tromp⭑·/·i

tromp⭑·i

   (tr)

          Erar⭑·ig·i iu·n, kred⭑·ig·i io·n mal·efektiv⭑·an, oft⭑·e ruz⭑·e kaj⭑ malic⭑·e:
          tromp⭑·i la⭑ aĉet⭑·ant·on; neniu·n mi iam⭑ konsci⭑·e tromp⭑·is eĉ⭑ pri⭑ la⭑
          valor⭑·o de⭑ unu⭑ heler⁽⁺⁾·o ; ni ne⭑ las⭑·u ni·n tromp⭑·i per⭑ tia·j bel⭑·aj
          promes⭑·oj; vi ne⭑ hav⭑·as edz⭑·in·on, kiu vi·n tromp⭑·as (est⭑·as al⭑ vi
          {mal·fidel⭑·a} ); ( {kok⭑·o} , {kokr⁽⁺⁾·i} ) ; ŝajn⭑·o tromp⭑·as ; tromp⭑·i la⭑
          esper⭑·ojn (kaŭz⭑·i el·rev⭑·iĝ·on) ;  tromp⭑·is (sukces⭑·e evit⭑·is) la⭑
          atent⭑·on de⭑  […] ne⭑ dir⭑·ant·e al⭑ li, ke⭑ li for·kur⭑·as ;
          tromp⭑+akir⭑·aĵ·oj ; tromp⭑-log⭑·i . {fripon⭑·o} , {mistifik⁸·i} , {perfid⭑·i}
          , {polv⭑·o}

tromp⭑·a

          Tromp⭑·ant·a: ĉarm⭑·ec·o est⭑·as tromp⭑·a ; tromp⭑·a ŝajn⭑·o, kviet⭑·o; tromp⭑·a
          voj⭑·o ne⭑ erar⭑·ig·os la⭑ saĝ⭑·ul·on ; April⭑·a veter⭑·o ‐ tromp⭑·a aer⭑·o ; ĝi
          est⭑·as tromp⭑·a pan⭑·o (ŝajn⭑·a, ne⭑ efektiv⭑·a bon⭑·o).

tromp⭑·e

          Per⭑ tromp⭑·o: li re·don⭑·u […] tio·n, kio·n li tromp⭑·e for·pren⭑·is ;
          tromp⭑·e (por⭑ tromp⭑·i) kaŝ⭑·i si⭑·an mal·am⭑·on .

tromp⭑·o

          Konsci⭑·a, ruz⭑·a kred⭑·ig·o de⭑ mal·ver⭑·aĵ·o, mis·gvid⭑·o, erar⭑·ig·o: li⭑·a buŝ⭑·o
          est⭑·as plen⭑·a de⭑ mal·ben⭑·ad·o, [tromp⭑·o], kaj⭑ malic⭑·o ; [ili] pens⭑·is,
          ke⭑ tio est⭑·as tromp⭑·o de⭑ la⭑ okul⭑·oj, tiel⭑ ne·esprim⭑·ebl·e bel⭑·a ili
          trov⭑·is la⭑ vid⭑·aĵ·on ; tio tut⭑·e ne⭑ est⭑·is ver⭑·a, li vol⭑·is nur⭑ far⭑·i al⭑
          li April⭑·an tromp⭑·on ; la⭑ tromp⭑·on en⭑ li⭑·aj parol⭑·oj neniu rimark⭑·is .

tromp⭑·ant·o

          Tiu, kiu tromp⭑·as: mi est⭑·os en⭑ li⭑·aj okul⭑·oj kiel⭑ tromp⭑·ant·o, kaj⭑ mi
          ven⭑·ig·os sur⭑ mi·n mal·ben⭑·on ; unu⭑ tag⭑·on ven⭑·is ankaŭ⭑ du⭑ tromp⭑·ant·oj,
          kiu·j dir⭑·is, ke⭑ ili […] teks⭑·as la⭑ plej⭑ bel⭑·an ŝtof⭑·on, […] sed⭑ la⭑
          vest⭑·oj […] el⭑ tiu ĉi⭑ ŝtof⭑·o, hav⭑·as la⭑ mir⭑·ind·an ec⭑·on, ke⭑ al⭑ ĉiu,
          kiu […] est⭑·as tro⭑ mal·saĝ⭑·a, ili rest⭑·as ne·vid⭑·ebl·aj .

tromp⭑·iĝ·i

   1.
          Est⭑·i tromp⭑·it·a: per⭑ vi⭑·a sorĉ⭑·ad·o ĉiu·j naci⭑·oj tromp⭑·iĝ·is .

   2.
          {Erar⭑·i^1} : kiam⭑ vi ek·parol⭑·is, ni atend⭑·is aŭd⭑·i io·n nov⭑·an, sed⭑
          baldaŭ⭑ ni vid⭑·is, ke⭑ ni tromp⭑·iĝ·is .

tromp⭑·iĝ·o

          Iluzi¹·iĝ·o: ĝi est⭑·as ne·kred⭑·ebl·a, ĝi est⭑·as sonĝ⭑·o, ĝi est⭑·as tromp⭑·iĝ·o
          de⭑ la⭑ sent⭑·oj! ; mal·facil⭑·aj tag⭑·oj, dolor⭑·o kaj⭑ tromp⭑·iĝ·o est⭑·is li⭑·a
          sort⭑·o ; mi tio·n far⭑·os kun⭑ plen⭑·a ne·kaŝ⭑·em·ec·o pro⭑ tio, ke⭑ mi
          antaŭ·sav⭑·u vi·n de⭑ nov⭑·aj tromp⭑·iĝ·oj kaj⭑ dis·rev⭑·iĝ·oj . {el·rev⭑·iĝ·o} ,
          {sen·iluzi¹·iĝ·o}

tromp⭑·ist·o

          Tiu, kiu tromp⭑·as por⭑ viv⭑-ten⭑·i si·n, profesi⭑·ec·a tromp⭑·ant·o:
          tromp⭑·ist·o, ŝtel⭑·ist·o, de⭑ kiu honest⭑·a hom⭑·o nenio·n pov⭑·as profit⭑·i ;
          ne⭑ pens⭑·u, ke⭑ ni est⭑·as tromp⭑·ist·oj ; „ĉu⭑ la⭑ tromp⭑·ist·oj pag⭑·is si⭑·an
          kalkul⭑·on?“ demand⭑·as la⭑ polic⭑·ist·o .

   [artikol⭑-versi⁹·o: 1.37 2024/02/08 21:21:54 ]
     __________________________________________________________________