testament⭑·/·o

testament⭑·o

   1.
          {Skrib⭑·aĵ·o} per⭑ kiu iu person⭑·o deklar¹·as si⭑·ajn last⭑·ajn vol⭑·ojn kaj⭑
          ordon⭑·as pri⭑ asign⭑·o de⭑ la⭑ post·las⭑·ot·a hered⭑·aĵ·o: far⭑·u testament⭑·on
          pri⭑ vi⭑·a dom⭑·o, ĉar⭑ vi mort⭑·os ; testament⭑·o efektiv⭑·iĝ·as rilat⭑·e
          mort⭑·int·on, ĉar⭑ ĝi neniam⭑ efik⭑·as, dum⭑ viv⭑·as la⭑ testament⭑·int·o ; la⭑
          plen⭑·um·ant·oj de⭑ la⭑ testament⭑·o ; pro⭑ mi⭑·a testament⭑·o, mi⭑·a propr⭑·a
          hav⭑·aĵ·o far⭑·iĝ·is la⭑ propr⭑·ec·o de⭑ tiu tro⭑ am⭑·it·a vir⭑·in·o ; okaz⭑·a
          kompliment¹·o ne⭑ ir⭑·as al⭑ testament⭑·o .

   2.
          Nom⭑·o de⭑ ĉiu el⭑ la⭑ du⭑ part⭑·oj de⭑ la⭑ krist⭑·an·a {Bibli¹·o} : {Mal·nov⭑·a
          testament⭑·o} , {Nov⭑·a testament⭑·o} .

          Rim.: Tiu vort⭑-uz⭑·o laŭ⭑·as tre⭑ inter·naci⭑·an traduk⭑·er·ar·on, ŝuld⭑·at·an
          al⭑ la⭑ latin⁽⁺⁾·aj mis·traduk⭑·oj tra⭑ la⭑ grek⁸·a; la⭑ cel⭑·at·a senc⭑·o est⭑·as
          {inter·lig⭑·o} , vort⭑·o uz⭑·at·a en⭑ la⭑ Zamenhof⭑·a traduk⭑·o de⭑ la⭑ Hebre⭑·a
          Bibli¹·o. La⭑ koncern⭑·a grek⁸·a termin⭑·o pov⭑·as signif⭑·i kaj⭑ „inter·lig⭑·o“,
          kaj⭑ (pli⭑ oft⭑·e) testament⭑·o^1; nu⭑, la⭑ latin⁽⁺⁾·ig·int·oj mal·traf⭑·is la⭑
          senc⭑·on. En⭑ la⭑ esperant⭑·ig·o de⭑ la⭑ Bibli¹·aj tekst⭑·oj mem⭑, nur⭑ en⭑ du⭑
          epistol⁽⁺⁾·oj de⭑ Paŭl⭑·o aper⭑·as testament⭑·o^2, kie la⭑ apostol¹·o (aŭ⭑ la⭑
          grek⁸-lingv⭑·an·o uzurp⭑·int·a li⭑·an nom⭑·on) kalembur⁽⁺⁾·as per⭑ la⭑ du⭑ senc⭑·oj
          de⭑ la⭑ grek⁸·a vort⭑·o: kaj⭑ pro⭑ tio li est⭑·as inter·ul⭑·o de⭑ nov⭑·a
          testament⭑·o, por⭑ ke⭑ (post⭑ kiam⭑ mort⭑·o okaz⭑·is por⭑ la⭑ el·aĉet⭑·o de⭑
          tiu·j pek⭑·oj, kiu·j est⭑·is sub⭑ la⭑ unu⭑·a testament⭑·o) la⭑ vok⭑·it·oj ricev⭑·u
          la⭑ promes⭑·on de⭑ la⭑ etern⭑·a _hered⭑·aĵ·o_ ; sed⭑ normal¹·e est⭑·as uz⭑·at·a la⭑
          ĝust⭑·a vort⭑·o „inter·lig⭑·o“.

testament⭑·i

   (tr)

   1.
          {Asign⭑·i} aŭ⭑ ordon⭑·i io·n al⭑ iu per⭑ testament⭑·o: ĵur⭑·u al⭑ mi la⭑
          fidel⭑·ec·on kaj⭑ testament⭑·u al⭑ mi vi⭑·an hav⭑·on ; li testament⭑·is si⭑·an
          part⭑·o-pren⭑·on en⭑ la⭑ negoc⭑·o al⭑ sinjor⭑·in·o  ; li mal·hered⭑·is
          si⭑·an nev⭑·on kaj⭑ testament⭑·is, ke⭑ mi est⭑·u li⭑·a sol⭑·a hered⭑·ant·o ; jen⭑,
          tio·n ĉi⭑... ŝi testament⭑·is, ke⭑ mi trans·don⭑·u al⭑ vi . {hered⭑·i^1}

   2.
          {Post·las⭑·i} , trans·don⭑·i; tradici¹·e ordon⭑·i: de⭑ unu⭑ generaci⭑·o al⭑ la⭑
          ali⭑·a est⭑·is testament⭑·at·a la⭑ respekt⭑·eg·o al⭑ tiu nom⭑·o; [li]
          testament⭑·is la⭑ epos⁽⁺⁾·on al⭑ la⭑ poezi¹·a trezor⭑·o de⭑ la⭑ Esperant⭑·a
          kultur¹·o .

Mal·nov⭑·a testament⭑·o

          La⭑ unu⭑·a part⭑·o de⭑ la⭑ krist⭑·an·a {Bibli¹·o} (pli⭑-mal·pli⭑ proksim⭑·a al⭑ la⭑
          {Hebre⭑·a Bibli¹·o} ): laŭ⭑ la⭑ Mal·nov⭑·a Testament⭑·o la⭑ hom⭑·o ricev⭑·is la⭑
          parol⭑-kapabl⭑·on rekt⭑·e de⭑ si⭑·a kre⭑·int·o ; la⭑ 
          (Vatikan⁽⁺⁾·a Kodeks⁹·o), […] est⭑·as unu⭑ el⭑ la⭑ plej⭑ antikv⭑·aj
          man⭑-skrib⭑·it·aj kodeks⁹·oj (el⭑ la⭑ 4a jar⭑-cent⭑·o) kun⭑ preskaŭ⭑ la⭑ tut⭑·a
          mal·nov⭑·a testament⭑·o ; la⭑ Mal·nov⭑·a testament⭑·o est⭑·as traduk⭑·it·a de⭑
           mem⭑ .

Nov⭑·a testament⭑·o

          La⭑ du⭑·a part⭑·o de⭑ la⭑ krist⭑·an·a {Bibli¹·o} (la⭑ part⭑·o propr⭑·e krist⭑·an·a):
          la⭑ rektor²·o […] ordon⭑·is, ke⭑ Jo⭑·ĉj·o traduk⭑·u sur⭑ la⭑ klas⭑-tabul⭑·o unu⭑
          simpl⭑·an fragment⭑·on el⭑ la⭑ Nov⭑·a Testament⭑·o . en⭑ la⭑ nov⭑·a testament⭑·o
          ne⭑ est⭑·as eksplicita mal·permes⭑·o de⭑ interez⁽⁺⁾·o ; ke⭑ fidel⭑·ul·o tra·ir⭑·as
          rekt⭑·e al⭑ viv⭑·o el⭑ la⭑ mort⭑·o, tiu ĉi⭑ asert¹·o nur⭑ aper⭑·as en⭑ la⭑ nov⭑·a
          testament⭑·o .

   [artikol⭑-versi⁹·o: 1.42 2023/10/21 13:02:26 ]
     __________________________________________________________________