vidu ankaŭ la klarigojn
ŝaŭm⭑·/·o
ŝaŭm⭑·o
Svarm¹·o da⭑ {vezik⭑·et·oj} form⭑·iĝ·ant·aj el⭑ bol⭑·ig·it·a aŭ⭑ fort⭑·e kirl³·it·a
flu⭑·aĵ·o: [ŝi] kovr⭑·is la⭑ har⭑·ojn kaj⭑ brust⭑·on per⭑ ŝaŭm⭑·o de⭑ la⭑ mar⭑·o ;
ond⭑·oj krisp⭑·iĝ·is kaj⭑ montr⭑·is si·n en⭑ vest⭑·o el⭑ ŝaŭm⭑·o ; ŝvit⭑·o kovr⭑·is
la⭑ hom⭑·ojn, ŝaŭm⭑·o la⭑ ĉeval⭑·ojn ; mi kuŝ⭑·iĝ·is en⭑ ban⭑-kuv⭑·on plen⭑·an de⭑
ŝaŭm⭑·o ; ŝi⭑·aj brak⭑·oj ĝis⭑ la⭑ kubut⭑·oj […] est⭑·as kovr⭑·it·aj de⭑ la⭑ sap⭑·a
ŝaŭm⭑·o ; la⭑ barbir⭑·o, pren⭑·is si⭑·an plad⭑·et·on kaj⭑ sap⭑·on, ŝaŭm⭑·ig·is ĝi·n
; ankoraŭ⭑ trov⭑·iĝ·as sang⭑·a ŝaŭm⭑·o en⭑ li⭑·a buŝ⭑·o ; kovr⭑·it·aj, kvazaŭ⭑
prujn⭑·e, per⭑ suker’-ŝaŭm⭑·et·oj ; ŝaŭm⭑·o, kovr⭑·it·a de⭑ ĉokolad⭑·o ;
esting⭑·il·oj […] oft⭑·e uz⭑·as toks⁽⁺⁾·ajn kemi⁸·ajn ŝaŭm⭑·ojn ; subit⭑·e li
ek·kri⭑·as, kaj⭑ [konvulsi⭑·as] kun⭑ buŝ⭑·a ŝaŭm⭑·o ; mal·aper⭑·os Samari⁽⁺⁾·o kun⭑
si⭑·a reĝ⭑·o, kiel⭑ ŝaŭm⭑·o sur⭑ la⭑ supr⭑·aĵ·o de⭑ akv⭑·o . {dispers⁽⁺⁾·aĵ·o}
{ŝaŭm⭑-vin⭑·o}
ŝaŭm⭑·i
(ntr)
1.
Form⭑·i ŝaŭm⭑·on el⭑ si: la⭑ vin⭑·o ŝaŭm⭑·as, plen⭑·a de⭑ arom¹·aĵ·o ; mal·jun⭑·a
bier⭑·o ŝaŭm⭑·is en⭑ glas⭑·oj ; li ŝaŭm⭑·as (pro⭑ furioz⭑·o) kaj⭑ grinc⭑·ig·as
la⭑ dent⭑·ojn ; la⭑ mar⭑·o ŝaŭm⭑·is kaj⭑ ŝaŭm⭑·is de⭑ la⭑ sen·fort⭑·a koler⭑·o ;
la⭑ pot⭑·oj ŝaŭm⭑·is, ond⭑·iĝ·is, trans·bol⭑·is ; fulg⭑·o-kovr⭑·it·a pot⭑·o ŝaŭm⭑·is
kaj⭑ vapor⭑·is super⭑ la⭑ flam⭑·ant·a ken⭑-fajr⭑·o ; [ili] traf⭑·e nom⭑·iĝ·as
„ŝaŭm⭑·ist·oj“ (kp {fanfaron⭑·i} , {pav⭑·i^2} ), oni leg⭑·as ekzempl⭑·e, ke⭑
[…] ni pov⭑·is renkont⭑·i nur⭑ vic⭑·--kon⭑-establ⁴·on […] kaj⭑
ĉef·promulg⁽⁺⁾·ist·on .
2.
Tre⭑ {vigl⭑·i} , {bol⭑·i^3} : la⭑ viv⭑-ĝoj⭑·o ŝaŭm⭑·is en⭑ la⭑ templ¹·o de⭑ la⭑
di⭑·oj ; la⭑ flu⭑·o de⭑ hom⭑·aj viv⭑·oj ŝaŭm⭑·as kaj⭑ bru⭑·as pli⭑ intens⁴·e ol⭑
ali⭑·e ; ek·kri⭑·is aŭskult⭑·ant·e la⭑ vals⭑·on ŝaŭm⭑·i en⭑ la⭑
strat⭑·et·o . {energi⭑·a} , {suk⭑·a^3}
[artikol⭑-versi⁹·o: 1.26 2023/12/07 23:26:42 ]
__________________________________________________________________