vidu ankaŭ la klarigojn
trankvil⭑·/·a
trankvil⭑·a
1.
Agit²·at·a de⭑ nenia·j zorg⭑·oj; plen⭑·e liber⭑·a de⭑ ĉiu ajn⭑ spirit⭑·a
ekscit⭑·ec·o; hav⭑·ant·a firm⭑·an cert⭑·ec·on pri⭑ si mem⭑ kaj⭑ ne⭑ sent⭑·ant·a
tim⭑·on pri⭑ la⭑ est⭑·ont·ec·o: est⭑·u trankvil⭑·a, mi⭑·a tut⭑·a ŝuld⭑·o est⭑·os
pag⭑·it·a al⭑ vi baldaŭ⭑ ; vi est⭑·as trankvil⭑·a pri⭑ vi⭑·a morgaŭ⭑·a tag⭑·o ;
konscienc⭑·o trankvil⭑·a est⭑·as bon⭑·a dorm⭑·il·o ; las⭑·u mi·n trankvil⭑·a ;
ŝi⭑·a voĉ⭑·o hav⭑·is son⭑·on cert⭑·ec·an kaj⭑ trankvil⭑·an ; almenaŭ⭑ mort⭑·on
hav⭑·os mi trankvil⭑·an ; kiu viv⭑·as trankvil⭑·e, viv⭑·as facil⭑·e ; li
respond⭑·is trankvil⭑·e kaj⭑ sen·tim⭑·e; ne⭑ sci⭑·ant·e, ĉu⭑ la⭑ lingv⭑·o ne⭑
subit⭑·e ali⭑·iĝ·os, ni ne⭑ pov⭑·us trankvil⭑·e labor⭑·i; ĉu⭑ mi trankvil⭑·e
tio·n ĉi⭑ toler⭑·u ? pac⭑·o ĉiam⭑ ambaŭ⭑ la⭑ popol⭑·ojn per⭑ bel⭑·a kron⭑·o lig⭑·u
plej⭑ trankvil⭑·e . {pac⭑·a}
2.
{Kviet⭑·a^1} : trankvil⭑·a dom⭑·o; akv⭑·o trankvil⭑·a est⭑·as akv⭑·o danĝer⭑·a
(Kp. kviet⭑·a akv⭑·o ŝir⭑·as la⭑ bord⭑·ojn); en⭑ trankvil⭑·a veter⭑·o ĉiu
rem⭑·as sen⭑ danĝer⭑·o ; trankvil⭑·a stel⭑·a nokt⭑·o kaj⭑ trankvil⭑·a sen·lim⭑·a
mar⭑·o ; en⭑ ni⭑·aj kongres⭑·oj okaz⭑·as ne⭑ ĉiam⭑ trankvil⭑·aj debat²·oj.
Rim.: _Trankvil⭑·a_ diferenc⭑·as de⭑ _kviet⭑·a_ per⭑ tio, ke⭑ ĝi koncern⭑·as la⭑
moral¹·an, kaj⭑ _kviet⭑·a_ la⭑ fizik⭑·an stat⭑·on. Sed⭑, ĉar⭑ la⭑ anim⭑-stat⭑·o oft⭑·e
modif³·as la⭑ ekster⭑·an aspekt¹·on de⭑ la⭑ hom⭑·o, _kviet⭑·a_ pov⭑·as ankaŭ⭑ hav⭑·i iel⭑
moral¹·an senc⭑·on kaj⭑ taŭg⭑·i por⭑ mal·fort⭑·a aŭ⭑ de·ten⭑·at·a emoci³·o, kiu ne⭑ aper⭑·as
sur⭑ la⭑ vizaĝ⭑·o. Invers⁴·e, oni pov⭑·as metafor¹·e uz⭑·i _trankvil⭑·a_ pri⭑
objekt⭑·oj. Tamen⭑ la⭑ deriv⁴·it·aj vort⭑·oj est⭑·as preskaŭ⭑ ĉiam⭑ uz⭑·at·aj laŭ⭑ la⭑
propr⭑·a senc⭑·o.
trankvil⭑·o
1.
Trankvil⭑·a anim⭑-stat⭑·o: li⭑·a kor⭑·o neniam⭑ ĝu⭑·os trankvil⭑·on ; se⭑ per⭑ ia⭑
bon⭑·a far⭑·o al⭑ vi trankvil⭑·on pov⭑·as mi al·port⭑·i, parol⭑·u ; la⭑ infan⭑·oj
don⭑·as al⭑ la⭑ hom⭑·oj moment⭑·on de⭑ forges⭑·o kaj⭑ trankvil⭑·o ; trov⭑·i
trankvil⭑·on en⭑ la⭑ pens⭑·o, ke⭑...
2.
{Kviet⭑·o^1} : sur⭑ la⭑ kamp⭑·ar·o reg⭑·is trankvil⭑·o.
{trankvil⭑·ec·o}
trankvil⭑·ec·o
{Trankvil⭑·o} : ŝi dir⭑·is kun⭑ dev⭑·ig·it·a trankvil⭑·ec·o; vi mem⭑ ne⭑ far⭑·us
kun⭑ anim⭑·a trankvil⭑·ec·o tiel⭑·an mal·just⭑·aĵ·on .
trankvil⭑·ig·i
(tr)
Ig⭑·i iu·n aŭ⭑ io·n {trankvil⭑·a^1} : trankvil⭑·ig·i la⭑ mal·pacienc⭑·ajn ;
trankvil⭑·ig·u por⭑ moment⭑·o vi⭑·an mir⭑·on ; trankvil⭑·ig·i la⭑ ĉagren⭑·on de⭑
iu; mi rapid⭑·os nun⭑ trankvil⭑·ig·i la⭑ amik⭑·ojn, kiu·j atend⭑·as
sopir⭑·ant·e ; don⭑·u al⭑ li trankvil⭑·ig·ajn konsil⭑·ojn; la⭑ bon⭑·a vir⭑·in·o
trankvil⭑·ig·is si⭑·an soif⭑·on ; mi trankvil⭑·ig·is kaj⭑ kviet⭑·ig·is mi⭑·an
anim⭑·on .
trankvil⭑·ig·e
En⭑ trankvil⭑·ig·a manier⭑·o: „ne⭑ grav⭑·as,“ Oĵo dir⭑·is trankvil⭑·ig·e ; la⭑
veget⭑·aĵ·oj efik⭑·as kun⭑·e kun⭑ ir⭑·ad·o apart⭑·e trankvil⭑·ig·e ; „tio est⭑·as
nur⭑ optik¹·a fenomen¹·o“, li dir⭑·is trankvil⭑·ig·e al⭑ si mem⭑ .
trankvil⭑·iĝ·i
(ntr)
Far⭑·iĝ·i {trankvil⭑·a^1} : la⭑ princ⭑·o trankvil⭑·iĝ·is subit⭑·e ; anim⭑·o mi⭑·a
grad⭑·e trankvil⭑·iĝ·as ; ankaŭ⭑ inter⭑ tiu·j popol⭑·oj vi ne⭑ trankvil⭑·iĝ·os
kaj⭑ ne⭑ est⭑·os ripoz⭑·o por⭑ vi⭑·a pied⭑·o ; sufiĉ⭑·e, trankvil⭑·iĝ·u de⭑ l'⭑
bat⭑·ad·o, ho⭑ mi⭑·a kor⭑·' .
mal·trankvil⭑·a
Sent⭑·ant·a moral¹·an mal·kviet⭑·on kaj⭑ konstern⭑·an antaŭ·tim⭑·on: la⭑ du⭑
pastr⭑·oj far⭑·is mal·trankvil⭑·an mov⭑·on ; mal·trankvil⭑·e demand⭑·i; ho⭑ mi⭑·a
kor⭑·', ne⭑ bat⭑·u mal·trankvil⭑·e ; mal·trankvil⭑·o reg⭑·is ĉe⭑ la⭑ loĝ⭑·ant·ar·o.
mal·trankvil⭑·ig·i
(tr)
Far⭑·i mal·trankvil⭑·a: mal·bon⭑·a antaŭ·sent⭑·o vir⭑·in·on ebl⭑·e
mal·trankvil⭑·ig·us ; ne⭑ tim⭑·u kaj⭑ ne⭑ mal·trankvil⭑·iĝ·u ; ver⭑·e […] tio
mi·n mal·trankvil⭑·ig·as .
[artikol⭑-versi⁹·o: 1.39 2024/02/08 18:27:39 ]
__________________________________________________________________