ton⭑·/·o

ton⭑·o

   1.
          Muzik⭑·a {son⭑·o} , hav⭑·ant·a difin⭑·it·an alt⭑·ec·on: li tamen⭑ aŭd⭑·is
          ankoraŭ⭑ la⭑ ton⭑·ojn de⭑ orgen⭑·o ; tio est⭑·as nur⭑ du⭑ ton⭑·oj, ĉiam⭑ bum⁽⁺⁾,
          bum⁽⁺⁾ ! son⭑·u plu⭑·e, vi ton⭑·oj de⭑ la⭑ bel⭑·a ĉas⭑-korn⭑·o ; nur⭑ raŭk⭑·e son⭑·is
          la⭑ ton⭑·oj, kiu·jn la⭑ mal·jun⭑·a vir⭑·o el·ig⭑·is, post⭑·e li mal·laŭt⭑·e
          kant⭑·et·is por⭑ si mem⭑ iu·n kant⭑·on ; jen⭑ tiu jen⭑ ali⭑·a aŭd⭑·is ia·n
          strang⭑·an ton⭑·on, simil⭑·an al⭑ son⭑·o de⭑ preĝ⭑·ej·a sonor⭑·il·o ; mir⭑·ind·a
          flut⭑·o, el⭑ ĝi el·ir⭑·is ton⭑·o, tiel⭑ long⭑·e tir⭑·it·a, kiel⭑ son⭑·o de⭑
          lokomotiv⭑·o ; mis·ton⭑·o.

        a)
                Ĉef·ton⭑·o, baz¹·a son⭑·o de⭑ muzik⭑·a skal⭑·o, sur⭑ kiu est⭑·as
                fundament⭑·it·a muzik⭑·a verk⭑·o: don⭑·i la⭑ ton⭑·on (hav⭑·i la⭑ ĉef⭑·an
                voĉ⭑·on; est⭑·i sufiĉ⭑·e influ⭑·a por⭑ est⭑·i obe⭑·e imit⭑·at·a de⭑ ĉiu·j,
                {konduk⭑·i 5} ) .

        b)
                Alt⭑·ig·o, mal·al·tig⁸·o aŭ⭑ ten⭑·o de⭑ voĉ⭑·--alt⭑·ec·o dum⭑ parol⭑·ad·o:
                afabl⭑·a, amik⭑·a, koler⭑·a, kor⭑+tuŝ⭑·a ton⭑·o; la⭑ amas⭑·o […] ĉiu·n
                vort⭑·on el·parol⭑·it·an per⭑ aŭtoritat⭑·a ton⭑·o de⭑ sci⭑·ant·o sankt⭑·e
                kred⭑·as ; dir⭑·i kun⭑ protekt¹·a ton⭑·o ; per⭑ kategori¹·a ton⭑·o ;
                despot¹·a ton⭑·o ek·son⭑·is en⭑ li⭑·a voĉ⭑·o ; per⭑ kia rajt⭑·o vi
                parol⭑·as al⭑ mi per⭑ la⭑ ton⭑·o de⭑ super·ul⭑·o ? respond⭑·is la⭑
                administr⭑·ant·o per⭑ ton⭑·o jes⭑·ant·a kaj⭑ sam⭑+temp⭑·e demand⭑·a ; de⭑
                tiu moment⭑·o la⭑ ton⭑·o de⭑ ni⭑·a inter·parol⭑·ad·o iom⭑ dolĉ⭑·iĝ·is ; la⭑
                ĉef⭑·a ton⭑·o de⭑ la⭑ libr⭑·o est⭑·as iom⭑ melankoli³·a. {fraz¹-melodi¹·o}
                , {prozodi¹·o}

   2.
          Nuanc⭑·o de⭑ kolor⭑·o: ĉirkaŭ⭑·e la⭑ mont⭑·oj ricev⭑·is bel⭑·eg·an verd⭑·an ton⭑·on
          .

   3.
          {dut⁽⁺⁾·o^1}

bon⭑~ton⭑·o, bon⭑·a ton⭑·o

          Elegant¹·a {ĝentil⭑·ec·o} de⭑ bon⭑~eduk⭑·it·a hom⭑·o: nur⭑ en⭑ la⭑ ĉef·urb⭑·o
          ekzist⭑·as ja⭑ bon⭑·-~ton⭑·o ; la⭑ vizit⭑·o en⭑  aparten⭑·as jam⭑
          al⭑ la⭑ bon⭑·a ton⭑·o ; long⭑·a list¹·o de⭑ konsil⭑·oj, ŝveb³·ant·aj inter⭑ alt⭑·a
          moral¹·o kaj⭑ simpl⭑·a ordinar⭑·a bon⭑~ton⭑·o .

dek⭑-du⭑-ton⭑·ism·o

          Aŭstr⁽⁺⁾·uj·--de·ven⭑·a muzik⭑·a skol³·o el⭑ la⭑ komenc⭑·o de⭑ la⭑ 20a jar⭑-cent⭑·o,
          kiu {ne·tonal⁽⁺⁾·e} uz⭑·as de⭑ la⭑ dek⭑ du⭑ kromat⁽⁺⁾·ajn ton⭑·ojn de⭑ okt⁽⁺⁾·o;
          {dodekafonism⁽⁺⁾·o} : post⭑ la⭑ el·migr⭑·ad·o de⭑  en⭑ Uson⁹·on […]
          la⭑ dek⭑-du⭑-ton⭑·ism·o precip⭑·e dis·vast⭑·iĝ·is en⭑ nord⭑·a Amerik⁸·o ; la⭑
          diferenc⭑·oj inter⭑ la⭑ dek⭑-du⭑-ton⭑·ism·a teknik³·o de⭑  kaj⭑ la⭑
          „kompon¹·ad·o per⭑ 12 ton⭑·oj“ de⭑  est⭑·as grav⭑·aj .

sub·ton⭑·o

          Mal·ĉef⭑·a ton⭑·o, subtil¹·e sent⭑·ebl·a {nuanc⭑·o} : mild²·a ironi¹·o […] est⭑·as
          konstat⭑·ebl·a kiel⭑ ia⭑ sub·ton⭑·o en⭑ la⭑ original¹·aj proz¹-verk⭑·oj de⭑
           .

unu⭑+ton⭑·a

          Ĉiam⭑ samson⁽⁺⁾·a, sam⭑+kolor⭑·a, sam⭑+aspekt¹·a, ne⭑ vari³·a, {banal²·a} ,
          {griz⭑·a} , {monoton⁶·a} : la⭑ silent⭑·a, humil⭑·a, unu⭑+ton⭑·a pens⭑·o de⭑ la⭑
          pal⭑·a vir⭑·in·o ; ili⭑·aj raport⭑·oj est⭑·is ted⭑·e unu⭑+ton⭑·aj ; teks⭑·aĵ·oj
          mal·delikat⭑·aj kaj⭑ unu⭑+ton⭑·aj ; iu obtuz³·a, unu⭑+ton⭑·a bru⭑·ad·o .

unu⭑-ton⭑·o, unu⭑+ton⭑·ec·o

          Karakter⭑·o de⭑ tio, kio hav⭑·as nur⭑ unu⭑ ton⭑·on, unu⭑ kolor⭑·on, daŭr⭑·e
          sam⭑·an aspekt¹·on: unu⭑+ton⭑·ec·o de⭑ la⭑ pejzaĝ⭑·o, la⭑ incit⭑·ant·a flav⭑·ec·o de⭑
          la⭑ sabl⭑·o, la⭑ varm⭑·eg·o kaj⭑, antaŭ⭑ ĉio, la⭑ sen·fin⭑·a sen·lim⭑·ec·o ― jen⭑
          est⭑·as la⭑ ĉef⭑·aj ec⭑·oj de⭑ la⭑ libi⁸·a dezert⭑·o ; en⭑ la⭑ tag⭑·o de⭑  , grup⭑·oj da⭑ hom⭑·oj ir⭑·as dum⭑ mult⭑·aj hor⭑·oj de⭑ dom⭑·o al⭑ dom⭑·o,
          kant⭑·ant·e „  “ kun⭑ ĝoj⭑·a unu⭑-ton⭑·o .

   [artikol⭑-versi⁹·o: 1.107 2023/10/21 14:37:42 ]
     __________________________________________________________________