vidu ankaŭ la klarigojn
ŝaŭm·/·o

ŝaŭm·o

          Svarm¹·o da {vezik·et·oj} form·iĝ·ant·aj el bol·ig·it·a  fort·e kirl³·it·a
          flu·aĵ·o: [ŝi] kovr·is la har·ojn kaj brust·on per ŝaŭm·o de la mar·o ;
          ond·oj krisp·iĝ·is kaj montr·is si·n en vest·o el ŝaŭm·o ; ŝvit·o kovr·is
          la hom·ojn, ŝaŭm·o la ĉeval·ojn ; mi kuŝ·iĝ·is en ban-kuv·on plen·an de
          ŝaŭm·o ; ŝi·aj brak·oj ĝis la kubut·oj […] est·as kovr·it·aj de la sap·a
          ŝaŭm·o ; la barbir·o, pren·is si·an plad·et·on kaj sap·on, ŝaŭm·ig·is ĝi·n
          ; ankoraŭ trov·iĝ·as sang·a ŝaŭm·o en li·a buŝ·o ; kovr·it·aj, kvazaŭ
          prujn·e, per suker’-ŝaŭm·et·oj ; ŝaŭm·o, kovr·it·a de ĉokolad·o ;
          esting·il·oj […] oft·e uz·as toks⁽⁺⁾·ajn kemi⁸·ajn ŝaŭm·ojn ; subit·e li
          ek·kri·as, kaj [konvulsi·as] kun buŝ·a ŝaŭm·o ; mal·aper·os Samari⁽⁺⁾·o kun
          si·a reĝ·o, kiel ŝaŭm·o sur la supr·aĵ·o de akv·o . {dispers⁽⁺⁾·aĵ·o}
          {ŝaŭm-vin·o}

ŝaŭm·i

   (ntr)

   1.
          Form·i ŝaŭm·on el si: la vin·o ŝaŭm·as, plen·a de arom¹·aĵ·o ; mal·jun·a
          bier·o ŝaŭm·is en glas·oj ; li ŝaŭm·as (pro furioz·o) kaj grinc·ig·as
          la dent·ojn ; la mar·o ŝaŭm·is kaj ŝaŭm·is de la sen·fort·a koler·o ;
          la pot·oj ŝaŭm·is, ond·iĝ·is, trans·bol·is ; fulg·o-kovr·it·a pot·o ŝaŭm·is
          kaj vapor·is super la flam·ant·a ken-fajr·o ; [ili] traf·e nom·iĝ·asŝaŭm·ist·oj“ (kp {fanfaron·i} , {pav·i^2} ), oni leg·as ekzempl·e, ke
          […] ni pov·is renkont·i nur vic·--kon-establ⁴·on […] kaj
          ĉef·promulg⁽⁺⁾·ist·on .

   2.
          Tre {vigl·i} , {bol·i^3} : la viv-ĝoj·o ŝaŭm·is en la templ¹·o de la
          di·oj ; la flu·o de hom·aj viv·oj ŝaŭm·as kaj bru·as pli intens⁴·e ol
          ali·e ; ek·kri·is  aŭskult·ant·e la vals·on ŝaŭm·i en la
          strat·et·o . {energi·a} , {suk·a^3}

   [artikol-versi⁹·o: 1.26 2023/12/07 23:26:42 ]
     __________________________________________________________________