vidu ankaŭ la klarigojn
transcend⁽⁺⁾·/·a
transcend⁽⁺⁾·a
1.
Karakteriz¹·as, rilat⭑·e al⭑ iu est⭑·ul·o aŭ⭑ est⭑·ul·ar·o ĉio·n, kio est⭑·as
klar⭑·ig·ebl·a nur⭑ per⭑ la⭑ efik⭑·o de⭑ ekster⭑·a, super⭑·a ag⭑·ad·o, sekv⭑·e
ĉio·n, kio est⭑·as trans⭑ ĉia ebl⭑·a spert⭑·o aŭ⭑ kon⭑·o. {imanent⁽⁺⁾·a.}
2.
Moral¹·e aŭ⭑ intelekt⁴·e eminent⭑·eg·a.
Rim.: Neniam⭑ mi renkont⭑·is ĉi⭑ tiu·n senc⭑·on ĉe⭑ la⭑ esperant⭑·a vort⭑·o.
Laŭ⭑ mi, ĝi ne⭑ ekzist⭑·as en⭑ la⭑ real¹·a Esperant⭑·o; kaj⭑ tut⭑~cert⭑·e
mult⭑·aj ĝi·n mis·kompren⭑·us se⭑ ĝi est⭑·us tiel⭑ uz⭑·it·a. Por⭑ rus⭑·o la⭑
figur⭑·a senc⭑·o est⭑·us „ne·kompren⭑·ebl·a, kiu·n ne⭑ ebl⭑·as percept¹·i aŭ⭑
kompren⭑·i per⭑ ordinar⭑·a rezon¹·ad·o“.
3.
a)
(p.p. element¹·o de⭑ {korp⭑·o} , super⭑ sub·korp⭑·o )
Est⭑·ant·a {radik⭑·o} de⭑ neniu polinom⁽⁺⁾·o super⭑ . {algebr¹·a.}
b)
(p.p. {reel⁽⁺⁾·a} aŭ⭑ {kompleks⁽⁺⁾·a} {nombr⭑·o} ) Transcend⁽⁺⁾·a ^3.a
super⭑ la⭑ korp⭑·o de⭑ racional⁽⁺⁾·oj: kaj⭑ est⭑·as la⭑ plej⭑
fam⭑·aj transcend⁽⁺⁾·aj nombr⭑·oj, sed⭑ oni ankoraŭ⭑ ne⭑ pruv⭑·is, ĉu⭑
est⭑·as transcend⁽⁺⁾·a. {algebr¹·a.}
c)
transcend⁽⁺⁾·a {ekvaci²·o} , transcend⁽⁺⁾·a {kurb⭑·o} .
Rim.: Bricard kon⭑·as la⭑ noci⁽⁺⁾·on, sed⭑ sub⭑ form⭑·o „transcend⁽⁺⁾+ent⁽⁺⁾·a“,
trov⭑·iĝ·ant·a ankaŭ⭑ en⭑ .
transcend⁽⁺⁾·i
(tr)
Lev⭑·iĝ·i super⭑ iu region⭑·o de⭑ la⭑ kon⭑·ad·o aŭ⭑ pens⭑·ad·o kaj⭑ penetr⭑·i en⭑
super⭑·an region⭑·on.
Rim.: Mi dub⭑·as ke⭑ tiu verb⭑·o ekzist⭑·as en⭑ Esperant⭑·o. Krom⭑·e, la⭑ ĉi⭑-supr⭑·a
difin⭑·o mal·koher⁹·as kun⭑ la⭑ adjektiv⭑+karakter⭑·a difin⭑·o de⭑ la⭑ radik⭑·o. Ĝi
ŝajn⭑·as al⭑ mi evit⭑·ind·a franc⭑·aĵ·o.
trans·cend¹·ism·o
Filozofi¹·a, religi⭑·a kaj⭑ beletr⁹·a mov⭑·ad·o uson⁹·a el⭑ la⭑ 19a jar⭑-cent⭑·o,
kiu emfaz³·is sin⁸-pli·bon⭑·ig·on per⭑ natur⭑·a viv⭑·o: ili decid⭑·is pens⭑·i,
ekzist⭑·i mal·sam⭑·e kaj⭑ disting⭑·e de⭑ tiu Amerik⁸·o ... kiu forges⭑·is la⭑
silent⭑·on kaj⭑ la⭑ lant⁽⁺⁾·ec·on de⭑ la⭑ afer⭑·oj; oni nom⭑·is ili·n adept¹·oj de⭑
la⭑ trans·cend¹·ism·o .
[artikol⭑-versi⁹·o: 1.29 2023/10/21 14:37:42 ]
__________________________________________________________________