vidu ankaŭ la klarigojn
trem·/·i

trem·i

   (ntr)

          Est·i mov·at·a tie·n kaj re·en per mal·grand·aj sin⁸+sekv·aj sku·et·oj: ili
          tim·u vi·n kaj trem·u antaŭ vi ; aŭd·iĝ·is tre fort·a son·ad·o de korn·o
          kaj ek·trem·is la tut·a popol·o ; tim·em·a kaj trem·em·a ; mi·a kor·o
          trem·eg·as, for·las·is mi·n mi·a fort·o ; ŝi·aj lip·oj trem·is, ŝi·aj
          okul·oj vual·iĝ·is de larm·oj ; ŝi […] leg·is plu, sed per voĉ·o ĉiam
          ankoraŭ trem·ant·a, kvankam ŝi pen·is kovr·i si·an ekscit·on ; la
          arb·oj ĵet·ad·is bel·ajn kaj trem·ant·ajn ombr·ojn sur la herb·on ; sur
          […] foli·oj pluv·aj gut·oj trem·is kaj fajr-er·ant·e de·fal·ad·is ; blind·a
          mal·jun·ul·o […] kun trem·ant·aj man·oj serĉ·ant·e ramp·is laŭ·long·e la
          mur·o ; mi sent·is ke la ter·o trem·as sub mi·aj pied·oj […] kaj mi
          vid·is ke, […] kav·iĝ·as profund·eg·a tru·o, en kiu·n la dom·o mal·aper·is
          ; la maŝin·o kun trem·ig·ant·a rapid·ec·o kur·eg·is […] kaj subit·e akr·e
          ĵet·ad·is si·n flank·en ; pli bon·e est·as ŝvit·i ol trem·i ; li trem·as,
          kiel aŭtun·a foli·o ; oni tond·as ŝaf-in·ojn, trem·as la ŝaf·oj .
          {agit²·iĝ·i} , {febr·i^1} , {ĵet·iĝ·ad·i} , {konvulsi·i} , {sku·iĝ·i} ,
          {spasm²·i} , {ŝancel·iĝ·i^1} , {vibr¹·i^1}

trem·o, trem·ad·o

          Mov·iĝ·o de io trem·ant·a: atak·is mi·n terur·o kaj trem·o kaj ĉiu·j mi·aj
          ost·oj ek·sent·is tim·on ; trem·o, kiel ĉe akuŝ·ant·in·o ; kort-rem·o ;
          ili for·kur·is de la tomb·o, ĉar trem·ad·o kaj konfuz·iĝ·o posed·is ili·n
          ; trem·o de mort·o ; ĉe tiu ĉi pens·o mal·varm·a trem·o tra·kur·is la
          korp·on de Mart·a ; van·a trem·ad·o de la patr·in·a kor·o ! adiaŭ! li
          dir·is kun trem·o en la voĉ·o ; en plej dolĉ·aj trem·oj tuj ek·bat·is
          hom·a kor·o ; la unu·aj ek·trem·oj de vek·iĝ·ant·a papili·a am·o ; ekscit·a
          trem·o rul·iĝ·is tra l' amas·o dum atend·o ; strang·a trem·o
          tra·penetr·is mi·n kaj sen·mov·ig·is . {vibr¹·o}

ek·trem·i

   (ntr)

   1.
          Komenc·i trem·i: la turment·at·a anim·o tra·rigard·is spirit·e ĉiu·jn
          ag·ojn de si·a ter·a viv·o kaj ek·trem·is sub larm·oj tiel, kiel
           neniam est·is hav·int·a la kapabl·on plor·i ; atak·is terur·o,
          ek·trem·is la krur·o ; la sen·kolor·iĝ·int·aj pupil·oj de la mal·jun·ul·in·o
          ne mal·sek·iĝ·is per larm·o kaj ne ek·lum·is  per la plej mal·grand·a
          bril·o, kiam ŝi ek·parol·is la last·ajn vort·ojn, sed ŝi·a pal·a
          mal·larĝ·a buŝ·o ek·trem·is inter la amas·o de la ĝi·n ĉirkaŭ·ant·aj
          sulk·et·oj kaj la kav·a brust·o ek·trem·is sub la antikv·a+mod·a
          mantel·et·o .

   2.
          {Trem·er·i} : la bird·o etend·is si·ajn bel·ajn flug·il·ojn, ankoraŭ unu
          foj·on konvulsi·e ek·trem·iskaj ĝi·a kor·o krev·is de sen·fort·ec·o kaj
          sopir·ad·o .

trem·er·i

   (ntr)

          Far·i unu·op·an trem-mov·on: parol·ant·e, la gast·o plur⁴+foj·e angor⁶·e
          trem·er·is ; sed se ŝi est·is ek·parol·ant·a, do tiel subit·e kaj
          laŭt·e, ke oni trem·er·is . {konvulsi·i} , {tik⁽⁺⁾·i}

ter-trem·o

          Grav·a mov·o de la {ter-krust·o} , eventual¹·e okaz·ig·ant·a dom-fal·ojn
          ktp: jen okaz·is grand·a ter-trem·o ; far·iĝ·is grand·a ter-trem·o, tiel
          ke la fundament·oj de la mal·liber·ej·o sku·iĝ·is . en la trem-trem·o
          mort·is sep mil hom·oj ; ter-trem·o kaŭz·it·a supoz·ebl·e de vulkan·a
          aktiv·ad·o ; tsunam⁽⁺⁾·o[n] kaŭz·is la sub·mar·a ter-trem·o pro la eksplod·o
          de la krater·o .

   [artikol-versi⁹·o: 1.37 2023/10/21 14:37:42 ]
     __________________________________________________________________