troke⁽⁺⁾·/·o , troĥe/o

troke⁽⁺⁾·o, troĥeo

          {Vers⭑-pied⭑·o} konsist⭑·ant·a el⭑ du⭑ silab⭑·oj, el⭑ kiu·j la⭑ unu⭑·a est⭑·as
          long⭑·a aŭ⭑ akcent⭑·a, kaj⭑ la⭑ du⭑·a mal·long⭑·a aŭ⭑ sen·akcent⭑·a; simbol¹·e
          /‐υ/: la⭑ vort⭑·o „mar⭑·o“ form⭑·as troke⁽⁺⁾·on; s-ro  […]
          rekomend⭑·is la⭑ troĥeon, kaj⭑ d-ro  […] la⭑ amfibraĥ⁽⁺⁾·on,
          kiel⭑ la⭑ plej⭑ „natur⭑·an“ kaj⭑ sekv⭑·e plej⭑ vast⭑·e uz⭑·ind·an metrik²·on en⭑
          Esperant⭑·o ; sen·problem¹·e la⭑ poet¹·o salt⭑·as de⭑ okcident⭑·aj troĥeoj al⭑
          japan⁹·e hajk⁽⁺⁾·ec·aj vers⭑·oj .

n-trokeo, n-troĥeo

          {Metr⭑·o} , ĉef⭑·e konsist⭑·ant·a el⭑ n troke⁽⁺⁾·oj; simbol¹·e  aŭ⭑
           : kvin⭑-troke⁽⁺⁾·o.

   [artikol⭑-versi⁹·o: 1.23 2023/10/21 14:37:42 ]
     __________________________________________________________________