tiom⭑

tiom⭑

   (adverb⭑·o)

   1.
          Tiu kvant⭑·o, tiu nombr⭑·o: [ili] pren⭑·is sur⭑ si·n mal·facil⭑·an task¹·on
          […] ĝust⭑·e […], kiam⭑ ekzist⭑·is tiom⭑ da⭑ mal·help⭑·oj ; ŝi pens⭑·is pri⭑
          tiom⭑ mult⭑·aj da⭑ afer⭑·oj ; [li] pens⭑·is, ke⭑ la⭑ tajlor⭑·o mort⭑·ig·is tiom⭑
          da⭑ hom⭑·oj ; la⭑ lip⭑·oj, kiu·jn mi kis⭑·ad·is tiom⭑ oft⭑·e ; tiom⭑ mult⭑·e da⭑
          labor⭑·oj kaj⭑ sufer⭑·oj ; cent⭑ du⭑×dek⭑ sep⭑ jar⭑·oj, tiom⭑ est⭑·is la⭑ jar⭑·oj
          de⭑ la⭑ viv⭑·o de⭑  ; tiom⭑ mal·feliĉ⭑·oj ; tiom⭑ mult⭑·e da⭑
          mal·feliĉ⭑·oj ; oni neniam⭑ antaŭ⭑·e observ⭑·is en·kadr⭑·e de⭑ tiu+spec⭑·a
          esplor⭑·ad·o tiom⭑ da⭑ hom⭑·oj .

   2.
          Tia+grad⭑·e, tiel⭑ fort⭑·e, tiel⭑ intens⁴·e: tiom⭑ pli⭑ bon⭑·e ! tiom⭑ pli⭑
          grav⭑·e ; est⭑·as tiom⭑ sam⭑·e prudent⭑·e pren⭑·i serioz⭑·e pres⭑·an nigr⭑·aĵ·on
          kaj⭑ paper⭑·on, kiel⭑ ĉia·n ali⭑·an afer⭑·on ; tiom⭑ sam⭑·e mal·bon⭑·e kiel⭑
          long⭑·e~daŭr⭑·an kun·tuŝ⭑·iĝ·ad·on kun⭑ la⭑ aer⭑·o, la⭑ konjunktiv⁽⁺⁾·o el·port⭑·as
          ankaŭ⭑ la⭑ konstant⭑·an for·est⭑·on de⭑ tiu ĉi⭑ last⭑·a .

   3.
          Sam⭑+kvant⭑·e, proporci¹·e: verŝ⭑·u al⭑ mi tiom⭑ da⭑ akv⭑·o, kiom⭑ da⭑ vin⭑·o; la⭑
          patr⭑·o don⭑·is al⭑ ni tiom⭑ da⭑ pir⭑·oj, kiom⭑ da⭑ pom⭑·oj; mi hav⭑·as tiom⭑ da⭑
          libr⭑·oj, kiom⭑ (aŭ⭑: kiel⭑) vi; Konfuce⁽⁺⁾·ism·o est⭑·as ne⭑ tiom⭑ religi⭑·o,
          kiom⭑ filozofi¹·o; kial⭑ mi⭑·a frat⭑·o […] pov⭑·us don⭑·i lecion⭑·ojn de⭑
          pentr⭑·ad·o, hav⭑·ant·e tiom⭑ sam⭑·e da⭑ talent⭑·o kaj⭑ kapabl⭑·o kiel⭑ mi, kaj⭑
          mi ne⭑ pov⭑·as? ? help⭑·u al⭑ li tiom⭑, kiom⭑ vi pov⭑·os; las⭑·u li·n demand⭑·i
          tiom⭑, kiom⭑ li dezir⭑·as ; mi pov⭑·as dir⭑·i almenaŭ⭑ tiom⭑, kiom⭑ mi ĝi·n
          aŭd⭑·is ; kiom⭑ da⭑ kap⭑·oj, tiom⭑ da⭑ opini⭑·oj ; ĝi plaĉ⭑·os al⭑ mi tiom⭑
          sam⭑·e, kiel⭑ se⭑ mi⭑·aj vers⭑·oj est⭑·us el·kri⭑·at·aj de⭑ publik⭑·a anonc⭑·ist·o .

   {kiom⭑} , {tiel⭑} .
   Rim.: Z klar⭑·ig·as, ke⭑ „egal⭑·e bon⭑·aj ankaŭ⭑ est⭑·as la⭑ esprim⭑·oj mi kon⭑·as tiom⭑
   hom⭑·ojn kaj⭑ mi kon⭑·as tiom⭑ da⭑ hom⭑·oj“.

tiom⭑·a

   1.
          Montr⭑·a adjektiv⭑·o indik³·ant·a numer⭑·on ( {kiom⭑·a} ? ‐ tiom⭑·a): jam⭑ de⭑
          du⭑×dek⭑ jar⭑·oj  komenc⭑·is si⭑·ajn leter⭑·ojn per⭑ la⭑ jen⭑·a
          formul¹·o: „re·memor⭑·ant·e vi⭑·an estim⭑·at·an skrib⭑·aĵ·on de⭑ la⭑ tiom⭑·a tag⭑·o
          kur⭑·ant·a kaj⭑ ni⭑·an antaŭ⭑·an korespond⭑·ad·on, mi hav⭑·as la⭑ honor⭑·on
          inform¹·i vi·n […]“ ; ĉiu·n foj⭑·on li verdikt¹·is: ĉapitr⭑·o tiom⭑·a est⭑·as
          ne·publik⭑·ig·ebl·a .

   2.
          Est⭑·ant·a en⭑ tia kvant⭑·o aŭ⭑ je⭑ tia grad⭑·o (ke⭑ ...): la⭑ hom⭑·o
          trans·form⭑·as la⭑ medi³·on, adapt³·as ĝi·n al⭑ si kaj⭑ sekv⭑·e okaz⭑·as, ke⭑ la⭑
          trans·form⭑·iĝ·o ating⭑·as tiom⭑·an grad⭑·on, ke⭑ la⭑ viv⭑-kondiĉ⭑·oj, la⭑
          produkt⭑·aj fort⭑·oj far⭑·iĝ·as tut⭑·e mal·sam⭑·aj .

tiom⭑ ke⭑, tiom⭑ ... ke⭑

          En⭑ tia kvant⭑·o, en⭑ tia grad⭑·o, tiel⭑ fort⭑·e ke⭑...; {tiel⭑ ke⭑^2} : li
          drink⭑·is tiom⭑, ke⭑ li ebri¹·iĝ·is; la⭑ esperant⭑·ist·oj tut⭑·e ne⭑
          pretend⭑·as, ke⭑ ili⭑·a lingv⭑·o prezent⭑·as io·n tiom⭑ perfekt⭑·an, ke⭑ nenio
          pli⭑ alt⭑·a jam⭑ pov⭑·us ekzist⭑·i ; ni hav⭑·as tiom⭑ da⭑ mon⭑·o, ke⭑ ni
          mezur⭑·as [ĝi·n] per⭑ buŝel⭑·oj ; en⭑ la⭑ mal·grand⭑·a salon⭑·o […] est⭑·is
          tiom⭑ mult⭑·e da⭑ hom⭑·oj, ke⭑ ili star⭑·is unu⭑ apud⭑ la⭑ ali⭑·a tiel⭑ dens⭑·e,
          kiel⭑ rafan⭑·et·oj en⭑ fask⭑·o .

ĝis⭑ tiom⭑ ke⭑

   (de·pend⭑·ig·a konjunkci⭑·o)

          Ĝis⭑ tia grad⭑·o, ĝis⭑ tiu punkt⭑·o ke⭑...: ili·n eduk⭑·ant·e ĝis⭑[ ]tiom⭑,
          ke⭑ ili far⭑·iĝ·os plen⭑~valid⁴·aj hom⭑·oj .

   [artikol⭑-versi⁹·o: 1.30 2023/09/04 19:01:52 ]
     __________________________________________________________________