tie

tie

   (adverb⭑·o)

          En⭑ tiu lok⭑·o: kio·n vi far⭑·as tie ? la⭑ vort⭑·o „ĝarden⭑·on“ […] star⭑·as
          tie ĉi⭑ en⭑ akuzativ⭑·o ; se⭑ ni iam⭑ post⭑ prepozici⭑·o uz⭑·as la⭑
          akuzativ⭑·on, la⭑ akuzativ⭑·o tie de·pend⭑·as ne⭑ de⭑ la⭑ prepozici⭑·o, sed⭑
          de⭑ ali⭑·aj kaŭz⭑·oj ; oft⭑·e kun·ven⭑·as person⭑·oj de⭑ mal·sam⭑·aj naci⭑·oj,
          [sed⭑] tie kompren⭑·as si·n reciprok⭑·e nur⭑ tre⭑ mal·grand⭑·a part⭑·o da⭑
          kun·ven⭑·int·oj ; oni sufer⭑·as tie, kie oni est⭑·as vundita; kie est⭑·as
          miel⭑·o, tie muŝ⭑·oj ne⭑ mank⭑·as ; kie reg⭑·as la⭑ fort⭑·o, tie rajt⭑·o
          silent⭑·as .

ĉi⭑ tie, tie ĉi⭑

          En⭑ tiu (rilat⭑·e al⭑ la⭑ parol⭑·ant·o) proksim⭑·a lok⭑·o: for⭑ de⭑ tie ĉi⭑! ni
          ĉiu·j viv⭑·as ĉi⭑ tie ; nun⭑ ĉi⭑ tie ĉiu·j viv⭑·as ; la⭑ mar⭑·o far⭑·is tie ĉi⭑
          mal·grand⭑·an golf⭑·et·on ; vi hav⭑·as la⭑ plej⭑ bel⭑·an voĉ⭑·on el⭑ ĉiu·j tie
          ĉi⭑ ; ŝi baldaŭ⭑ ek·sci⭑·os, ke⭑ vi est⭑·as tie ĉi⭑ .

tie⭑·a

          Tiu+lok⭑·a, tie situ⁸·ant·a: ekzempl⭑·e: tiam⭑·a, ĉiam⭑·a, kiom⭑·a, tie⭑·a,
          ĉi⭑-tie⭑·a, tie⭑·ul·o, tiam⭑·ul·o ;  ir⭑·is […] en⭑ la⭑ land⭑·on de⭑
           , por⭑ ricev⭑·i si⭑·an tie⭑·an hered⭑·aĵ·on ; Jesu³·o jam⭑
          for·mov⭑·iĝ·is pro⭑ la⭑ tie⭑·a hom⭑-amas⭑·o ; en⭑  , en⭑ la⭑ tie⭑·a
          eklezi¹·o ; mi […] rest⭑·is en⭑ la⭑ universitat⭑·a urb⭑·o por⭑ […] far⭑·i
          publik⭑·an esperant⭑·o-kurs¹·on al⭑ tie⭑·aj loĝ⭑·ant·oj .

ĉi⭑-tie⭑·a, ĉi⭑ tie⭑·a

          ĉi⭑-tiu+lok⭑·a, ĉi⭑-tie situ⁸·ant·a: ekzempl⭑·e: tiam⭑·a, ĉiam⭑·a, kiom⭑·a,
          tie⭑·a, ĉi⭑-tie⭑·a, tie⭑·ul·o, tiam⭑·ul·o ; li sci⭑·ig·os vi·n pri⭑ ĉiu·j ĉi⭑
          tie⭑·aj afer⭑·oj ; vi pas⭑·ig·u en⭑ tim⭑·o la⭑ temp⭑·on de⭑ vi⭑·a ĉi⭑ tie⭑·a loĝ⭑·ad·o
          ; la⭑ mont⭑·oj hav⭑·as tia·jn kolor⭑·ojn, kia·jn ili neniam⭑ hav⭑·as en⭑ la⭑
          ĉi⭑ tie⭑·a land⭑·o ; oni don⭑·u ŝi·n al⭑ mi kiel⭑ memor⭑·ig·aĵ·on pri⭑ mi⭑·a
          ĉi·tie⭑·a vizit⭑·o ; li sekret⭑·e kun·ven⭑·as kun⭑ ĉi⭑ tie⭑·aj pastr⭑·oj ; la⭑
          san⭑·on de⭑ mi⭑·a patr⭑·o sub·ten⭑·os nur⭑ la⭑ ĉi⭑ tie⭑·a pur⭑·a aer⭑·o kaj⭑ kviet⭑·o
          ; kiel⭑ urb⭑·estr·o de⭑ la⭑ ĉi⭑-tie⭑·a urb⭑·o mi hav⭑·as la⭑ dev⭑·on zorg⭑·i pri⭑
          tio ;

tie·n

          En⭑ tiu·n lok⭑·on: kie dent⭑·o dolor⭑·as, tie·n ir⭑·as la⭑ lang⭑·o ; tie·n met⭑·u
          lit⭑·on ; send⭑·u tie·n por⭑ rigard⭑·i ; mal·trankvil⭑·e paŝ⭑·ant·e tra⭑ la⭑
          ĉambr⭑·o tie·n kaj⭑ re⭑·en .

ĉi⭑ tie·n, tie·n ĉi⭑

          En⭑ tiu·n (rilat⭑·e al⭑ la⭑ parol⭑·ant·o) proksim⭑·an lok⭑·on: ven⭑·u ĉi⭑ tie·n
          ĉiu·j estr⭑·oj de⭑ la⭑ popol⭑·o ; kiu ŝi est⭑·as kaj⭑ kiel⭑ ŝi ven⭑·is tie·n
          ĉi⭑ ?

tie⭑·ul·o

          Hom⭑·o viv⭑·ant·a en⭑ tiu lok⭑·o. ekzempl⭑·e: tiam⭑·a, ĉiam⭑·a, kiom⭑·a, tie⭑·a,
          ĉi⭑-tie⭑·a, tie⭑·ul·o, tiam⭑·ul·o ; ĉu⭑ vi ne⭑ est⭑·as ĉi⭑-tie⭑·ul·o ?

ie kaj⭑ tie, tie kaj⭑ tie

          En⭑ dis⭑·aj lok⭑·oj: oni ne⭑ mal·mult⭑·e fanfaron⭑·is si⭑·a+temp⭑·e ie kaj⭑ tie
          en⭑ la⭑ metropol²·o ; bon⭑·aj fraz¹·oj bril⭑·ant·aj tie kaj⭑ tie .

tie·n kaj⭑ re⭑·en

   1.
          Al⭑ iu lok⭑·o kaj⭑ re·ven⭑·e: li re·lev⭑·iĝ·is kaj⭑ ir⭑·is en⭑ la⭑ dom⭑·o tie·n kaj⭑
          re⭑·en ; [ili] danc⭑·is tre⭑ ĉarm⭑·e […], sving⭑·ant·e si·n tie·n kaj⭑ re⭑·en .

   2.
          Ĉiu+direkt⭑·e: li si·n turn⭑·ad·is tie·n kaj⭑ re⭑·en, sed⭑ li ne⭑ pov⭑·is
          mal·lig⭑·i la⭑ lig⭑·il·ojn ; tra·ir⭑·u tie·n kaj⭑ re⭑·en de⭑ pord⭑·eg·o ĝis⭑
          pord⭑·eg·o tra⭑ la⭑ tend⭑·ar·o ; bril⭑·ant·aj arane⭑·oj […] kur⭑·ad·is sur⭑ la⭑
          mur⭑·oj tie·n kaj⭑ re⭑·en . {svarm¹·i} , {vag⭑·i}

   [artikol⭑-versi⁹·o: 1.119 2024/02/08 01:21:59 ]
     __________________________________________________________________