urĝ¹·/·i

urĝ¹·i

   1.
          (tr)
          Vigl⭑·e pli·rapid⭑·ig·i; viv⭑·e akcel⭑·i; postul⭑·i tuj⁽⁺⁾·an ag⭑·on: ne⭑ ĉes⭑·u ili·n
          urĝ¹·i kaj⭑ bon⭑·e kompren⭑·ig·u al⭑ ili, ke⭑ est⭑·as tre⭑ grav⭑·e, ke⭑ ili ven⭑·u
          ; la⭑ Egipt⁽⁺⁾·oj urĝ¹·is la⭑ popol⭑·on por⭑ pli⭑ rapid⭑·e el·ir⭑·ig·i ili·n el⭑ la⭑
          land⭑·o ; rapid⭑·u! – urĝ¹·is  – kio·n vi tie far⭑·as? ; la⭑
          temp⭑·o tre⭑ urĝ¹·as ; mal·rapid⭑·e progres⭑·as ide⭑·oj, eĉ⭑ se⭑ bezon⭑·oj urĝ¹·as
          ; kiam⭑ la⭑ dezir⭑·oj ĉes⭑·as urĝ¹·i […] oni liber⭑·iĝ·as dis⭑~de⭑ mult⭑·aj
          frenez⭑·aj tiran¹·oj ; est⭑·is tumult⭑·o, hom⭑·oj puŝ⭑·iĝ·is kaj⭑ urĝ¹·is .
          {akcel⭑·i} , {antaŭ·en·puŝ⭑·i} , {hast⁽⁺⁾·ig·i} , {pel⭑·i^1} , {prem⭑·i^2.b}

   2.
          (ntr)
          Est⭑·i ne⭑ prokrast⭑·ebl·a: la⭑ labor⭑·o urĝ¹·is pro⭑ la⭑ mal·bon⭑·a veter⭑·o: la⭑
          rikolt⭑·ist·oj est⭑·is mal·dorm⭑·ont·aj ; kiam⭑ al·ven⭑·is la⭑ re·san⭑·iĝ·o, […]
          la⭑ sen·per⭑·aj kurac⭑·aĵ·oj ne⭑ tiel⭑ urĝ¹·is kiel⭑ antaŭ⭑·e ; Al·eks⭑·o
          rigard⭑·is la⭑ horloĝ⭑·on – ne⭑ tre⭑ urĝ¹·as, li dir⭑·is ; nenio urĝ¹·as, ĉar⭑
          Paol⁽⁺⁾·o atend⭑·is dum⭑ du⭑×dek⭑-kvin⭑ jar⭑·oj, ŝi pov⭑·as ankoraŭ⭑ atend⭑·i dum⭑
          kelk⭑·aj tag⭑·oj ; mi⭑·a task¹·o urĝ¹·as, ĉiu moment⭑·o est⭑·as mult⭑+valor⭑·a ;
          la⭑ afer⭑·o ne⭑ urĝ¹·as .

          Rim.: Se⭑ oni est⭑·as urĝ¹·at·a de⭑ iu aŭ⭑ io, oni inklin⭑·as {hast⁽⁺⁾·i} .

urĝ¹·a

          Ne⭑ plu⭑ {prokrast⭑·ebl·a} : la⭑ afer⭑·o de⭑ la⭑ reĝ⭑·o est⭑·is urĝ¹·a ; neniu
          dir⭑·is eĉ⭑ unu⭑ vort⭑·on pri⭑ la⭑ subit⭑·e mort⭑·int·a Patroklo, ebl⭑·e tial⭑,
          ke⭑ est⭑·is pli⭑ urĝ¹·aj afer⭑·oj ; ne⭑ ven⭑·is ankoraŭ⭑ la⭑ temp⭑·o leg⭑·i kaj⭑
          admir⭑·i, la⭑ labor⭑·o est⭑·is urĝ¹·a ; trud⭑·iĝ·a re·memor⭑·o pri⭑ ia⭑ grand⭑·a,
          urĝ¹·a, ne·for·pel⭑·ebl·a bezon⭑·o ; la⭑ cirkonstanc⭑·oj urĝ¹·e postul⭑·us li⭑·an
          inter·met⭑·on ; supoz⭑·ant·e, ke⭑ ebl⭑·e tiu leter⭑·o est⭑·as urĝ¹·a, mi uz⭑·is
          kaleŝ⭑·on .

urĝ¹·o

          Prem⭑-sent⭑·o por⭑ plen⭑·um·i io·n plej⭑ baldaŭ⭑: kviet⭑·e kaj⭑ sen⭑ urĝ¹·o [la⭑
          bird⭑·o] lev⭑·iĝ·is pli⭑ kaj⭑ pli⭑ alt⭑·en, glit⭑·ant·e for⭑·en ; komenc⭑·ant·e
          labor⭑·on, li neniam⭑ hav⭑·is urĝ¹·on, sed⭑ komenc⭑·int·e li obstin⭑·e
          daŭr⭑·ig·is ; oni hav⭑·as urĝ¹·on en⭑ la⭑ butik⭑·oj ; la⭑ psik⁽⁺⁾·o de⭑ soif⭑·ant·o,
          kiam⭑ tem⭑·as pri⭑ soif⭑·o, cel⭑·as tut⭑·e simpl⭑·e trink⭑·i, al⭑ tio ĝi sent⭑·as
          urĝ¹·on ; [li] ne⭑ hav⭑·is temp⭑·on tra·leg⭑·i ĝi·n en⭑ la⭑ krist⭑+nask⭑·a urĝ¹·o,
          sed⭑ nur⭑ iom⭑ foli⭑·um·is . {hast⁽⁺⁾·o} , {bezon⭑·o}

urĝ¹·ig·i

   1.
          (io·n) Ating⭑·i, ke⭑ io est⭑·u urĝ¹·a: urĝ¹·ig·i pag⭑·on . {akcel⭑·i}

   2.
          (iu·n) {Urĝ¹·i^1} : prefer⭑·e ni en·ir⭑·u tie·n, ― mi konsent⭑·is, sed⭑
          urĝ¹·ig·is ŝi·n ; komerc⭑·a vojaĝ⭑·ist·o tambur⭑·is per⭑ la⭑ pied⭑·oj por⭑ li·n
          urĝ¹·ig·i kaj⭑ la⭑ ofic⭑·ist·o en⭑ la⭑ kas⭑·o prezent⭑·is surpriz⭑-mien⭑·on .

   [artikol⭑-versi⁹·o: 1.30 2023/10/21 16:50:28 ]
     __________________________________________________________________