ŝvit⭑·/·i

ŝvit⭑·i

   (ntr)

   1.
          El·ig⭑·i ŝvit⭑·on tra⭑ la⭑ haŭt⭑·aj por¹·oj, ekzempl⭑·e pro⭑ varm⭑·eg·o: tiel⭑
          fort⭑·e ĝi ŝvit⭑·as, se⭑ ŝi⭑·a fraŭl⭑+in⭑·a Moŝt⭑·o daŭr⭑·ig·as tia·jn kur⭑·ad·ojn
          […], la⭑ mal·feliĉ⭑·a best⭑·o rapid⭑·e mal·san⭑·iĝ·os ; ĉu⭑ oni jam⭑ batal⭑·as?
          […] – je⭑ Poluks⁽⁺⁾·o! ili ŝvit⭑·as kaj⭑ odor⭑·aĉ·as ! pli⭑ bon⭑·e est⭑·as ŝvit⭑·i
          ol⭑ trem⭑·i .

   2.
          El·ig⭑·i mal·rapid⭑·e kaj⭑ gut⭑·et·e flu⭑·aĵ·on el⭑ si: dum⭑ degel⭑-veter⭑·o la⭑
          mur⭑·oj ŝvit⭑·as; ŝvit⭑·i per⭑ sang⭑·o, ŝvit⭑·i sang⭑·e; la⭑ vundita arb⭑·o
          ŝvit⭑·as per⭑ rezin⭑·o. {lik⁽⁺⁾·i}

   3.
          Labor⭑·i kun⭑ grand⭑·a {pen⭑·o} : iu·j esplor⭑·ant·oj okup⭑·iĝ·as pri⭑
          kronologi²·a pri·skrib⭑·o, si⭑·a+spec⭑·a statistik¹·o, la⭑ ali⭑·aj ŝvit⭑·as
          evident¹·ig·i radik⭑·ojn de⭑ verk⭑·oj en⭑ hazard²·aj kaŭz⭑·oj ; li ŝvit⭑·as
          ankoraŭ⭑ super⭑ la⭑ alfabet⭑·o ; kiu ŝvit⭑·as, tiu profit⭑·as .

ŝvit⭑·o

          Akv⭑·ec·a, sen·kolor⭑·a, {ekskrement¹·a likv⁸·aĵ·o} , sekreci¹·at·a de⭑ haŭt⭑·aj
          gland⭑·oj kaj⭑ el·ig⭑·at·a tra⭑ la⭑ por¹·oj: ŝvit⭑·o flu⭑·is de⭑ li⭑·a frunt⭑·o ;
          kovr⭑·it·a de⭑ mal·varm⭑·a ŝvit⭑·o ; en⭑ la⭑ ŝvit⭑·o de⭑ vi⭑·a vizaĝ⭑·o vi
          manĝ⭑·ad·os pan⭑·on .

ŝvit⭑·er·o, ŝvit⭑-gut⭑·o

          Mal·grand⭑·a kvant⭑·o da⭑ ŝvit⭑·o, ŝvit⭑-gut⭑·o: sur⭑ li⭑·a frunt⭑·o komenc⭑·is
          aper⭑·i kelk⭑·aj ŝvit⭑·er·oj ; larĝ⭑·aj ŝvit⭑-gut⭑·oj perl⭑·iĝ·is el⭑ li⭑·aj
          tempi⭑·oj .

ŝvit⭑·iĝ·i

   1.
          Ek·ŝvit⭑·i; kovr⭑·iĝ·i de⭑ ŝvit⭑·o: la⭑ tut⭑·an korp⭑·on kapt⭑·as tre⭑·eg·a lac⭑·ec·o,
          la⭑ frunt⭑·o ŝvit⭑·iĝ·as .

   2.
          Tre⭑ mal·rapid⭑·e kaj⭑ gut⭑·et·e el·flu⭑·et·i tra⭑ ia⭑ materi¹·o; {tra·lik⁽⁺⁾·iĝ·i} ;
          {tra·sorb⭑·iĝ·i} .

   [artikol⭑-versi⁹·o: 1.40 2024/01/03 19:22:00 ]
     __________________________________________________________________