·an fizik⭑·an fort⭑·on ? la⭑ last⭑·a [mond⭑-milit⭑·o] ŝancel⭑·is
          la⭑ fundament⭑·ojn de⭑ la⭑ kapital¹·ism·o en⭑ Eŭrop⭑·o .

   3.
          {Hezit³·i} gi, {dub⭑·ig·i} iu·n: tiu akcident²·o ŝancel⭑·is la⭑ kuraĝ⭑·ojn;
          ili ne⭑ vort⭑·o-batal⭑·u […] kun⭑ risk⭑·o de⭑ ŝancel⭑·o por⭑ la⭑ aŭd⭑·ant·oj .

ŝancel⭑·iĝ·i

   (ntr)

   1.
          Est⭑·i fort⭑·e sku⭑·at·a kaj⭑ far⭑·iĝ·i facil⭑·e fal⭑·ont·a: [li] tiel⭑
          ŝancel⭑·iĝ·is sur⭑ si⭑·aj pied⭑·oj, ke⭑ la⭑ sinjor⭑·o permes⭑·is al⭑ li sid⭑·iĝ·i
          ; li⭑·aj pied⭑·oj ŝancel⭑·iĝ·is, li sent⭑·is kapt⭑-urn⭑·on ; ŝancel⭑·iĝ·as la⭑
          ter⭑·o kiel⭑ ebri¹·ul·o kaj⭑ balanc⭑·iĝ·as kiel⭑ hamak¹·o ; ŝi ne⭑ ir⭑·as rekt⭑·e
          laŭ⭑ la⭑ voj⭑·o, ŝi⭑·aj paŝ⭑·oj ŝancel⭑·iĝ·as ; ne⭑ ŝancel⭑·iĝ·u dekstr⭑·en nek⭑
          mal·dekstr⭑·en ; la⭑ ŝip⭑·o glit⭑·is facil⭑·e kaj⭑ sen⭑ fort⭑·a ŝancel⭑·iĝ·ad·o
          sur⭑ la⭑ glat⭑·a mar⭑·o .

   2.
          Est⭑·i mal·for·tig⁸·it·a, mal·firm⭑·ig·it·a, en·danĝer⭑·ig·it·a: li⭑·a san⭑·o
          ek·ŝancel⭑·iĝ·is ; la⭑ en·spez⭑·oj de⭑ la⭑ ŝtat⭑·o […] ek·ŝancel⭑·iĝ·os, se⭑ la⭑
          popol⭑·aĉ·o komenc⭑·os fest⭑·i ĉiu·n sep⭑·an tag⭑·on .

   3.
          {Hezit³·i} : vi nun⭑ komenc⭑·as dub⭑·em·e ŝancel⭑·iĝ·i ; Mart⭑·a vid⭑·ebl·e
          ŝancel⭑·iĝ·is moment⭑·on . {dub⭑·i}

ne·ŝancel⭑·ebl·a

          Tiom⭑ {firm⭑·a} , konstant⭑·a, ke⭑ ĝi·n oni ne⭑ pov⭑·as ŝancel⭑·i: ŝi⭑·a vol⭑·o
          est⭑·is tiel⭑ sam⭑·e ne·ŝancel⭑·ebl·a, kiel⭑ ŝi⭑·a fid⭑·o je⭑ la⭑ Etern⭑·ul·o ;
           ĉi⭑ tiu·n foj⭑·on est⭑·is ne·ŝancel⭑·ebl·a, mal·varm⭑·a kaj⭑
          oficial⭑·a ; kiel⭑ ajn⭑ tim⭑·em·a ŝi⭑·a ag⭑·ad·o est⭑·is, ĝi tamen⭑ montr⭑·is
          firm⭑·an kaj⭑ ne·ŝancel⭑·ebl·an decid⭑·on, al⭑ kiu  ne⭑ pov⭑·is
          kontraŭ·star⭑·i .

sen·ŝancel⭑·iĝ·a

          {Firm⭑·a} kaj⭑ sen·hezit³·a en⭑ si⭑·a ag⭑·o: sen·ŝancel⭑·iĝ·a est⭑·as li⭑·a kor⭑·o,
          li ne⭑ tim⭑·as ; ŝi ne⭑ mal·lev⭑·is la⭑ okul⭑·ojn kaj⭑ per⭑ sen·ŝancel⭑·iĝ·aj
          paŝ⭑·oj al·ir⭑·is al⭑ la⭑ tabl⭑·o ; jes⭑, sinjor⭑·o ― ŝi respond⭑·is
          sen·ŝancel⭑·iĝ·e, mi ven⭑·as ĉi⭑ tie·n ĉiu+tag⭑·e, se⭑ la⭑ veter⭑·o est⭑·as bel⭑·a
          . {rezolut⁽⁺⁾·a} {mal·tim⭑·a} , {rigid⭑·a} , {obstin⭑·a} , {per·sistem⭑·a} ,
          {spit⭑·em·a} , {suveren⁽⁺⁾·a}

   [artikol⭑-versi⁹·o: 1.32 2023/10/21 07:46:48 ]
     __________________________________________________________________