taŭtologi⁽⁺⁾·/·o

taŭtologi⁽⁺⁾·o

          Ŝajn⭑·a {rezon¹·o} , konsist⭑·ant·a en⭑ la⭑ nur⭑·a ripet⭑·o de⭑ la⭑ sam⭑·a ide⭑·o
          en⭑ ali⭑·a form⭑·o: taŭtologi⁽⁺⁾·o est⭑·as […] simpl⭑·e dir⭑·it·e, „dir⭑·i la⭑
          sam⭑·an afer⭑·on du⭑+foj⭑·e“ ; Parmenid⁽⁺⁾·o est⭑·is dir⭑·int·a ke⭑ nur⭑ la⭑ Est⭑·o
          est⭑·as, dum⭑ la⭑ ne⭑-est⭑·o ne⭑ est⭑·as, sed⭑ trans⭑ tiu taŭtologi⁽⁺⁾·o li ne⭑
          preciz⭑·ig·is pri⭑ „kio est⭑·as la⭑ est⭑·o“, tiel⭑ ke⭑ fakt¹·e ne⭑ ebl⭑·is ĝi·n
          kon⭑·i ; kontrast¹·e al⭑ taŭtologi⁽⁺⁾·o, en⭑ kiu du⭑ sinonim¹·oj aŭ⭑
          kvazaŭ⭑-sinonim¹·oj aper⭑·as gramatik⭑·e sam⭑+rang⭑·aj, en⭑ hen⁽⁺⁾-di⭑·ad·in·o iu
          vort⭑·o est⭑·as senc⭑·e sub·ord⭑·ig·it·a, sed⭑ gramatik⭑·e kun·ord⭑·ig·it·a kun⭑
          ali⭑·a .

   [artikol⭑-versi⁹·o: 1.14 2022/03/28 12:03:04 ]
     __________________________________________________________________