trud⭑·/·i

trud⭑·i

   (tr)

          Dev⭑·ig·i iu·n kontraŭ⭑ li⭑·a vol⭑·o al⭑ io mal·plaĉ⭑·a, dev⭑·ig·e akcept⭑·ig·i io·n
          al⭑ iu: ne⭑ trud⭑·u, kio·n dev⭑·us mi rifuz⭑·i ; si·n prezent⭑·is fin⭑·e bel⭑·aj
          vir⭑·in·oj […], humil⭑·e, sed⭑ trud⭑·e pet⭑·ant·e, ke⭑ la⭑ kron⭑-princ⭑·o akcept⭑·u
          ili·n ; Asiri⁽⁺⁾·o […] jam⭑ hodiaŭ⭑ trud⭑·as al⭑ ni traktat¹·ojn ; profund⭑·a,
          pasi⭑·a, preskaŭ⭑ trud⭑·a demand⭑·o . {dev⭑·ig·i} , {dikt⭑·i} , {nepr⭑·a} ,
          {per·fort⭑·i} , {tiran¹·i}

trud⭑·em·a

          Inklin⭑·a trud⭑·i: mi ne⭑ est⭑·as trud⭑·em·a kaj⭑ ne·invit⭑·it·a mi ne⭑ en·ir⭑·as
          en⭑ fremd⭑·an dom⭑·on ; kiu invit⭑·is vi·n? demand⭑·is la⭑ tajlor⭑·et·o kaj⭑
          for·pel⭑·is la⭑ trud⭑·em·ajn gast⭑·ojn ; kviet⭑·iĝ·u, diabl⭑·aj monstr⭑·oj, li
          kri⭑·is, sed⭑ ili est⭑·is pli⭑ kaj⭑ pli⭑ trud⭑·em·aj .

trud⭑·iĝ·i

          Est⭑·i nepr⭑·e neces⭑·e konsider⭑·ot·a aŭ⭑ al·las⭑·ot·a: ankaŭ⭑ ali⭑·aj pens⭑·oj
          trud⭑·iĝ·is al⭑ ĝi ; sen·ĉes⭑·a, trud⭑·iĝ·a re·memor⭑·o ; la⭑ ekzist⭑·o de⭑ tia
          gazet⭑·o al·trud⭑·iĝ·as.

trud⭑·iĝ·em·a

   1.
          Inklin⭑·a si·n trud⭑·i: la⭑ mastr⭑·in·o […] rigard⭑·is ŝi·n vid⭑·ebl·e kiel⭑
          klient¹-in⭑·on pli⭑ trud⭑·iĝ·em·an kaj⭑ kompromit³·ant·an ol⭑ promes⭑·ant·an […]
          ia·n profit⭑·on .

   2.
          Nepr⭑·e ne⭑ for·pel⭑·ebl·a, urĝ¹·eg·a: Mart⭑·a viŝ⭑·is per⭑ la⭑ man⭑·o si⭑·ajn
          okul⭑·ojn kvazaŭ⭑ ŝi vol⭑·us […] for·pel⭑·i de⭑ si ia·n trud⭑·iĝ·em·an pens⭑·on
          .

al·trud⭑·i

   (tr)

          {Trud⭑·i} : nov⭑·aj vort⭑·oj […] dev⭑·as est⭑·i nur⭑ rekomend⭑·at·aj, ne⭑
          al·trud⭑·at·aj ; al·trud⭑·i al⭑ ali⭑·aj hom⭑·oj si⭑·an lingv⭑·on aŭ⭑ religi⭑·on ;
          unu⭑ famili⭑·o ne⭑ al·trud⭑·u si⭑·ajn dezir⭑·ojn al⭑ ali⭑·aj famili⭑·oj ; neniam⭑
          mi dev⭑·as al·trud⭑·i mi⭑·an ide⭑·on pri⭑ Di⭑·o al⭑ ali⭑·aj person⭑·oj ; [ebl⭑·e]
          la⭑ tut⭑·a projekt⭑·o montr⭑·iĝ·os ne·akcept⭑·ind·a, kaj⭑ tiam⭑ mi ne⭑ pen⭑·os
          al·trud⭑·i ĝi·n al⭑ vi ; neniam⭑ mi prov⭑·is al·trud⭑·i al⭑ vi mi⭑·an vol⭑·on ;
          al·trud⭑·i si⭑·an super·re·gad⭑·on al⭑ iu land⭑·o; tiu ofic⭑·o al·trud⭑·as al⭑ li
          grav⭑·ajn dev⭑·ojn; al·trud⭑·it·a feliĉ⭑·o est⭑·as oft⭑·e mal·feliĉ⭑·o.

el·trud⭑·i

          Trud⭑·i al⭑ iu don⭑·i io·n, kio·n li ne⭑ vol⭑·as don⭑·i: la⭑ lun⭑·o ir⭑·is
          re·turn⭑·e mal·antaŭ⭑ la⭑ nub⭑·ojn, ĉar⭑ ĝi ne⭑ vol⭑·is, ke⭑ oni io·n el·trud⭑·u
          de⭑ ĝi ; kor⭑+tuŝ⭑·a, foj⭑·e eĉ⭑ larm⭑·--el·trud⭑·a .

en·trud⭑·iĝ·i

          Trud⭑·e si·n en·miks⭑·i en⭑ fremd⭑·an afer⭑·on: la⭑ lingv⭑·o inter·naci⭑·a, ne⭑
          en·trud⭑·iĝ·ant·e en⭑ la⭑ dom⭑·an viv⭑·on de⭑ la⭑ popol⭑·oj, pov⭑·as almenaŭ⭑ […]
          est⭑·i lingv⭑·o regn⭑·a kaj⭑ societ⭑·a ; la⭑ ital⁸·a ŝtat⭑·o rezign³·is kiu·n ajn⭑
          en·trud⭑·iĝ·on en⭑ eklezi¹·ajn afer⭑·ojn .

en·trud⭑·ul·o

          Tiu, kiu, ted⭑·ant·e kaj⭑ ĝen⭑·ant·e, si·n en·miks⭑·as en⭑ fremd⭑·an afer⭑·on:
          ir⭑·u for⭑, en·trud⭑·ul·o ; lev⭑·o-pont⭑·o […] en⭑ lev⭑·it·a stat⭑·o […]
          mal·ebl⭑·ig·is la⭑ en·ir⭑·on al⭑ eventual¹·aj atak⭑·ant·oj aŭ⭑ ne·dezir⭑·at·aj
          en·trud⭑·ul·oj .

ne·trud⭑·iĝ·em·a, ne·al·trud⭑·iĝ·em·a

          Kiu ne⭑ trud⭑·iĝ·as, ne⭑ em⭑·as ĝen⭑·i: ŝi est⭑·is simpl⭑·a, modest⭑·a,
          ne·trud⭑·iĝ·em·a .

si·n trud⭑·i

          {Trud⭑·iĝ·i} : tiu·j ide⭑·oj pli⭑ kaj⭑ pli⭑ si·n trud⭑·as al⭑ la⭑ pri·atent⭑·o de⭑
          ĉiu·j popol⭑·oj; en·trud⭑·ant·e si·n en⭑ tio·n, kio·n li ne⭑ vid⭑·is, ;
          sin⁸-trud⭑·ant·o en⭑ mal·propr⭑·aj afer⭑·oj ; la⭑ demand⭑·o trud⭑·as si·n al⭑ ni,
          ĉu⭑...

sin⁸+trud⭑·em·a

          Inklin⭑·ant·e si·n trud⭑·i: rond⭑-ir⭑·ant·e de⭑ dom⭑·o al⭑ dom⭑·o […] babil⭑·em·aj
          kaj⭑ sin⁸+trud⭑·em·aj, parol⭑·ant·e ne·konven⭑·aĵ·ojn ; sin⁸+trud⭑·em·a re·ĝin²·a
          kap⭑·o sur⭑ la⭑ poŝt⭑-mark⭑·oj .

   [artikol⭑-versi⁹·o: 1.29 2023/11/11 12:42:00 ]
     __________________________________________________________________