tia

tia

   1.
          Montr⭑·a adjektiv⭑·o esprim⭑·ant·a la⭑ kvalit¹·on kaj⭑ signif⭑·ant·a „de⭑ tiu
          kvalit¹·o, grad⭑·o, natur⭑·o, spec⭑·o“: la⭑ stat⭑·o de⭑ l'⭑ afer⭑·o est⭑·as tia ;
          mi⭑·a plan⭑·o est⭑·as tia ; kio·n li far⭑·us en⭑ tia okaz⭑·o? mi ne⭑ am⭑·as
          tia·jn parol⭑·ojn ; li ĝust⭑·e tia·n vid⭑·on hav⭑·is, kiam⭑ li en⭑ koler⭑·o
          si⭑·an pez⭑·an glav⭑·on en⭑ la⭑ glaci⭑·on bat⭑·is ; en⭑ tia aŭ⭑ ali⭑·a form⭑·o ;
          kio kaŭz⭑·is tia·n grand⭑·an ribel⭑·on? ; ne⭑ skrib⭑·u al⭑ mi tia·jn (tiel⭑)
          long⭑·ajn leter⭑·ojn ; ĉu⭑ ne⭑ est⭑·us al⭑ vi agrabl⭑·e hav⭑·i tia·n sam⭑·an
          kapabl⭑·on? ; ili […] rid⭑·as en⭑ tia·j lok⭑·oj, kie est⭑·is nenio rid⭑-ind⭑·a
          .

   2.
          Ek·kri⭑·a sam⭑+senc⭑·a adj.: tia hom⭑·o mort⭑·is!

   3.
          Korelativ²·a sam⭑+senc⭑·a adjektiv⭑·o uz⭑·at·a kiel⭑ antaŭ·aĵ⭑·o al⭑ {kia} aŭ⭑
          {kiel⭑} kaj⭑ montr⭑·ant·a kompar⭑·on pri⭑ kvalit¹·o: ĉiu esperant⭑·ist·o
          pov⭑·as hav⭑·i tia·jn konvink⭑·ojn aŭ⭑ far⭑·i tia·jn ag⭑·ojn, kia·jn li vol⭑·as
          ; mi pren⭑·os la⭑ rob²·on tia·n, kia ĝi est⭑·as; kia patr⭑·o tia fil⭑·o; kia
          ag⭑·o, tia pag⭑·o ; kia nask⭑·iĝ·is, tia grand⭑·iĝ·is ; kun⭑ kiu vi
          kun·iĝ⭑·as, tia vi far⭑·iĝ·as ; tia·j, kiel⭑ mi ne⭑ atak⭑·as ar⭑·e unu⭑ hom⭑·on
          ; la⭑ uz⭑·ad·o de⭑ la⭑ artikol⭑·o est⭑·as tia sam⭑·a kiel⭑ en⭑ la⭑ ali⭑·aj
          lingv⭑·oj ; li ne⭑ est⭑·as tia person⭑·o, kiu permes⭑·us al⭑ si tio·n;
          spegul⭑·on tia·n, kie vi ek·vid⭑·os .

   4.
          Montr⭑·a adjektiv⭑·a pronom⭑·o referenc³·ant·a antaŭ⭑·an adjektiv⭑·on: por⭑ ke⭑
          lingv⭑·o est⭑·u tut⭑+mond⭑·a, ne⭑ sufiĉ⭑·as nom⭑·i ĝi·n tia ; la⭑ tut⭑·a famili⭑·o
          sent⭑·is si·n feliĉ⭑·a, kaj⭑ tia ĝi efektiv⭑·e est⭑·is ; mi vol⭑·as aĉet⭑·i
          freŝ⭑·ajn frukt⭑·ojn, sed⭑ vi ne⭑ hav⭑·as tia·jn (t.e. freŝ⭑·ajn) .

   5.
          Montr⭑·a adjektiv⭑·a pronom⭑·o referenc³·ant·a antaŭ⭑·an substantiv⭑·on kun⭑
          ne·difin⭑·a determin²·o: la⭑ sinjor⭑·o est⭑·as nobel⭑·o kaj⭑ vi ne⭑ est⭑·as tia
          ; al⭑ la⭑ sufiks⭑·oj est⭑·as don⭑·it·a la⭑ signif⭑·o de⭑ mem·star⭑·aj vort⭑·oj kaj⭑
          kiel⭑ tia·j ili est⭑·as lok⭑·it·aj en⭑ la⭑ vort⭑·ar·o ; van⭑·e vi serĉ⭑·as
          pingl⭑·on, en⭑ la⭑ tut⭑·a dom⭑·o ne⭑ trov⭑·iĝ·as tia .

          Rim.: Kp la⭑ mal·sam⭑·ajn determin²·ojn (ne·difin⭑·an kaj⭑ difin⭑·an) de⭑ la⭑
          tabel⭑+vort⭑·a aper⭑·o de⭑ la⭑ nom⭑·o en⭑ la⭑ fraz¹·oj: vi opini⭑·as mi·n
          profesor¹·o, sed⭑ mi ne⭑ est⭑·as tia (nenia ajn⭑, ne·difin⭑·a determin²·o) —
          vi opini⭑·as mi·n la⭑ profesor¹·o, sed⭑ mi ne⭑ est⭑·as {tiu^3} (mi ne⭑
          est⭑·as _li_, mi ne⭑ est⭑·as tiu konkret²·a profesor¹·o).

tia⭑·aĵ·o, tiaĵo

          Io tia: kial⭑ vi vol⭑·as far⭑·i tia⭑·aĵ·on? ; kontraŭ⭑  la⭑ poet¹·oj
          protest¹·as kaj⭑ plend⭑·as ; oni oft⭑·e mem⭑ rimark⭑·as  nur⭑ kiam⭑
          ali⭑·aj hom⭑·oj ĝi·n rimark⭑·ig·as ; kiam⭑ ŝi dir⭑·as  , mi est⭑·as
          cert⭑·a ke⭑ ŝi⭑·a cerb⭑·o iel⭑ difekt⭑·iĝ·is kaj⭑ mis·funkci¹·as .

          Rim.: En⭑ la⭑ Fundament⭑·o _tia_ aper⭑·as kiel⭑ regul⭑·e for·mit¹·a,
          ne·radik⭑·a tabel⭑-vort⭑·o. La⭑ ne·regul⭑·a „deriv⁴·aĵ·o“ _tiaĵo_ est⭑·as tamen⭑
          uz⭑·at·a de⭑ plur⁴·aj aŭtor⭑·oj. Vid⭑·u la⭑ rimark⭑·on ĉe⭑ {neni⭑·ig·i} .

samtia

          Tut⭑·e, ĉiu+rilat⭑·e simil⭑·a: Ceter⭑·e, samtia est⭑·is ankaŭ⭑ mi⭑·a patr⭑·o
          mem⭑: mal·dik⭑·a, alt⭑+statur¹·a, sever⭑+mien⭑·a grand⭑~sinjor⭑·o .

   [artikol⭑-versi⁹·o: 1.104 2024/01/12 01:37:49 ]
     __________________________________________________________________