ŭaŭ⁽⁺⁾, ŭoŭ⁽⁺⁾

ŭaŭ⁽⁺⁾, ŭoŭ⁽⁺⁾

   (ek·kri⭑·o)

          Admir⭑·ind·e, mir⭑·ig·e, impres⭑·e: ŭaŭ⁽⁺⁾! kia·n bel⭑·an profesi⭑·an aspekt¹·on
          ĝi hav⭑·as ; ŭaŭ⁽⁺⁾! mil⭑ ses⭑×cent⭑ sep⭑×dek⭑ naŭ⭑ paĝ⭑·ojn! ; kiam⭑ […] mi
          vid⭑·is la⭑ nov⭑·an dik⭑·an Krause, mi⭑·a unu⭑·a impres⭑·o est⭑·is iu ŭaŭ⁽⁺⁾-sent⭑·o
          ; se⭑ vi aŭd⭑·us mi⭑·an ĝoj⭑·an “ŭaŭ⁽⁺⁾” tuj⭑ post⭑ la⭑ unu⭑·aj “umca-umca” de⭑
          lunatik⭑·a epistol⁽⁺⁾·o… ; en⭑ tend⭑·o dum⭑ ses⭑ monat⭑·oj? ŭoŭ⁽⁺⁾! ĉu⭑ vi
          sovaĝ⭑·iĝ·is? ; vi kant⭑·as kiel⭑ najtingal⭑·o, vi kapabl⭑·as danc⭑·i
          sam⭑+temp⭑·e, ŭoŭ⁽⁺⁾! . {ho⭑}

          Rim.:En⭑ skrib⭑·a Esperant⭑·o ŭoŭ⁽⁺⁾ est⭑·as mult⭑·e mal·pli⭑ oft⭑·a ol⭑ ŭaŭ⁽⁺⁾. En⭑
          parol⭑·a Esperant⭑·o ambaŭ⭑ form⭑·oj est⭑·as sufiĉ⭑·e oft⭑·aj.

   [artikol⭑-versi⁹·o: 1.11 2023/10/21 16:50:28 ]
     __________________________________________________________________