vidu ankaŭ la klarigojn
ŝtal⭑·/·o
ŝtal⭑·o
1.
{Metal⭑·o} tre⭑ mal·mol⭑·a, kvankam⭑ fleks⭑·ebl·a, {aloj⁽⁺⁾·o} de⭑ fer⭑·o kun⭑ iom⭑
da⭑ karbon⁴·o (sub⭑ 2%) kaj⭑ eventual¹·e ali⭑·aj al·don⭑·oj: ŝtal⭑·o est⭑·as
fleks⭑·ebl·a, sed⭑ fer⭑·o ne⭑ est⭑·as fleks⭑·ebl·a ; la⭑ ŝtal⭑·o ek·frap⭑·is la⭑
fajr⭑·o-ŝton⭑·on tiel⭑, ke⭑ fajr⭑·er·oj ek·ŝpruc⭑·is ; li pren⭑·is akr⭑·an
ponard⭑·on el⭑ babilon⁽⁺⁾·a ŝtal⭑·o ; damask⭑·a karab⁽⁺⁾-el⭑·o, fam⭑·a spec⭑·o de⭑
sabr¹·oj el⭑ vejn⭑·--stri⭑·a ŝtal⭑·o, far⭑·it·aj en⭑ la⭑ mal·grand⭑·-~azi⁸·a urb⭑·o
Damask⁽⁺⁾·o ; li ne⭑ ŝat⭑·as glav⭑·o-ŝtal⭑·on, ⫽ almenaŭ⭑ ne⭑ por⭑ propr⭑·a uz⭑·' ;
bril⭑·a korod⁽⁺⁾·--imun⁴·a ŝtal⭑·o .
2.
Objekt⭑·o el⭑ tiu material⭑·o, precip⭑·e arm⭑·il·o: kiam⭑ li el·ŝir⭑·is la⭑
fi·ŝtal⭑·on, jen⭑ kiel⭑ sang⭑·o de⭑ Cezar⁽⁺⁾·o sekv⭑·is ; aŭd⭑·int·e paf⭑·ad·on,
rajd⭑·ant·ojn li gvid⭑·is, […] super⭑ kap⭑·on lev⭑·ant·e la⭑ ŝtal⭑·on ; Li
fal⭑·as fin⭑·e apud⭑ fidel⭑·a ĉeval⭑·o, ⫽ Kiu por⭑ li la⭑ tomb⭑·on fos⭑·as per⭑
huf⭑·--ŝtal⭑·o .
ŝtal⭑·a
1.
El⭑ ŝtal⭑·o: lev⭑·is si⭑·an ŝtal⭑·an glav⭑·on, ek·bat⭑·is ; [ŝi]
pren⭑·is el⭑ la⭑ komod⭑·o led⭑·an zon⭑·on kun⭑ ŝtal⭑·a buk⭑·o ; ŝtal⭑·aj trik⭑·il·oj
bril⭑·is en⭑ la⭑ radi⭑·oj de⭑ la⭑ sun⭑·o, kvazaŭ⭑ fajr⭑·er·oj ; pec⭑·oj da⭑
drap⭑·oj, tol⭑·oj, batist²·oj, muslin⭑·oj, inter⭑ kiu·j bril⭑·is ŝtal⭑·aj
tond⭑·il·oj, kret⭑·oj kaj⭑ krajon⭑·oj ; tiu·n angul⭑·on okup⭑·is ŝtal⭑·a
ŝnur⭑·eg·o, kiu est⭑·is la⭑ konduk⭑·ant·a faden⭑·o de⭑ fulm⭑-ŝirm⭑·il·o star⭑·ig·it·a
sur⭑ tiu tur⭑·o .
2.
Ŝtal⭑+kolor⭑·a: ŝtal⭑·aj okul⭑·oj; ŝtal⭑·a stri⭑·o sur⭑ la⭑ mal·lum⭑·a ĉiel⭑·o .
3.
Mal·mol⭑·a, ne·ced⭑·em·a kiel⭑ ŝtal⭑·o: Viktor⁽⁺⁾·o hav⭑·is ŝtal⭑·ajn muskol⭑·ojn ;
ĝi est⭑·as bon⭑·a kontraŭ⭑ la⭑ mar⭑-mal·san⭑·o, se⭑ oni hav⭑·as ŝtal⭑·an
stomak⭑·on ; ŝi far⭑·as rond⭑·on post⭑ la⭑ rond⭑·o, tut⭑·e ne⭑ lac⭑·iĝ·ant·e,
ĉiam⭑ kun⭑ la⭑ sam⭑·a elast⭑·a ŝtal⭑·a figur⭑·o ; por⭑ far⭑·iĝ·i polic⭑·an·o,
neces⭑·as hav⭑·i ŝtal⭑·ajn nerv¹·ojn .
[artikol⭑-versi⁹·o: 1.107 2023/10/21 07:46:48 ]
__________________________________________________________________