trezor⭑·/·o

trezor⭑·o

   1.
          Amas⭑·o da⭑ mult⭑+valor⭑·aj objekt⭑·oj – or⭑·o, arĝent⭑·o, juvel⭑·oj:

        a)
                Rezerv⭑·e ten⭑·at·a: promes⭑·it·a trezor⭑·o est⭑·as sen⭑ valor⭑·o ; ne⭑
                tim⭑·u […] vi⭑·a patr⭑·o don⭑·is al⭑ vi trezor⭑·on en⭑ vi⭑·ajn sak⭑·ojn ;
                pli⭑ bon⭑·a est⭑·as mal·mult⭑·o kun⭑ tim⭑·o antaŭ⭑ la⭑ Etern⭑·ul·o, ol⭑
                grand⭑·a trezor⭑·o kun⭑ mal·trankvil⭑·ec·o ĉe⭑ ĝi ; amas⭑·ig·i
                trezor⭑·ojn en⭑ kel⭑·oj ; la⭑ ŝtat⭑·a trezor⭑·o (ankaŭ⭑ „ŝtat⭑-kas⭑·o“).

        b)
                En·ter⭑·ig·it·a aŭ⭑ iel⭑ kaŝ⭑·it·a, precip⭑·e tia, ke⭑ la⭑ posed⭑·ant·o ne⭑
                plu⭑ viv⭑·as kaj⭑ la⭑ situ⁸·o ne⭑ est⭑·as sci⭑·at·a: trezor⭑·oj, kaŝ⭑·it·aj
                en⭑ la⭑ sabl⭑·o ; la⭑ regn⭑·o de⭑ la⭑ ĉiel⭑·o simil⭑·as al⭑ kaŝ⭑·it·a en⭑
                kamp⭑·o trezor⭑·o, kiu·n vir⭑·o trov⭑·is kaj⭑ kaŝ⭑·is, kaj⭑ pro⭑ ĝoj⭑·o li
                ir⭑·as kaj⭑ vend⭑·as ĉio·n, kio·n li posed⭑·as, kaj⭑ aĉet⭑·as tiu·n
                kamp⭑·on ; trov⭑·i trezor⭑·on en⭑ ruin⭑·oj.

   2.
          Io tre⭑ valor⭑·a, tre⭑ ŝat⭑·ind·a: tiu libr⭑·o est⭑·as ver⭑·a trezor⭑·o de⭑
          scienc⭑·o; amik⭑·o fidel⭑·a est⭑·as trezor⭑·o plej⭑ bel⭑·a .

        a)
                Kares⭑·a vort⭑·o pri⭑ io aŭ⭑ iu tre⭑ kar⭑·a al⭑ oni: mi⭑·a kar⭑·a
                trezor⭑·o, vintr⭑·o si·n trov⭑·os sur⭑ vang⭑·oj ; mi⭑·a anĝel⭑·o, mi⭑·a
                trezor⭑·o. {ĝoj⭑·o}

        b)
                Kolekt⭑·o de⭑ valor⭑·aj verk⭑·oj: arkitektur⁸·a, lingv⭑·a trezor⭑·o; la⭑
                verk⭑·o de⭑  est⭑·as trezor⭑·o por⭑ la⭑ hom⭑·ar·o; mal·grand⭑·a
                bibliotek¹·o, kiu […] en·hav⭑·as la⭑ plej⭑ elekt⭑·it·ajn trezor⭑·ojn
                de⭑ la⭑ angl⭑·a literatur⭑·o ; la⭑ [bo]patr⭑·in·o […] trans·don⭑·as al⭑
                li la⭑ kart⭑·ojn kaj⭑ tag⭑·o-libr⭑·ojn de⭑ si⭑·a mort⭑·int·a edz⭑·o […] ―
                amas⭑·o da⭑ flav⭑·iĝ·int·aj paper⭑·oj […], por⭑ li tio ĉi⭑ est⭑·as tut⭑·a
                trezor⭑·o, kaj⭑ li tut⭑·ajn tag⭑·ojn sid⭑·as super⭑ ili .

trezor⭑·ej·o

   1.
          Lok⭑·o, kie oni konserv⭑·as trezor⭑·on aŭ⭑ grand⭑·ajn mon⭑-sum⭑·ojn: ŝtel⭑·ist·o
          […] ŝtel⭑·is juvel⭑·ojn el⭑ la⭑ trezor⭑·ej·o ; la⭑ faraon⁽⁺⁾·a trezor⭑·ej·o est⭑·is
          tiel⭑ mal·plen⭑·a […] ; bon⭑·a hom⭑·o el⭑ la⭑ bon⭑·a trezor⭑·ej·o de⭑ si⭑·a kor⭑·o
          liver⭑·as bon⭑·on .

   2.
          Ofic⭑·ej·o, kie oni administr⭑·as trezor⭑·on, precip⭑·e la⭑ ŝtat⭑·an: la⭑
          vitr⭑·o-far⭑·ej·o est⭑·is grav⭑·a font⭑·o de⭑ en·spez⭑·oj de⭑ la⭑ faraon⁽⁺⁾·a
          trezor⭑·ej·o ; ŝtat⭑-sekretari⭑·o pri⭑ la⭑ Trezor⭑·ej·o (tiel⭑ oni nom⭑·as la⭑
          financ¹-ministr¹·on en⭑ Uson⁹·o). {fisk³·o^1}

trezor⭑·ist·o

          Ofic⭑·ist·o rajt⭑·ig·it·a en·spez⭑·i kaj⭑ el·spez⭑·i mon⭑-rimed⭑·ojn de⭑ ŝtat⭑·o aŭ⭑
          organiz¹·aĵ·o: la⭑ impost¹·oj al·flu⭑·as tre⭑ mal·rapid⭑·e – dir⭑·is la⭑
          trezor⭑·ist·o .

          Rim.: Trezor⭑·ist·o est⭑·as rajt⭑·ig·it·a mem⭑ decid⭑·i pri⭑ spez⭑·oj;
          {kas⭑·ist·o} far⭑·as tio·n laŭ⭑ ordon⭑·o (inter·ali⭑·e, de⭑ trezor⭑·ist·o) aŭ⭑
          laŭ⭑ rutin¹·a regul⭑·o.

   [artikol⭑-versi⁹·o: 1.34 2024/02/08 21:21:53 ]
     __________________________________________________________________