tent⭑·/·i

tent⭑·i

   (tr)

   1.
          {Instig⭑·i} iu·n al⭑ mal·permes⭑·it·a, danĝer⭑·a, aŭ⭑ mal·bon⭑·a ag⭑·o,
          montr⭑·ant·e ĝi⭑·an al⭑+log⭑·ec·on: kial⭑ Adam manĝ⭑·is la⭑ mal·permes⭑·it·an
          frukt⭑·on! se⭑ mi est⭑·us sur⭑ li⭑·a lok⭑·o, mi ne⭑ las⭑·us tent⭑·i mi·n al⭑ tio
          ; Jesu³·o est⭑·is konduk⭑·it·a supr⭑·en de⭑ la⭑ Spirit⭑·o en⭑ la⭑ dezert⭑·on, por⭑
          est⭑·i tent⭑·at·a de⭑ la⭑ diabl⭑·o ; van⭑·e vi tent⭑·as, mi ne⭑ konsent⭑·os ;
          mal·ferm⭑·it·a kel⭑·o tent⭑·as al⭑ ŝtel⭑·o ; tent⭑·i per⭑ luks⭑·o kaj⭑ per⭑
          am⭑·ind·um·ad·o de⭑ bel⭑·aj vir⭑·in·oj ; Di⭑·o ne⭑ est⭑·as tent⭑·ebl·a de⭑ mal·bon⭑·o,
          kaj⭑ Li mem⭑ tent⭑·as neniu·n . {log⭑·i} .

   2.
          {Prov⭑·i} iu·n, li·n sub·met⭑·i al⭑ esplor⭑·o de⭑ li⭑·aj kapabl⭑·oj aŭ⭑ sci⭑·oj:
          unu⭑ leĝ⭑·ist·o [...] tent⭑·is li·n, dir⭑·ant·e: Majstr⭑·o, kio·n mi far⭑·u,
          por⭑ hered⭑·i etern⭑·an viv⭑·on? ; ali⭑·aj, tent⭑·ant·e li·n, postul⭑·is de⭑ li
          sign⭑·on el⭑ la⭑ ĉiel⭑·o .

   3.
          {Inspir⭑·i} dezir⭑·on, em⭑·on: tiu juvel⭑·o ŝi·n fort⭑·e tent⭑·is (dezir⭑·o
          posed⭑·i) ; tiu pokal⭑·o [....] sukces⭑·e tent⭑·is pli⭑ ol⭑ unu⭑ vir⭑·in·on ;
          mal·plen⭑·a sak⭑·o (mal·riĉ⭑·ec·o) tent⭑·as al⭑ pek⭑·o ; sprit⭑·a vort⭑·o tent⭑·as,
          nenio·n atent⭑·as (dezir⭑·o sprit⭑·i) ; mi⭑·a Bub⭑·' [...] per⭑ pentekost⭑·a
          ruĝ⭑·' vi·n log⭑·e tent⭑·is por⭑ kares⭑·a tuŝ⭑·o ; tio·n vid⭑·ant·e, oni est⭑·as
          tent⭑·at·a mal·estim⭑·i la⭑ hom⭑·ar·on ; [la⭑ riĉ⭑·aĵ·oj de⭑ la⭑ mineral¹·a regn⭑·o]
          ŝajn⭑·as est⭑·i mal·proksim⭑·ig·it·aj for⭑ de⭑ la⭑ hom⭑·aj okul⭑·oj por⭑ ne⭑ tent⭑·i
          ili⭑·an profit⭑-am⭑·on ; ŝi ne⭑ est⭑·as nur⭑ tent⭑·em·ul·in·o (em⭑·a inspir⭑·i
          seks⭑·an dezir⭑·on), sed⭑ ver⭑·e tre⭑ inteligent¹·a, alt⭑·e talent⭑·a jun⭑·ul·in·o
          .

   Rim.: Kvankam⭑ etimologi²·e „tent⭑·i“ de·ven⭑·as de⭑ latin⁽⁺⁾·a verb⭑·o, signif⭑·ant·a
   „prov⭑·i“, est⭑·as tut⭑·e mal·konsil⭑·ind·e sekv⭑·i la⭑ sub⭑·an ekzempl⭑·on: iu tent⭑·is
   damaĝ⁽⁺⁾·i [la⭑ monument⭑·on] per⭑ grenad⭑·oj .

tent⭑·a

          Tia, ke⭑ ĝi tent⭑·as: port⭑·i en⭑ la⭑ traduk⭑·o tia·n fajn⁽⁺⁾·an literatur⭑·an
          teks⭑·aĵ·on al⭑ ali⭑+lingv⭑·aj leg⭑·ant·oj ŝajn⭑·as task¹·o defi⁹·a, sed⭑ des⭑ pli⭑
          tent⭑·a ; ĉu⭑ ŝi mem⭑ pet⭑·u [rekompenc⭑·on], kiel⭑ Azazello tent⭑·e
          konsil⭑·is al⭑ ŝi en⭑ la⭑ Aleksandr⭑·a ĝarden⭑·o? .

tent⭑·o

   1.
          Io, kio tent⭑·as: per⭑ la⭑ plej⭑ terur⭑·aj tent⭑·oj la⭑ mal·amik⭑·o li·n
          tent⭑·is ; malgraŭ⭑ oft⭑·aj tent⭑·oj kaj⭑ de·log⭑·oj li neniam⭑ permes⭑·is al⭑
          si eĉ⭑ la⭑ plej⭑ mal·grand⭑·an pek⭑·on kontraŭ⭑ tiu·j ĉi⭑ leĝ⭑·oj ; ekzist⭑·as
          ankaŭ⭑ abism¹·aj fund⭑·oj kun⭑ silent⭑·e kaj⭑ kaŝ⭑·it·e embusk⭑·ant·aj ramp⭑·aĵ·oj
          de⭑ minac⭑·aj tent⭑·oj kaj⭑ mal·lum⭑·aj instinkt¹·oj .

   2.
          Stat⭑·o de⭑ iu tent⭑·at·a, dezir⭑·o: ne⭑ konduk⭑·u ni·n en⭑ tent⭑·on, sed⭑
          liber⭑·ig·u ni·n de⭑ la⭑ mal·bon⭑·o ; feliĉ⭑·a est⭑·as la⭑ hom⭑·o, kiu el·port⭑·as
          tent⭑·on ; oft⭑+foj⭑·a tent⭑·o ĉio·n for·las⭑·i ; liber⭑·iĝ·i de⭑ tent⭑·o ; ced⭑·i ,
          kontraŭ·star⭑·i , rezist⁴·i al⭑ tent⭑·o .

tent⭑·ad·o

          Ag⭑·o tent⭑·ad·i, ag⭑·o tent⭑·i: fin⭑·int·e la⭑ tut⭑·an tent⭑·ad·on, la⭑ diabl⭑·o
          for·ir⭑·is de⭑ li .

          Rim.: Por⭑ nom⭑·i la⭑ ag⭑·on tent⭑·i, kiam⭑ ĝi est⭑·as nek⭑ daŭr⭑·a nek⭑
          ripet⭑·a, oni teori⭑·e pov⭑·us uz⭑·i „tent⭑·o“, sed⭑ ĉi⭑ tiu vort⭑·o ial⭑
          special⭑·iĝ·is por⭑ montr⭑·i al⭑ la⭑ rimed⭑·oj de⭑ la⭑ ag⭑·o aŭ⭑ al⭑ la⭑
          rezult²·ant·a stat⭑·o de⭑ ĝi⭑·a objekt⭑·o. Oni oft⭑·e pov⭑·as el·turn⭑·iĝ·i per⭑
          ŝanĝ⭑·o de⭑ vid⭑-punkt⭑·o, nom⭑·e uz⭑·ant·e la⭑ form⭑·on „tent⭑·iĝ·o“, kiu montr⭑·as
          la⭑ ag⭑·on de⭑ la⭑ vid⭑-punkt⭑·o de⭑ ĝi⭑·a objekt⭑·o.

tent⭑·ant·o

          Iu, kiu tent⭑·as; pli⭑ specif⁹·e: la⭑ diabl⭑·o: la⭑ tent⭑·ant·o ven⭑·is, kaj⭑
          dir⭑·is al⭑ li: Se⭑ vi est⭑·as Fil⭑·o de⭑ Di⭑·o, ordon⭑·u, ke⭑ tiu·j ŝton⭑·oj
          far⭑·iĝ·u pan⭑·oj .

tent⭑·iĝ·i

          Iĝ⭑·i tent⭑·at·a, sub·met⭑·iĝ·i al⭑ tent⭑·oj: Bilbo tent⭑·iĝ·is mort⭑·ig·i li·n per⭑
          si⭑·a glav⭑·o ; mi tent⭑·iĝ·is, ke⭑ mi sur·met⭑·u sur⭑ [la⭑ gis⁽⁺⁾-rul⭑·ojn] mi⭑·ajn
          fingr⭑·ojn ; la⭑ tent⭑·iĝ·o de⭑ Eva .

   [artikol⭑-versi⁹·o: 1.30 2023/10/21 13:02:26 ]
     __________________________________________________________________