tinktur²·/·o

tinktur²·o

   1.
          Flu⭑·aĵ·a {substanc²·o} por⭑ kolor⭑·ig·i teks⭑·aĵ·ojn aŭ⭑ faden⭑·ojn per⭑
          en·sorb⭑·ad·o: plant⭑·o, kiu liver⭑·as verd⭑·an tinktur²·on ; ŝi sci⭑·is, kiel⭑
          far⭑·i la⭑ pli⭑ mal·facil⭑·ajn tinktur²·ojn: la⭑ blu⭑·on kaj⭑ la⭑ ruĝ⭑·on, kiu·jn
          la⭑ plej⭑~mult⭑·o el⭑ la⭑ hom⭑·oj eĉ⭑ ne⭑ kuraĝ⭑·is prov⭑·i .

   2.
          {Solv⭑·aĵ·o} de⭑ iu substanc²·o en⭑ {alkohol¹·o} : fenkol⭑·a tinktur²·o ;
          tinktur²·o de⭑ opi¹·o ; kurac⭑·ist·o […] energi⭑·e trumpet⭑·is pri⭑ si⭑·a
          propr⭑·a lert⭑·ec·o, laŭd⭑·is si⭑·ajn tinktur²·ojn kaj⭑ mirakl¹·ajn ŝmir⭑·aĵ·ojn
          . {dekokt⁽⁺⁾·aĵ·o} , {infuz⭑·aĵ·o}

tinktur²·i

   (tr)

          {Kolor⭑·ig·i} per⭑ tinktur²·o: arkeologi³·aj trov⭑·oj indik³·as ke⭑ jam⭑ ĉ.
          3000 a.K. oni tinktur²·is lan⭑·on ruĝ⭑·a, blu⭑·a, verd⭑·a, kaj⭑ flav⭑·a en⭑
          Mezopotami⁽⁺⁾·o ; batik⁽⁺⁾·o [est⭑·as] metod¹·o, precip⭑·e uz⭑·at·a en⭑ Jav⁽⁺⁾·o, por⭑
          tinktur²·i ŝtof⭑·ojn per⭑ kolor⭑·aj desegn⭑·oj ; ili hav⭑·is tinktur²·it·an
          harar⁽⁺⁾·on .

tinktur²·ist·o

          Hom⭑·o, kies⭑ {meti⭑·o} est⭑·as kolor⭑·ig·i aŭ⭑ sen·makul⭑·ig·i teks⭑·aĵ·ojn: kiam⭑
          tinktur²·ist·oj vol⭑·as tinktur²·i lan⭑·on purpur⭑·a, […] ili pren⭑·as el⭑ la⭑
          mult⭑·aj kolor⭑·oj nur⭑ la⭑ blank⭑·an lan⭑·on ; tiu+temp⭑·e urin⭑·o est⭑·is
          util⭑·ig·at·a de⭑ tinktur²·ist·oj, ili uz⭑·is la⭑ likv⁸·on por⭑ prepar⭑·i si⭑·ajn
          ŝtof⭑·ojn antaŭ⭑ la⭑ tinktur²·ad·o kaj⭑ por⭑ de·gras⭑·ig·o de⭑ lan⭑·o .

   [artikol⭑-versi⁹·o: 1.21 2023/10/21 13:52:03 ]
     __________________________________________________________________