vidu ankaŭ la klarigojn
ŝnur·/·o

ŝnur·o

   1.
          Kun·tord·it·aj faden·oj uz·at·aj por lig·i: ŝi mal·supr·en~ig·is ili·n per
          ŝnur·o tra la fenestr·o ; al·lig·i bubal·on per ŝnur·o ; dum la
          embusk·ul·oj sid·is ĉe ŝi en ali·a ĉambr·o, […] li dis·ŝir·is la
          ŝnur·ojn ; ili las·is ili·n en la mar·o, kaj sam+temp·e mal·lig·is la
          ŝnur·ojn de la direkt·il·oj ; fortik·aj ankr·o-ŝnur·oj ; gard·ist·oj,
          arm·it·aj per vip·oj, fin·it·aj per pec·oj da plumb·o kaj fer·o,
          anstataŭ la klak³-ŝnur·oj (led {rimen·o} ) ; mezur-ŝnur·o (vd
          {mezur·il·o} ) ; ŝnur·o de tri×dek uln·oj prezent·is ĝi·an mezur·on ;
          inter la arb·oj sur ŝnur·oj pend·as long·a tabul·o, tio est·as
          balanc·il·o ; la vetur·ig·ist·o […] kun·tir·is per la man·o la long·ajn
          konduk-ŝnur·ojn (vd {konduk-rimen·o} ), kaj per voĉ·o raŭk·a de terur·o
          li kri·is al la ĉeval·oj, ke ili halt·u ; bru·o de inter·parol·oj
          miks·is si·n kun plaŭd·ad·o de fontan·o, kies gut·o-ŝnur·oj (vd
          {radi·o^4} ) […] dis·bat·is si·n sur [la marmor·o] ; kiam oni vol·is
          met·i la ŝnur·on ĉirkaŭ li·an kol·on (vd {pend·um·i} ), li dir·is, ke
          antaŭ ol mizer·a pek·int·o est·as ekzekut·at·a, oni ja ĉiam plen·um·as
          al li ia·n sen·kulp·an dezir·on ; en dom·' de pend·ig·it·o pri ŝnur·o ne
          parol·u ; tord·i ŝnur·ojn el sabl·o ( {van·e} pen·i) . {ĉen·o} ,
          {drat⁸·o} , {faden·o} , {katen·o} , {line⁽⁺⁾·o}

   2.
          {Strek·o} , kiu kun·lig·as du punkt·ojn de {cirkl⁸·o} , plej~oft·e, 
          de ali·a {kurb·o} : la long·o de ŝnur·o maksimum³·e egal·as al la
          diametr¹·o de la koncern·a cirkl⁸·o; {mez-ort⁸·ant·o} de ŝnur·o tra·ir·as la
          centr·on.

          Rim.: Ekzist·as balast¹·a sinonim¹·okord·o“ .

ŝnur·i

          {Lig·i} per ŝnur·o: li·aj trip+land·um·aj bot·oj est·is ŝnur·it·aj ĝis la
          genu·o ; la vetur·il·o balanc·iĝ·is en la kav·oj […] ŝi ĉirkaŭ·ŝnur·is
          ĝi·n mal·bon·e, foj·on post foj·o ŝi re·ŝnur·is ; mi kun·ŝnur·os mi·ajn
          man·ojn kaj pied·ojn kaj tuj salt·os en la mar·on .

ŝnur·eg·o

          Apart·e dik·a {ŝnur·o} el veget·aĵ·aj  metal·aj faden·oj, uz·at·a por
          tir·i  mov·i pez·ajn objekt·ojn: subit·e la ŝnur·eg·oj, kiu·j [la
          balon²·on] ten·is, est·is dis·tranĉ·it·aj, kaj nun ĝi ek·flug·is supr·en
          kun la aer+vetur·ist·o ; ŝi mal·sek·ig·is [la faden·on] per si·aj
          larm·oj, kaj tial ĝi est·is fortik·a kiel ankr·a ŝnur·eg·o ; sur la
          ŝnur·eg·oj [kun·lig·ant·aj du tur·ojn] glit·as super la akv·o de bord·o
          al bord·o vagon·et·oj . {kabl¹·o ^1}

ŝnur·estr·o

          Tiu, kiu gvid·as vic·on de mont·o-grimp³·ist·oj kun·lig·it·aj per
          sekur⁴~ŝnur·o.

ŝnur·ist·o

          Far·ist·o de ŝnur·oj: la ŝnur·ist·o tord·as si·ajn ŝnur·ojn sur la lign·a
          voj·et·o, kiu ir·as laŭ·long·e de la mur·eg·o ; la ruz·ul·o pren·is li·n
          per la pied·oj […], turn·ig·int·a li·n rapid·e kiel ŝnur·ist·o .

kapt·o-ŝnur·o

          Ŝnur·o kun grand·a maŝ·o, kiu·n oni ĵet·as ĉirkaŭ io·n por kapt·i ĝi·n:
          mem·fid·a sving·o de la majstr·a man·o... la fatal¹·a kapt·o-ŝnur·o fal·is
          sur la korn·ojn de jun·a bel·eg·a cerv·id·o ; ĉu pro la kirl³·aj ond·oj
          de preter·vetur·ant·a gigant¹·a kest·o,  tial, ke oni ne ten·is
          sufiĉ·e fleks·ebl·e la kapt·o-ŝnur·eg·ojn dum la tajd⁽⁺⁾·o-ŝanĝ·ola
          farb⁸·ant·o ek·flug·as sur si·a mort·o-balanc·il·o for de la ŝel·o . {laz⁽⁺⁾·o}

rekt·o-ŝnur·o

          Ŝnur·o serv·ant·a por desegn·i rekt·ajn lini·ojn, plej~oft·e
          {horizontal·ojn} , por vic·ig·i ·ojn laŭ unu sam·a rekt·a lini·o:
          ale¹·o desegn·it·a per la rekt·o-ŝnur·o ; kiu etend·is super ĝi
          rekt·o-ŝnur·on ?

   [artikol-versi⁹·o: 1.125 2023/12/21 12:43:53 ]
     __________________________________________________________________