vidu ankaŭ la klarigojn
tranĉ·/·i

tranĉ·i

   (tr)

   1.
          {Divid·i} solid²·aĵ·on per akr·a il·o: la tajlor·et·o, pren·is pan·on el
          la ŝrank·o, tranĉ·is pec·on tra la tut·a bul·o kaj sur·ŝmir·is la
          marmelad¹·on ; ili bat·et·end·is foli·ojn da or·o kaj tranĉ·is ili·n en
          form·o de faden·oj por en·teks·i ; ambaŭ·tranĉ·a glav·o ; [ili]
          kolekt·is de ĝi kolocint⁽⁺⁾·ojn […] kaj tranĉ·is ili·n en la kaldron·on
          kun la sup·o ; li tranĉ·is pec·on da lign·o kaj iu+foj·e ankaŭ tranĉ·is
          al si la fingr·on ; ŝi tamen baldaŭ re·e si·n lev·is, por en·verŝ·i
          te·on al si·a edz·o kaj tranĉ·i pan·on kun buter·o ; per si·a pioĉ⁴·et·o,
          li tranĉ·is en la glaci·o kelk·ajn ŝtup·ojn ; vi·a lang·o kiel
          akr·ig·it·a raz·il·o ĝi tranĉ·as malic·on ; el fremd·a led·o oni tranĉ·as
          larĝ·e ; tranĉ·i rekt·e en la karn¹·on (uz·i efik·an, sed mal·mild²·an
          rimed·on) ; per tond·il·oj li tranĉ·is la dekstr·an manik·on ; ĉiu
          tajlor·o hav·as si·an tranĉ-manier·on . {falĉ·i} , {fend·i} , {hak·i} ,
          {romp·i} , {sekc·i} , {tond·i}

   2.
          Tra·iĝ·i: kelk~dek·o da kanal¹·oj […] tranĉ·is [la eben·aĵ·on] en ĉiu·j
          direkt·oj, kaj ĝi ŝajn·is kvazaŭ ret·o ; la vip·et·o de la duk-in·o,
          sving·it·e de koler·a brak·o, tranĉ·is sibl·ant·e la aer·on ; kor+ŝir·a
          ĝem·o kaj plor·o tranĉ·is la glaci·an aer·on de la nokt·o ; tranĉ·is la
          mal·lum·on per blank·aj okul·oj aŭtomobil¹·o de la ruĝ·a kruc·o .
          {apart·ig·i} , {dis·lim·i} , {tra·kur·i}

   3.
          Akr⁽⁺⁾·e kaj dolor·e {frap·i} la sent·um·ojn: krud·a vent·o tranĉ·is al ĉiu
          la vizaĝ·on ; la frost·o tranĉ·is la mal·jun·ajn pulm·ojn ; la lum·o
          […] al la proksim·e star·ant·aj tranĉ·as la okul·ojn kaj ili pen·as
          esting·i ĝi·n ; la vid·o de la riĉ·a tabl·o akr·e tranĉ·is si·n en la
          okul·ojn ; dolor·o, envi·o, koler·o tranĉ·is tiam du×dek vir·in·ajn
          brust·ojn ; ha, nun vi plor·as, nun kompat·o tranĉ·as vi·ajn kor·ojn ;
          la vort·oj slav⁽⁺⁾·aj, […] en·met·it·e en sistem·on roman¹·a+german·an,
          tranĉ·as la orel·on . {agac·i^2} , {impres·i} , {incit·i^4} ,
          {pik·i^2} , {taŭz⁽⁺⁾·i^1.c} , {turment·i}

tranĉ·o

   1.
          Ag·o tranĉ·i; rezult²·o de tiu ag·o: ĉiu kap·o kalv⁴·iĝ·is, kaj ĉiu barb·o
          est·as for·tond·it·a, sur ĉiu·j man·oj est·as tranĉ·oj, kaj sur la
          lumb·oj est·as sak·aĵ·o ; sur li·a kap·o est·as long·a tranĉ·o ; [li]
          ŝmir·is la part·on de li seg·it·an, por ke […] la freŝ·a tranĉ·o de la
          lign·o ne apart·iĝ·u blank·e ; ĉiu lingv·o dis·tranĉ·as la real¹·on laŭ
          propr·aj angul·oj, en tranĉ·ojn kun mal·sam·aj form·oj kaj grand·ec·oj ;
          rilat·o inter la pozici¹·o de ĉiu cifer·o kaj la dek·um·a tranĉ·o, al
          kiu ĝi aparten·as ; post 1882 Zamenhof far·is plur⁴·ajn tranĉ·ojn kaj
          redukt⁴·ojn en la pra·versi⁹·o de la lingv·o, kun la cel·o ĝi·n laŭ·ig·i
          al minimum³·aj gramatik·o kaj vort·o-stok⁹·o ; Fest·o kulmin⁽⁺⁾·is per
          tranĉ·o de la tradici¹·a kuk·o .

   2.
          {dedekind⁽⁺⁾·a tranĉ·o}

tranĉ·aĵ·o

   1.
          {Pec·o} apart·ig·it·a per tranĉ·o: rid·ant·e oni kapt·ad·is tranĉ·aĵ·ojn da
          pom·oj ; sklav·oj en·port·is tri-pied·on […], sur kiu·n ili komenc·is
          ŝut·i et·ajn tranĉ·aĵ·ojn da mirh·o kaj nard⁽⁺⁾·o ; sur vesper·a tabl·o
          est·is te·o kun tranĉ·aĵ·oj de ŝink·o ; mi don·is al ŝi tranĉ·aĵ·on da
          pan·o tremp·it·an en miel·o ; ili ankoraŭ ŝmir·as buter·on sur si·ajn
          pan+tranĉ·aĵ·ojn .

   2.
          Tranĉ·o, fend·o: la [hak]il·o fal·is per·fort·e sur la kverk·aĵ·an
          tabul·on en kiu·n ĝi kav·ig·is profund·an tranĉ·aĵ·on .

tranĉ·il·o

          Divers+form·a il·o por tranĉ·i: la tranĉ·il·o est·is tiel mal·akr·a, ke
          mi ne pov·is tranĉ·i per ĝi la viand·on kaj mi dev·is uz·i mi·an poŝ·an
          tranĉ·il·on ; oni met·is antaŭ mi manĝ·il·ar·on, kiu konsist·is el
          teler·o, kuler·o, tranĉ·il·o, fork·o, glas·et·o ; far·u al vi ŝton·ajn
          tranĉ·il·ojn ; est·is al ŝi, […] kiel se ŝi paŝ·us sur akr·ajn
          pingl·ojn kaj tranĉ·il·ojn ; la fiŝ·o est·is kapt·it·a, […] la
          serv·ist·in·o per grand·a tranĉ·il·o ĝi·n dis·tranĉ·is ; en mi·a zon·o
          sid·is tranĉ·il·o kaj pistol·o ; ne tim·u tranĉ·il·on, tim·u babil·on .

al·tranĉ·i

   (tr)

          Don⁽⁺⁾·i ĝust·an form·on per tranĉ·ad·o: el la tol·o oni al·tranĉ·is dek~du
          pec·ojn ; vest·ojn, super·vest·ojn kaj  iom pli elegant¹·an tol·aĵ·on
          mi al·tranĉ·i ne pov·us .

ĉirkaŭ·tranĉ·i

   (tr)

          Tranĉ·i ĉe la ĉirkaŭ·o, por don·i ĝust·an form·on: pacienc·e ŝi
          ĉirkaŭ·tranĉ·is unu post la ali·a ĉiu·jn pres·ajn liter·ojn, kiu·jn ŝi
          bezon·is por kompost·i si·an leter·on ; la salik·a branĉ·o tie ekster·e
          far·iĝ·is bel·eg·a arb·o, liber·a kaj ne ĉirkaŭ·tranĉ·it·a ĝi tie star·is
          .

de·tranĉ·i, for·tranĉ·i

   (tr)

   1.
          {Apart·ig·i} , {for·ig·i} tranĉ·ant·e: ili de·tranĉ·is tie branĉ·on kun
          unu penik·o da vin-ber·oj ; [li] for·raz·is al ili du·on·on de la
          barb·o, kaj de·tranĉ·is ili·ajn vest·ojn ĝis du·on·o ;  pren·is
          akr·an ŝton·on, kaj de·tranĉ·is la prepuci⁽⁺⁾·on de si·a fil·o ; de·tranĉ·i
          la ung·ojn ; mal·delikat·aj kre·aĵ·oj, ili for·tranĉ·is pec·on de mi·a
          bel·eg·a barb·o ! li de·tranĉ·is bukl·on de si·aj arĝent+kolor·aj har·oj ;
          la kol·o de la botel·o rest·is ne·romp·it·a, kaj oni ĝi·n de·tranĉ·is per
          diamant·o ; li pren·is el si·a zon·o mal·grand·an ponard·on, kaj
          for·tranĉ·is la sigel·on ĉe la mal·supr·o ; potenc·a konstru·aĵ·o […] de
          la form·o de de·tranĉ·it·a (sen·pint·a) piramid¹·o ; dek foj·ojn mezur·u,
          unu foj·on de·tranĉ·u .

   2.
          {Apart·ig·i} , {for·ig·i} akr·e: li for·ig·is tiu·n paragraf¹·on kiel
          ne·praktik·an, ankaŭ li for·tranĉ·is mult·on el la last·a punkt·o ;
          neces·os pli for·tranĉ·i publik·ajn el·spez·ojn ; oni dev·as radik·e
          for·tranĉ·i la ribel·em·on ; [li] refut¹·as, ke tiu revoluci¹·o ver·e
          cel·is egal·ec·on: ĝi for·tranĉ·is tut·an ar·on da ne·franc·e parol·ant·aj
          minoritat⁽⁺⁾·oj .

   3.
          (p.p. {angul·o} rilat·e al {kurb·o}  {surfac⁸·o} ) Dir·i, ke eben·a
          angul·o de·tranĉ·as {ark·on} sur cirkl⁸·o, signif·as, ke la rand·oj de
          tiu ark·o est·as inter·sekc·o-punkt·oj de la cirkl⁸·o kun la later⁴·oj de
          la angul·o; dir·i, ke solid²·a angul·o de·tranĉ·as surfac⁸·on sur sfer¹·o,
          signif·as, ke tiu surfac⁸·o est·as inter·sekc·o de la sfer¹·o kun la
          solid²·a angul·o: {centr·a angul·o} est·as du·obl·o de {cirkonferenc⁽⁺⁾·a
          angul·o} , kiu de·tranĉ·as la sam·an ark·on.

el·tranĉ·i

   (tr)

   1.
          Don⁽⁺⁾·i form·on al io, for·tranĉ·ant·e de ĝi pec·et·ojn, {tajl⁸·i} : [li]
          el·tranĉ·as la komik¹·ajn amuz·ajn bild¹·ojn ; la sap·ist·o el·ŝir·is el la
          sub·ŝtof·o de si·a mal·nov·a jak·o ruĝ·an ĉifon·on, el·tranĉ·is el ĝi
          dent+vic·an kok·an krest¹·on kaj al·glu·is ĝi·n ; li el·tranĉ·is du
          pec·et·ojn da lign·o, kiu·j simil·is al mal·grand·aj lign·aj ŝu·oj ;
          el·tranĉ·i el haŭt·oj rimen·ojn ; en la balkon¹·o est·is el·tranĉ·it·a
          karikatur²·a vizaĝ·o .

   2.
          For·tranĉ·i el io: la jun·ul·o ir·is al la drak·o, el·tranĉ·is la sep
          lang·ojn ; per ĉi tiu ponard·o mi pov·us el·tranĉ·i tiu·n mal·nobl·an
          kor·on ; prem-maŝin·oj el·tranĉ·is la neces·ajn form·ojn per unu-sol·a
          prem·o .

en·tranĉ·o

          Tranĉ·e far·it·a {sulk·o} : en·tranĉ·ojn pro mort·int·o ne far·u sur vi·a
          korp·o ; [li] far·is kruc+form·an en·tranĉ·on de la umbilik·o ĝis la
          ŝlos·il-ost·o ; ĉiu+maten·e mi far·is en·tranĉ·on en mal·nov·an lat⁴·on
          (nombr·ant·e tag·ojn) ; akr·aj ŝton·oj far·is et·ajn, blank·ajn
          en·tranĉ·ojn sur la supr·a led·o de li·aj marŝ·o-ŝu·oj . {fend·o} ,
          {fold⁽⁺⁾·o} , {kanel⁽⁺⁾·o} , {krev·o}

mis·tranĉ·o

   1.
          Mal·bon·e tranĉ·i: Kaheno ĉiam mis·tranĉ·as oblikv¹·e .

   2.
          {Vort-lud·o} en kiu de mal·sam·a divid·o de samson⁽⁺⁾·aj vort·oj rezult²·as
          mal·sam·a senc·o, ekzempl·e enla strang·a butik·okajlast·-~rang·a
          butik·o“; {kalembur⁽⁺⁾·o} : li ne mark·is per paŭz·o la lim·ojn inter la
          radik·oj en si·aj mis·tranĉ·oj .

poŝ-tranĉ·il·o

          Mal·grand·a tranĉ·il·o kun fald·ebl·a kling²·o: mi kur·is kun sovaĝ·a
          furioz·o al iu arb·o kaj pik·ad·is ĝi·n per mi·a poŝ-tranĉ·il·o ; sur la
          bask·on ŝi el·met·ad·is rozari·on, poŝ-tranĉ·il·on, kelk·e da
          pan+krust·et·oj .

dedekind⁽⁺⁾·a tranĉ·o

          (en la ar·o de {racional⁽⁺⁾·oj} ) Tia du·op·o  el sub·ar·oj de la
          ar·o de racional⁽⁺⁾·oj, ke: (1) ĉiu element¹·o de  est·as strikt⁽⁺⁾·e
          mal·pli grand·a ol ajn·a element¹·o de  ; (2) por ĉiu pozitiv¹·a
          racional⁽⁺⁾·o  ekzist·as tia·j  kaj  , ke  :
          ne·racional⁽⁺⁾·o est·as difin·ebl·a per (dedekind⁽⁺⁾·a) tranĉ·o far·at·a en
          racional⁽⁺⁾·oj . {Dedekind⁽⁺⁾·o}

   [artikol-versi⁹·o: 1.125 2023/10/21 14:37:42 ]
     __________________________________________________________________