transitiv²·/·a

transitiv²·a

   1.
          Kvalifik⁽⁺⁾·as verb⭑·on, kiu esprim⭑·as ag⭑·on rekt⭑·e pas⭑·ant·an de⭑ subjekt⭑·o
          al⭑ objekt⭑·o kaj⭑ kies⭑ komplement²·o est⭑·as en⭑ Esperant⭑·o sen·per⭑·e kaj⭑
          sen·prepozici⭑·e sign⭑·it·a per⭑ akuzativ⭑·o; trans·ir⭑·a. Ekz.: mov⭑·i,
          frap⭑·i, turn⭑·i, lav⭑·i, komenc⭑·i, ĉes⭑·ig·i, enu⭑·ig·i, daŭr⭑·ig·i.
          {akuzativ⭑·o}

   2.

        a)
                (p.p. {intern⭑·a rilat⭑·o}  en⭑·e de⭑ ar⭑·o  ) Tia, ke⭑ la⭑
                {kun·lig⭑·aĵ·o}  : {la⭑ ident¹·o-rilat⭑·o} est⭑·as transitiv²·a;
                 est⭑·as transitiv²·a, se⭑ kaj⭑ nur⭑ se⭑ de⭑ la⭑ fakt¹·o, ke⭑ 
                kaj⭑  , sekv⭑·as, ke⭑  ; transitiv²·ec·o est⭑·as nepr⭑·a
                ec⭑·o de⭑ {ekvivalent⁽⁺⁾·o-rilat⭑·o} .

        b)
                (p.p. {grup⭑·o}  de⭑ {bild¹·ig·oj} super⭑ ar⭑·o  ) Tia, ke⭑
                por⭑ ajn⭑·aj du⭑ element¹·oj de⭑  ekzist⭑·as bild¹·ig·o en⭑  ,
                kiu ĵet⭑·as unu⭑ al⭑ la⭑ ali⭑·a.

                Rim.: Oni dir⭑·as ankaŭ⭑, ke⭑  operaci¹·as transitiv²·e super⭑
                 .

ne·transitiv²·a

   1.
          Kvalifik⁽⁺⁾·as verb⭑·on, kiu esprim⭑·as ag⭑·on far⭑·iĝ·ant·an en⭑ la⭑ subjekt⭑·o
          mem⭑ kaj⭑ ne⭑ pas⭑·ant·an de⭑ ĝi al⭑ la⭑ objekt⭑·o: kompl. de⭑ tia verb⭑·o
          est⭑·as antaŭ⭑·at·a de⭑ prepozici⭑·o; ne·trans⭑+ir⭑·a. Ekz.: ĝoj⭑·i, pent⭑·i,
          indign⭑·i, ir⭑·i, fal⭑·i, promen⭑·i, ven⭑·i, ĉes⭑·i, daŭr⭑·i, okaz⭑·i, mort⭑·i.
          {prepozici⭑·o}

   2.
          (p.p. {intern⭑·a rilat⭑·o} ) Ne⭑ {transitiv²·a} .

   [artikol⭑-versi⁹·o: 1.36 2023/10/21 14:37:42 ]
     __________________________________________________________________