tiel⭑

tiel⭑

   (adverb⭑·o)

          Tia·mani¹·er·e, tia+grad⭑·e: mi est⭑·as tiel⭑ fort⭑·a, kiel⭑ vi ; ŝi⭑·a patr⭑·in·o
          insult⭑·is ŝi·n, kial⭑ ŝi re·ven⭑·is tiel⭑ mal·fru⭑·e ; mi zorg⭑·as pri⭑ ŝi
          tiel⭑, kiel⭑ mi zorg⭑·as pri⭑ mi mem⭑ ; tiel⭑ vi kontent⭑·ig·os ĉiu·jn; se⭑
          efektiv⭑·e est⭑·as tiel⭑, tiam⭑ […] ; est⭑·u tiel⭑ afabl⭑·a kaj⭑ sci⭑·ig·u mi·n;
          ni ne⭑ est⭑·as tiel⭑ naiv⭑·aj, kiel⭑ pens⭑·as pri⭑ ni kelk⭑·aj person⭑·oj ;
          el·parol⭑·u la⭑ monolog¹·on tiel⭑, kiel⭑ mi montr⭑·is al⭑ vi ; vi ag⭑·u tiel⭑
          kiel⭑ vi decid⭑·os ; la⭑ kre⭑·ad·o de⭑ […] vivipova lingv⭑·o ne⭑ est⭑·as tiel⭑
          facil⭑·a afer⭑·o, kiel⭑ al⭑ mult⭑·aj ŝajn⭑·as ; tim⭑·i, ke⭑ lingv⭑·o inter·naci⭑·a
          detru⭑·os la⭑ lingv⭑·ojn naci⭑·ajn, est⭑·as tiel⭑ sam⭑·e rid⭑-ind⭑·e, kiel⭑ tim⭑·i,
          ke⭑ la⭑ poŝt⭑·o […] minac⭑·as neni⭑·ig·i la⭑ buŝ⭑·ajn inter·parol⭑·ad·ojn ; tiel⭑
          sam⭑·e kiel⭑ mi en⭑ la⭑ nun⭑·a moment⭑·o ne⭑ est⭑·as ia⭑ naci⭑·an·o, […] tiel⭑
          sam⭑·e mi ankaŭ⭑ sent⭑·as ke⭑ […] mi est⭑·as nur⭑ hom⭑·o ; kiel⭑ oni
          stern⭑·as, tiel⭑ oni dorm⭑·as ; kiel⭑ oni vi·n taks⭑·as, tiel⭑ oni vi·n
          regal⭑·as ; kiel⭑ la⭑ antikv⭑·aj Hebre⭑·oj tri⭑ foj⭑·ojn ĉiu+jar⭑·e kun·ven⭑·ad·is
          en⭑ Jeruzalem⁽⁺⁾·o, […] tiel⭑ ni ĉiu+jar⭑·e kun·ven⭑·as ; tiu·j ĉi⭑ prov⭑·oj
          est⭑·is far⭑·at·aj kiel⭑ de⭑ privat⭑·aj person⭑·oj, tiel⭑ ankaŭ⭑ de⭑ tut⭑·aj
          societ⭑·oj ; Kaliforni⁽⁺⁾·o aparten⭑·as al⭑ la⭑ lok⭑·oj tre⭑ riĉ⭑·aj kiel⭑ per⭑
          mineral¹·oj, tiel⭑ ankaŭ⭑ per⭑ produkt⭑·aĵ·oj de⭑ la⭑ regn⭑·o kresk⭑·aĵ·a ; mi
          kon⭑·as li·n tiel⭑ long⭑·an temp⭑·on, kia·n pov⭑·as ampleks⭑·i mi⭑·a memor⭑·o ;
          la⭑ ali⭑+form⭑·iĝ·o est⭑·is tiel⭑, kvazaŭ⭑ en⭑ ŝi du⭑ natur⭑·oj batal⭑·as pri⭑
          re·gad⭑·o .

tiel⭑·e

          {Tiel⭑} : tiel⭑·e dir⭑·u al⭑ mi⭑·a sinjor⭑·o […] ; tiel⭑·e nun⭑ batal⭑·as la⭑
          koler⭑·o ; rigard⭑·u, tiel⭑·e vi dev⭑·as vi·n ten⭑·i ! tiel⭑·e bedaŭr⭑·ind·e
          est⭑·as la⭑ sort⭑·o de⭑ la⭑ bel⭑·o en⭑ la⭑ mond⭑·o ! ankoraŭ⭑ neniu mort⭑·em·ul·o
          est⭑·is tiel⭑·e honor⭑·it·a kiel⭑ vi nun⭑ !

          Rim.: Z. skrib⭑·as: kiam⭑ oni vol⭑·as uz⭑·i la⭑ senc⭑·on de⭑ la⭑ vort⭑·oj
          „tia“ kaj⭑ „tiel⭑“ en⭑ form⭑·o pli⭑ akcent⭑·it·a, mi trov⭑·as la⭑ vort⭑·ojn
          „tiel⭑·a“ kaj⭑ „tiel⭑·e“ tre⭑ bon⭑·aj .

tiel⭑·a

          {Tia} : mi sci⭑·as pri⭑ la⭑ tiel⭑·a vir⭑·o […], ke⭑ li est⭑·is ek·lev⭑·it·a en⭑
          Paradiz⭑·on, kaj⭑ aŭd⭑·is ne·dir⭑·ebl·ajn vort⭑·ojn ; ne⭑ okaz⭑·is de⭑ kiam⭑
          hom⭑·oj est⭑·iĝ·is sur⭑ la⭑ ter⭑·o, tiel⭑·a ter⭑-trem⭑·o, tiel⭑ grand⭑·a ; tiel⭑·a
          pet⭑·o est⭑·as rifuz⭑·at·a ; vi kontraŭ⭑ mi tiel⭑·ajn tondr⭑·ojn ĵet⭑·as ?

          Rim.: Z. not⭑·as: la⭑ diferenc⭑·o inter⭑ la⭑ senc⭑·o de⭑ „tia“ kaj⭑ „tiel⭑·a“
          est⭑·as tiel⭑ mal·grand⭑·a, ke⭑ la⭑ okaz⭑·oj por⭑ „tiel⭑·a“ est⭑·as tre⭑
          mal·oft⭑·aj .

tiel⭑ ke⭑, tiel⭑ ... ke⭑

   1.
          En⭑ tia manier⭑·o, ke⭑ sekv⭑·e...; en⭑ tia·j cirkonstanc⭑·oj ke⭑ do⭑...: se⭑
          vi ne⭑ akir⭑·os la⭑ am⭑·on de⭑ la⭑ princ⭑·o, tiel⭑ ke⭑ li pro⭑ vi forges⭑·u
          patr⭑·on kaj⭑ patr⭑·in·on... .

   2.
          En⭑ tia grad⭑·o ke⭑...; {tiom⭑ ke⭑} ...: la⭑ nokt⭑·o est⭑·is tiel⭑ mal·lum⭑·a,
          ke⭑ ni nenio·n pov⭑·is vid⭑·i .

   Rim.: _Tiel⭑ ke⭑_ ne⭑ est⭑·as tut⭑·e fiks¹·it·a esprim⭑·o, ĝi akcept⭑·as inter⭑·ajn
   vort⭑·ojn: nur⭑ se⭑ hom⭑·o vi·n tiel⭑ ek·am⭑·us, ke⭑ vi est⭑·us por⭑ li pli⭑ ol⭑ patr⭑·o
   kaj⭑ patr⭑·in·o... .

   [artikol⭑-versi⁹·o: 1.108 2023/03/28 10:31:58 ]
     __________________________________________________________________