ted⭑·/·i

ted⭑·i

   (tr)

          Kaŭz⭑·i lac⭑·ec·on kaj⭑ mal·agrabl⭑·ec·on pro⭑ tro⭑·a daŭr⭑·o, ripet⭑·iĝ·o aŭ⭑
          abund³·o: jam⭑ ted⭑·as al⭑ mi aŭd⭑·ad·i pri⭑ li ; en⭑ jun⭑·ec·o log⭑·as, en⭑
          mal·jun⭑·ec·o ted⭑·as ; rab⭑·ist·a knab⭑·in·o, al⭑ kiu ted⭑·is sid⭑·i hejm⭑·e kaj⭑
          kiu vol⭑·is rajd⭑·i […], kie·n ŝi⭑·a kapric⭑·o ŝi·n pel⭑·os ; ĝi naĝ⭑·is kaj⭑
          naĝ⭑·is, kaj⭑ fin⭑·e tiu naĝ⭑·ad·o tut⭑·e ted⭑·is ĝi·n ; ĉar⭑ ŝi ted⭑·ad·is li·n
          per⭑ si⭑·aj vort⭑·oj ĉiu+tag⭑·e kaj⭑ turment⭑·ad·is li·n, li⭑·a anim⭑·o mort⭑·e
          lac⭑·iĝ·is ; la⭑ pent⭑·a viv⭑·o de⭑ la⭑ templ¹·o ted⭑·is li·n, li ek·sopir⭑·is al⭑
          festen⭑·oj, vir⭑·in·oj kaj⭑ bru⭑·o . {enu⭑·ig·i} {el·ĉerp⭑·i^1} , {frustr⁹·i} ,
          {ĝen⭑·i} , {incit⭑·i} , {lac⭑·ig·i} , {naŭz⭑·i} , {turment⭑·i}

ted⭑·a

          Kiu kaŭz⭑·as ted⭑·on, lac⭑·an incit⭑·iĝ·on pro⭑ daŭr⭑·o, ripet⭑·iĝ·o,
          unu⭑+ton⭑·ec·o: ted⭑·a kiel⭑ kul⭑·o; ted⭑·a dev⭑·o de⭑ vizit⭑·o ; kelk⭑·aj ted⭑·aj
          pensi⭑·ul·oj ; amik⭑·o far⭑·iĝ·as ted⭑·a, se⭑ li tro⭑ long⭑·e sid⭑·as en⭑ la⭑ dom⭑·o
          de⭑ ali⭑·a hom⭑·o ; li⭑·a vizaĝ⭑·o esprim⭑·is kviet⭑·an mal·ĝoj⭑·on [pro⭑] la⭑
          ted⭑·a sur·ter⭑·a viv⭑·o ; ted⭑·a sent⭑·o de⭑ fremd⭑·a korp⭑·o, kvazaŭ⭑ en⭑ la⭑
          okul⭑·o est⭑·us polv⭑·er·o .

ted⭑·o

          {Sent⭑·o} de⭑ tiu, kiu·n io ted⭑·as: aŭskult⭑·ant·e tio·n [li] sent⭑·is
          ted⭑·on ; kontraŭ⭑ ĉiu ted⭑·o ekzist⭑·as rimed⭑·o . mal·pli⭑ da⭑ posed⭑·o,
          mal·pli⭑ da⭑ ted⭑·o .

ted⭑·iĝ·i

   (ntr)

          Ek·sent⭑·i ted⭑·on, mal·agrabl⭑·on pro⭑ tro⭑ daŭr⭑·int·a afer⭑·o: Mi instig⭑·os
          kontraŭ⭑ vi·n vi⭑·ajn am⭑·ist·ojn, de⭑ kiu·j vi⭑·a anim⭑·o ted⭑·iĝ·is ; fin⭑+fin⭑·e
          li ted⭑·iĝ·as pro⭑ la⭑ mok⭑·et·oj de⭑ Sofi⭑·a ; la⭑ sen·majuskl⁹·aj fraz¹·oj
          est⭑·as oft⭑·e tiom⭑ long⭑·aj, ke⭑ mi ted⭑·iĝ·is . {enu⭑·i}

   [artikol⭑-versi⁹·o: 1.29 2023/10/21 13:02:26 ]
     __________________________________________________________________