ŝat⭑·/·i

ŝat⭑·i

   (tr)

   1.
          {Aprez⁽⁺⁾·i} : ili ŝat⭑·is la⭑ laŭd⭑·on de⭑ hom⭑·oj pli⭑, ol⭑ la⭑ glor⭑·on de⭑ Di⭑·o
          ; mi⭑·a patr⭑·o batal⭑·is pro⭑ vi kaj⭑ ne⭑ ŝat⭑·is si⭑·an viv⭑·on ; li […]
          mal·estim⭑·is la⭑ urb⭑·ojn, ne⭑ ŝat⭑·is la⭑ hom⭑·ojn ; ŝi demand⭑·is la⭑
          student⭑·on, kiu sid⭑·is sur⭑ la⭑ sof⭑·o kaj⭑ kiu·n ŝi tre⭑ alt⭑·e ŝat⭑·is, li
          sci⭑·is plej⭑ bel⭑·ajn histori⭑·ojn ; ĉiu·j […] sci⭑·is ĉiu·n son⭑·on de⭑ la⭑
          kant⭑·o de⭑ la⭑  bird⭑·o parker⭑·e, sed⭑ ĝust⭑·e tial⭑ ili plej⭑
          alt⭑·e ĝi·n ŝat⭑·is ; ŝtel⭑·et·ist·on oni bat⭑·as, ŝtel⭑·eg·ist·on oni ŝat⭑·as ;
          oni ŝat⭑·as la⭑ talent⭑·on, estim⭑·as la⭑ honest⭑·ec·on; ŝat⭑·i la⭑ ord⭑·on, la⭑
          sci⭑·on, mi tre⭑ ŝat⭑·as vi⭑·an super·hom⭑·an kuraĝ⭑·on kaj⭑ saĝ⭑·on ; ĉiu·j
          ŝat⭑·is Esperant⭑·on […] tial⭑, ke⭑ ĝi al·proksim⭑·ig·as ili⭑·ajn kor⭑·ojn ;
          Mi am⭑·is vi·n hieraŭ⭑ kaj⭑ morgaŭ⭑ am⭑·os vi·n, / […] Mi ŝat⭑·is plen⭑·ajn
          form⭑·ojn de⭑ vi⭑·a jun⭑·a aĝ⭑·o / Kaj⭑ vi⭑·an mal·jun⭑·ec·on mi port⭑·os kun⭑
          kuraĝ⭑·o ; ĉio·n nov⭑·an oni ŝat⭑·as ; bon⭑·o posed⭑·at·a ne⭑ est⭑·as ŝat⭑·at·a ;
          la⭑ leg⭑·ant·oj tre⭑ ŝat⭑·as li⭑·ajn artikol⭑·ojn; mult⭑·aj ŝat⭑·as pli⭑ la⭑
          ĉas⭑·ad·on ol⭑ la⭑ ĉas⭑·aĵ·on; la⭑ skit⁽⁺⁾·oj ne⭑ tre⭑ ŝat⭑·as parol⭑·ad·on ; la⭑
          gazet⭑·oj […] tut⭑·e ne⭑ ŝat⭑·as la⭑ kun·labor⭑·ad·on de⭑ komenc⭑·ant·oj ; li
          ŝat⭑·is la⭑ odor⭑·on de⭑ long⭑+distanc¹·aj trajn⁸·oj ; ni ambaŭ⭑ ŝat⭑·is la⭑
          mal·varm⭑·an bier⭑·on kaj⭑ la⭑ dolĉ⭑·an babil⭑·ad·on dum⭑ la⭑ pigr⁽⁺⁾·aj somer⭑·aj
          antaŭ·vesper⭑·oj . {estim⭑·i} , {taks⭑·i} .

   2.
          Volont⭑·e uz⭑·i io·n, far⭑·i io·n: ŝat⭑·i kaf⭑·on, suker⭑·on; en⭑ rond⭑·o famili⭑·a
          li ŝat⭑·is leg⭑·i laŭt⭑·e el⭑ vers⭑·aĵ·oj de⭑ poet¹·o ; ĉu⭑ vi ŝat⭑·as danc⭑·i?
          (ĉu⭑ vi volont⭑·e danc⭑·as?); mi tre⭑ ŝat⭑·us demand⭑·i (mi tre⭑ volont⭑·e
          demand⭑·us) ili·n, ĉu⭑ ili konsent⭑·as pag⭑·i; kiam⭑  hav⭑·is mon⭑·on
          ŝi ŝat⭑·is aĉet⭑·i divers⭑·ajn ne·neces⭑·ajn bagatel⭑·aĵ·ojn . {am⭑·i ^2}
          {frand⭑·i}

   Rim.: En⭑ la⭑ tradici¹·a lingv⭑·o-uz⭑·o (tiu de⭑  kaj⭑ PIV) „ŝat⭑·i“
   indik³·as pli⭑ alt⭑·an estim⭑·on ol⭑ „am⭑·i“; sed⭑ en⭑ la⭑ real¹·a lingv⭑·o modern¹·a la⭑
   situaci⭑·o est⭑·as invers⁴·a: „ŝat⭑·i“ senc⭑·e proksim⭑·as al⭑ „plaĉ⭑·i“ (sed⭑ kun⭑ ali⭑·a
   re·gad⭑·o), dum⭑ la⭑ pra⭑·an senc⭑·on oni prefer⭑·as esprim⭑·i per⭑ nov⭑·a verb⭑·o
   (aprez⁽⁺⁾·i aŭ⭑ aprec⁽⁺⁾·i).

ŝat⭑·o

   1.
          Opini⭑·o de⭑ tiu, kiu ŝat⭑·as; la⭑ ag⭑·o ŝat⭑·i: tiu·n sam⭑·an ŝat⭑·on je⭑
          viv⭑·ant·ec·o  montr⭑·is en⭑ si⭑·aj „Lingv⭑·aj Respond⭑·oj“ ; la⭑
          ŝat⭑·o kaj⭑ admir⭑·o pri⭑ la⭑ grek⁸·a kaj⭑ romi⁽⁺⁾·a retorik¹·o ; mult⭑·aj vir⭑·in·oj
          en⭑ […] komenc⭑·is lern⭑·i la⭑ orient⭑·an danc⭑·ad·on […] pro⭑ la⭑ ŝat⭑·o
          mov⭑·iĝ·i ; oni […] pov⭑·as inform¹·iĝ·i pri⭑ ili⭑·a viv⭑·o, ili⭑·a land⭑·o,
          ili⭑·aj ŝat⭑·oj .

   2.
          Ŝat⭑·at·ec·o; rezult²·o de⭑ la⭑ ag⭑·o ŝat⭑·i: vi hejm⭑·on nun⭑ kaj⭑ ŝat⭑·on
          renkont⭑·as post⭑ sufer⭑·' .

ŝat⭑·at·ec·o

          Stat⭑·o de⭑ tiu, kiu est⭑·as ŝat⭑·at·a: ten⭑·u vi·n tut⭑·e rekt⭑·e, tio bon⭑·e
          aspekt¹·as kaj⭑ kaŭz⭑·as ŝat⭑·at·ec·on ; pri⭑ ĝeneral¹·a ŝat⭑·at·ec·o de⭑ la⭑ ŝak⭑·o
          en⭑ la⭑ mez⭑-epok⭑·o atest⭑·as ankaŭ⭑ fakt¹·o, ke⭑ […] .

ŝat⭑·ind·a

          Kiu merit⭑·as est⭑·i ŝat⭑·at·a: kio ajn⭑ just⭑·a, kio ajn⭑ ĉast⭑·a, kio ajn⭑
          ŝat⭑·ind·a, kio ajn⭑ bon⭑+fam⭑·a ; laŭ⭑ art⭑·a vid⭑-punkt⭑·o pli⭑ ŝat⭑·ind·a est⭑·as
          mi⭑·a+gust⭑·e ‚la⭑ Preĝ⭑·o sub⭑ la⭑ verd⭑·a standard⭑·o‘ ; li⭑·a korp⭑·a aspekt¹·o
          est⭑·as mal·fort⭑·a, kaj⭑ li⭑·a parol⭑·o mal·ŝat⭑·ind·a ; ŝat⭑·ind·aĵ·o .

ŝat⭑-okup⭑·o

          Okup⭑·o, per⭑ kiu oni ŝat⭑·as pas⭑·ig·i si⭑·an liber⭑~temp⭑·on; {hobi⁽⁺⁾·o} : ŝak⭑·o
          est⭑·as kviet⭑·a ŝat⭑-okup⭑·o; lingv⭑·oj ĝeneral¹·e iĝ⭑·is ŝat⭑-okup⭑·o li⭑·a ;
          kvankam⭑ plen⭑+kolor⭑·aj flor⭑·oj rav⭑·as mi·n, tamen⭑ est⭑·as arb⭑·oj mi⭑·a
          prefer⭑·at·a ŝat⭑-okup⭑·o ; ban⭑·i si·n vintr⭑·e en⭑ mal·varm⭑·eg·a mar⭑·o, river⭑·o
          aŭ⭑ lag⭑·o est⭑·as ekstrem⭑·a ŝat⭑-okup⭑·o de⭑ ĉirkaŭ⭑ 120 000 finn¹⁰·oj ; ĉu⭑
          filatel⁽⁺⁾·o est⭑·as mort⭑·ant·a ŝat⭑-okup⭑·o ? {ĉeval⭑·et·o}

mal·ŝat⭑·i

   (tr)

          Rigard⭑·i kiel⭑ tut⭑·e ne·atent⭑·ind·an, ne·kalkul⭑·ind·an, preter·las⭑·ind·an,
          sen·signif⭑·an, sen·valor⭑·an, mal·grav⭑·an: ne⭑ mal·ŝat⭑·u la⭑ instru⭑·on de⭑
          vi⭑·a patr⭑·o ; ne⭑ mal·ŝat⭑·u vi⭑·an patr⭑·in·on, kiam⭑ ŝi mal·jun⭑·iĝ·os ; li⭑·a
          pet⭑·o ne⭑ pov⭑·is est⭑·i mal·ŝat⭑·at·a ; sat⭑·a anim⭑·o mal·ŝat⭑·as miel⭑-tavol⭑·on ;
          li mal·ŝat⭑·is si⭑·an ĵur⭑·on kaj⭑ romp⭑·is li⭑·an inter·lig⭑·on ; mal·estim⭑·a
          mal·ŝat⭑·o ; mal·ŝat⭑·e rigard⭑·i la⭑ afer⭑·on; mal·ŝat⭑·e rigard⭑·i iu·n de⭑ alt⭑·e
          ; mal·ŝat⭑·e montr⭑·i si⭑·an dors⭑·on al⭑ iu {kraĉ⭑·i} . {mal·atent⭑·i} ,
          {mal·konsider⭑·i} , {mal·zorg⭑·i} . {pland⭑·o} , {super⭑} .

mal·ŝat⭑·ind·aĵ·o

          {Sen·valor⭑·aĵ·o} , {for·ĵet⭑·ind·aĵ·o} : est⭑·i hered⭑·ont·o de⭑ mal·nov⭑·a graf⭑·a
          titol⭑·o kun⭑ taŭg⭑·a bien⭑·o ne⭑ est⭑·as mal·ŝat⭑·ind·aĵ·o . {feĉ⭑·o^2} ,
          {kot⭑·o^2} , {mal·bon⭑·aĵ·o}

mem·ŝat⭑·o

          {Mem·am⭑·o} , {mem·estim⭑·o} : sarkasm¹·o, ŝerc⭑·oj […] pov⭑·as kaŭz⭑·i perd⭑·on
          de⭑ mem·ŝat⭑·o .

   [artikol⭑-versi⁹·o: 1.56 2023/12/31 01:39:18 ]
     __________________________________________________________________