van⭑·/·a

van⭑·a

   1.
          Ne⭑ produkt⭑·ant·a efik⭑·an rezult²·on; {sen·util⭑·a} : ni⭑·a vok⭑·o ne⭑ rest⭑·os
          van⭑·a ; al⭑ vi klopod⭑·ojn kaj⭑ al⭑ mi sufer⭑·ojn vi kaŭz⭑·as, tamen⭑ ambaŭ⭑
          est⭑·as van⭑·aj ( {sen·frukt⭑·aj} ) ; ili kompren⭑·is, ke⭑ ĉia serĉ⭑·ad·o
          est⭑·us van⭑·a ; mi parol⭑·os antaŭ⭑·e mem⭑ kun⭑ la⭑ posed⭑·ant·in·o […], vi ne⭑
          est⭑·u el·met⭑·at·a al⭑ van⭑·a mal·agrabl⭑·aĵ·o ; la⭑ jun⭑·a baron¹·o kun·port⭑·is
          si⭑·an fajf⭑·il·on, sed⭑ ĉiu·j li⭑·aj pen⭑·oj […] el·ig⭑·i ia·n ton⭑·on, est⭑·is
          van⭑·aj ; en⭑ ĉiu·j tiu·j libr⭑·oj trov⭑·iĝ·as nur⭑ van⭑·aj sistem⭑·oj kaj⭑ ne⭑
          eĉ⭑ unu⭑ sol⭑·a util⭑·a afer⭑·o ; lecion⭑·oj al⭑ profesor¹·o est⭑·as van⭑·a
          labor⭑·o ; kontraŭ⭑ fort⭑·a man⭑·o la⭑ leĝ⭑·o est⭑·as van⭑·a (sen·pov⭑·a) ; serv⭑·o
          al⭑ Di⭑·o van⭑·a (sen·rekompenc⭑·a) ne⭑ rest⭑·as . {sen·cel⭑·a} , {sen·pov⭑·a} ,
          {sen·senc⭑·a} , {sen·rezultat⭑·a} , {super·flu⭑·a} , {vant⭑·a^1}

   2.
          Hav⭑·ant·a nur⭑ ŝajn⭑·on sen⭑ re·al·ec⭑·o; ne⭑ {efektiv⭑·a} : eh⁽⁺⁾, tio est⭑·as
          nur⭑ van⭑·aj minac⭑·oj ! mi vid⭑·is kun⭑ ĝoj⭑·o, ke⭑ mi⭑·aj dub⭑·oj est⭑·is van⭑·aj
          ; ĉiu·j mi⭑·aj esper⭑·oj est⭑·is van⭑·aj, mi⭑·a edz⭑·o ne⭑ re·aper⭑·is ; ili
          parol⭑·as van⭑·ajn vort⭑·ojn, ĵur⭑·as mensog⭑·e ; Li⭑·a grac⁽⁺⁾·o donac⭑·it·a al⭑ mi
          montr⭑·iĝ·is ne⭑ van⭑·a . {ŝajn⭑·a} , {svag⁽⁺⁾·a}

van⭑·e

          Sen⭑ rezult²·o; sen·util⭑·e: ĉiu·j ni⭑·aj vort⭑·oj pere⭑·us van⭑·e ; ĉiu·j ni⭑·aj
          labor⭑·oj pere⭑·os van⭑·e ; vi far⭑·iĝ·is ofer⭑·o de⭑ li⭑·aj intrig⭑·oj, […] de⭑
          kiu[j] mi vi·n van⭑·e avert⭑·ad·is ; van⭑·e vi tent⭑·as, mi ne⭑ konsent⭑·os ;
          el⭑ mal·plen⭑·a teler⭑·o van⭑·e ĉerp⭑·as kuler⭑·o .

van⭑·ec·o

          Sen·rezult²·ec·o, sen·frukt⭑·ec·o: la⭑ pens⭑·oj de⭑  si·n okup⭑·is ne⭑
          nur⭑ […] pri⭑ la⭑ van⭑·ec·o de⭑ knab⭑·in·aj rev⭑·oj ; spert⭑·oj en⭑ la⭑ antaŭ⭑·a
          kongres⭑-land⭑·o konvink⭑·is mi·n pri⭑ la⭑ van⭑·ec·o kaj⭑ la⭑ mal·hom⭑·aj efik⭑·oj
          de⭑ la⭑ embarg⁽⁺⁾·o ; la⭑ kre⭑·it·ar·o sub·iĝ⭑·is sub⭑ la⭑ van⭑·ec·on, ne⭑ volont⭑·e .

van⭑·ig·i

   (tr)

          Sen·ig⭑·i je⭑ esper⭑·it·a rezult²·o, sen·frukt⭑·ig·i, fiask¹·ig·i: ili⭑·an labor⭑·on
          van⭑·ig·us la⭑ for·est⭑·o de⭑ asoci¹·o ; tiu·j kiras⭑·it·aj grand⭑·eg·ul·oj
          van⭑·ig·is ĉiu·n kontraŭ·batal⭑·on ; mi ne⭑ van⭑·ig·as la⭑ grac⁽⁺⁾·on de⭑ Di⭑·o ;
          klar⭑~vid⭑·ebl·e est⭑·as en⭑ ĉio ĉi⭑ tio la⭑ man⭑·o de⭑ la⭑ Etern⭑·ul·o, kiu
          vol⭑·as uz⭑·i vi⭑·an kor⭑+tuŝ⭑·an fidel⭑·ec·on kiel⭑ il⭑·on por⭑ van⭑·ig·i la⭑
          mal·virt⭑·ajn plan⭑·ojn de⭑ fanatik²·ul·oj . {esting⭑·i} , {mal·aper⭑·ig·i} ,
          {mal·valid⁴·ig·i} , {nul⭑·ig·i} , {sen·valor⭑·ig·i}

   [artikol⭑-versi⁹·o: 1.36 2023/10/21 16:50:35 ]
     __________________________________________________________________