vidu ankaŭ la klarigojn
tiam

tiam

   (adverb·o)

   1.
          En tiu temp·o, en tiu moment·o: tiam mi est·is ankoraŭ mal·grand·a
          knab·o ; tiam mi·a sinjor·in·o ĉirkaŭ·pren·is mi·n kaj kis·is mi·n ; tiam
          mi loĝ·is en Vien⁽⁺⁾·o; morgaŭ mi fin·os mi·an labor·on kaj tiam mi
          est·os liber·a; de tiam li est·as mal·san·a; ĉio, kio·n mi de~post tiam
          tra·viv·is .

   2.
          Ĉe tiu okaz·o, ĉe tiu·j kondiĉ·oj: romp·u la mur·ojn inter la popol·oj
          […], nur tiam pov·os mal·aper·i tia·j best·aĵ·oj ; la artikol·olaest·as uz·at·a tiam, kiam ni parol·as pri person·oj  objekt·oj
          kon·at·aj ; ni ne uz·as la akuzativ·on tiam, kiam la klar·ec·o de la
          senc·o tio·n ĉi mal·permes·as ; se ni konsci·os bon·e la esenc·on kaj
          cel·on de ni·aj kongres·oj, tiam ni ven·ad·os al ili kun ĉiam freŝ·a
          […] entuziasm·o ; se […] la senc·o ne montr·as al ni, kia·n
          prepozici·on uz·i, tiam ni pov·as uz·i la komun·an prepozici·on je ;
          se ni memor·os pri la postul·oj de la verd·a standard·o, tiam ni ne
          tim·os plu parol·i kaj ag·i, tiam ni ir·ad·os al ni·a cel·o konsci·e kaj
          kuraĝ·e . {do} , {post·e}

tiam·a

          Ekzist·ant·a en tiu temp·o: la tiam·a mond·o, diluv⁴·it·e, pere·is ; ili
          ek·brul·ig·is fajr·on kaj akcept·is ni·n ĉiu·jn pro la tiam·a pluv·o kaj
          pro la mal·varm·ec·o ; la tiam·a posed·ant·o de la kastel·o ;
          enciklopedi²·o de la tiam·a geografi·o, astronomi¹·o kaj teologi¹·o ; mi
          vi·n pet·as lig·i la hodiaŭ·an vesper·on kun la tiam·a kaj re·memor·i .

ĝis~tiam·a

          Ekzist·int·a pli fru·e kaj ĝis la menci³·it·a temp·o: al la
          esperant·ism·o konvert·is vi·n nur tiu artikol·o, dum ĉiu·j ali·aj
          ĝis~tiam·aj propagand¹·aj artikol·oj vi·n ne pov·is konvink·i ; tiu ĉi
          simbol¹·a skrib·ad·o, tut·e mal·egal·a je la ĝis~tiam·aj sistem·oj, est·as
          tre mal·oportun·a kaj mal·facil·e uz·ebl·a ; prolet⁸·oj ja ne est·is nur
          la labor·ist·oj sed ĉiu·j sen posed·o kaj tio est·is ĉef·e la
          ĝis~tiam·aj servut·ul·oj de Rusi⁽⁺⁾·o .

tiam·ul·o

          Hom·o viv·int·a en menci³·it·a temp·o: en la fot⁹·o mank·as ali·a tiam·ul·o,
          ankaŭ menci³·ind·a por la histori·ist·oj, s-ro  ; mi kur·us
          al li, se mi est·us tiam·ul·o kaj aŭd·us li·an kant·on, tiel sincer·an
          . {sam+temp·ul·o}

iam kaj tiam, tiam kaj tiam

          De temp·o al temp·o, {foj+foj·e} : kiel mi pov·is kompren·i el la
          vort·oj iam kaj tiam ĵet·it·aj al mi, ke ŝi baldaŭ trans·loĝ·iĝ·os ?
          mal·grand·a papili·o […] tiam kaj tiam vizit·as mi·n .

   [artikol-versi⁹·o: 1.113 2024/02/08 01:21:57 ]
     __________________________________________________________________