ŝmac/i

ŝmac⭑

   (son⭑-imit⭑·o)

          Bru⭑·o kiel⭑ ĉe⭑ subit⭑·a lip⭑-mal·ferm⭑·o (kis⭑·o, maĉ⭑·o): Ŝmac', sur·vang⭑·o
          aŭd⭑·iĝ·is en⭑ vic⭑·--ord⭑·o tia, ⫽ Kiel⭑ vort⭑·o post⭑ vort⭑·o, unu⭑ post⭑ ali⭑·a
          ; ŝi kis⭑·et·as la⭑ genu⭑·on de⭑ Jo⭑·ĉj·o (ŝmac') .

ŝmaci

   1.
          (ntr)
          {Bru⭑·i} kiel⭑ ĉe⭑ subit⭑·a mal·ferm⭑·o de⭑ la⭑ {lip⭑·o} j, ekz-e ĉe⭑ fort⭑·a
          {kis⭑·o} , bru⭑·a manĝ⭑·ad·o, el·tir⭑·o de⭑ pied⭑·o el⭑ ŝlim⭑·o k.s.: li tim⭑·e
          kraĉ⭑·o-tus⭑·is kaj⭑ ŝmacis per⭑ la⭑ lip⭑·oj ; la⭑ pez⭑·aj paŝ⭑·oj nun⭑
          preter·ir⭑·is la⭑ dom⭑·on, nur⭑ la⭑ mal·laŭt⭑·iĝ·ant·a ŝmaco de⭑ la⭑ kot⭑·o
          aŭd⭑·iĝ·is ; [li] per⭑ avid⭑·a ŝmaco fum⭑·ad·is dum⭑ student⭑·aj jar⭑·oj ;
          kiam⭑ Leopold⁽⁺⁾·o vid⭑·is, ke⭑ sur⭑ la⭑ frunt⭑·o de⭑ li⭑·a edz⭑·in·o pas⭑·as unu⭑ el⭑
          tiu·j ombr⭑·oj, kies⭑ kaŭz⭑·on li tro⭑ kon⭑·is, li hav⭑·is neniu·n
          mal·facil⭑·ec·on por⭑ ĝi·n vapor⭑·ig·i per⭑ blov⭑·o de⭑ ŝmacado . lang⭑·o
          {klak³·i} , {maĉ⭑·i} , {suĉ⭑·i}

   2.
          (tr)
          Ŝmace manĝ⭑·i, kis⭑·i: kelk⭑·aj el⭑ ili melankoli³·e ŝmacis pom⭑·ojn ; du⭑
          bon⭑·e nutr⭑·it·aj bov⭑·in·oj, apati¹·e ŝmacantaj fojn⭑·on ; ŝi do⭑ salt⭑·is al⭑
          li⭑·a kol⭑·o kaj⭑ li·n pasi⭑·e ŝmacadis, balbut⭑·ant·e mal·laŭt⭑·e .

   [artikol⭑-versi⁹·o: 1.21 2023/12/09 08:27:11 ]
     __________________________________________________________________