teodice⁽⁺⁾·/·o

teodice⁽⁺⁾·o

          Teologi¹·a problem¹·o pri⭑ la⭑ ekzist⭑·o de⭑ mal·bon⭑·o en⭑ la⭑ mond⭑·o, la⭑
          demand⭑·o (kaj⭑ prov⭑·o ĝi·n respond⭑·i): kiel⭑ akord¹·ig·i la⭑ tez⭑·on, ke⭑
          {Di⭑·o^1.a} est⭑·as bon⭑·a, ĉioscia kaj⭑ ĉiopova, kun⭑ la⭑ real¹·e
          observ⭑·at·a mal·bon⭑·o. Sam⭑+temp⭑·e, la⭑ plej⭑ stumbl⁽⁺⁾·a problem¹·o por⭑ iu ajn⭑
          religi⭑·o — teodice⁽⁺⁾·o — rest⭑·as tut⭑·e ne⭑ solv⭑·it·a, kaj⭑ sen⭑ solv⭑·o de⭑ ĝi
          nenia utopi¹·o sur⭑ teologi¹·a baz¹·o aspekt¹·as al·log⭑·a ; li risk⭑·as
          far⭑·iĝ·i modern¹·a Gottfried Wilhelm Leibniz, konstru⭑·ant·a per⭑
          aplomb⁶·aj eŭfemism⁹·oj teodice⁽⁺⁾·on en⭑ kiu la⭑ mal·bon⭑·oj de⭑ la⭑ financ¹·a
          sen·regul⭑·ad·o kun·produkt⭑·as la⭑ bon⭑·aĵ·ojn de⭑ la⭑
          kosmopolit²·ism·o-re·vek⭑·iĝ·o . {prav⭑·ig·o}

   [artikol⭑-versi⁹·o:]
     __________________________________________________________________