taler¹·/·o , talar⁽⁺⁾·/·o

taler¹·o, talar⁽⁺⁾·o

          Iam⭑·a arĝent⭑·a german⭑·a {mon⭑·er·o} : ŝi send⭑·as […] tut⭑·an taler¹·on, por⭑
          ke⭑ ili per⭑ tio far⭑·u al⭑ si ĝoj⭑·an Krist⭑+nask⭑·an vesper⭑·on ; sur⭑ la⭑
          dors⭑·o ĝi kompren⭑·ebl·e hav⭑·is fend⭑·on, kiu·n oni ankoraŭ⭑ pli·grand⭑·ig·is
          per⭑ tranĉ⭑·il·o, por⭑ ke⭑ ankaŭ⭑ arĝent⭑·aj taler¹·oj pov⭑·u tra·penetr⭑·i kaj⭑
          du⭑ taler¹·oj efektiv⭑·e jam⭑ en·migr⭑·is tie·n krom⭑ la⭑ mult⭑·aj mal·grand⭑·aj
          mon⭑·er·oj ; la⭑ kuf⭑·et·o est⭑·is tiel⭑ mal·grand⭑·a, ke⭑ sub⭑ ĝi oni pov⭑·is
          lok⭑·i ĝust⭑·e nur⭑ kvin⭑ taler¹·ojn ; jen⭑ est⭑·as 50 talar⁽⁺⁾·oj, ir⭑·u en⭑ la⭑
          vast⭑·an mond⭑·on kaj⭑ al⭑ neniu dir⭑·u, de⭑ kie vi ven⭑·as kaj⭑ kiu est⭑·as
          vi⭑·a patr⭑·o, ĉar⭑ mi hont⭑·as pro⭑ vi ; Stel⭑·oj talar⁽⁺⁾·oj (fabel⭑·o) .
          {dolar¹·o}

   Rim.: En⭑ la⭑ 16ª jc taler¹·o grav⭑·e rol¹·is en⭑ la⭑ inter·naci⭑·a komerc⭑·o, kaj⭑ ĝi⭑·a
   nom⭑·o iam⭑ aper⭑·is super·noci⁽⁺⁾·e, por⭑ indik³·i simil⭑·ajn mon⭑·er·ojn ali⭑+naci⭑·ajn
   (ekz‑e la⭑ {piastr²·on^1} oni iam⭑ nom⭑·is „hispan⭑·a taler¹·o“). Simil⭑·e Zamenhof
   uz⭑·is ĝi·n por⭑ traduk⭑·i la⭑ franc⭑·an „écu“ (eskud⁽⁺⁾·o): Matur⭑~in⭑·o de⭑ Sotenville,
   kiu rifuz⭑·is akcept⭑·i du⭑×dek⭑ mil⭑ taler¹·ojn de⭑ reĝ⭑·a fav⭑·o-rat⭑·o .
   {talar⁽⁺⁾·o (vest⭑·o)}

   [artikol⭑-versi⁹·o: 1.25 2023/09/04 17:49:39 ]
     __________________________________________________________________